"Γιατί, όλοι εσείς οι γραφιάδες ασχολείστε
τόσο με τον Στρατηγό Φράγκο, τους ιεράρχες ή τους άλλους ομιλητές του
συλλαλητηρίου;", με ρώτησε ένας φίλος που μπήκε στο πούλμαν από την πόλη
του και πήγε μέχρι τη Θεσσαλονίκη για να συμμετέχει στη συγκέντρωση.
"Οι περισσότεροι δεν τον άκουσαν, λόγω της
ανεπαρκούς μικροφωνικής εγκατάστασης, αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που πήγαν για
να ακούσουν τον Στρατηγό", συνέχισε. Για να καταλήξει: "Οι
περισσότεροι από μας ταξιδέψαμε στη Θεσσαλονίκη να εκδηλώσουμε την αντίθεση μας
σε αυτό που φαίνεται να ετοιμάζει η Κυβέρνηση"…
Ο φίλος με τον οποίο μιλούσα δεν είναι
ακροδεξιός, κάθε άλλο θα έλεγα. Δεν είχε πάει σε καμία συγκέντρωση διαμαρτυρίας
από την αρχή της κρίσης και μετά, καθώς θεωρούσε ότι τέτοιου είδους ενέργειες
είναι μάταιες. Στο μυαλό του συνομιλητή μου αλλά και πολλών άλλων, καμία
Κυβέρνηση δεν ήθελε να πάρει σκληρά μέτρα, από τα οποία υφίστατο πολιτικό
κόστος, ούτε αριστερή ούτε δεξιά. Κανένα κόμμα λοιπόν και καμία συντεχνία δεν
τους έπεισαν να βγουν στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούν μέχρι σήμερα.
Αντίθετα, το γεγονός ότι το ΚΚΕ που διαρκώς ζητά
από τους Έλληνες να διαμαρτυρηθούν για κάτι, καλούσε σε αποχή από το
συλλαλητήριο, η εσπευσμένη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο
έκαναν το συλλαλητήριο πιο ελκυστικό για το κοινό ως "απαγορευμένο",
ενώ η κατά συνείδηση συμμετοχή που ανακοίνωσε το κόμμα της αξιωματικής
αντιπολίτευσης απέκλειε το ενδεχόμενο κομματική εκμετάλλευσης.
Τα Μέσα με τη στάση τους, πριν και κατά τη
διάρκεια του συλλαλητηρίου επίσης τροφοδότησαν τη συμμετοχή. Αρχικά με την
περιορισμένη προβολή των διοργανωτών και του ιδίου του συλλαλητηρίου, που
ενίσχυσε την αίσθηση του "απαγορευμένου" και εν συνεχεία με τη μη
τηλεοπτική κάλυψή του, που επέτεινε αυτή την αίσθηση και τόνωσε την
περιέργεια.
Η κινητοποίηση σε μεγάλο βαθμό έγινε μέσα από τα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς να υποτιμάται ο ρόλος των αθλητικών ραδιοφώνων
και των συνδέσμων των ομάδων. Τα social media ήταν, όμως, αναμφισβήτητα ο
πρωταγωνιστής του event για να μιλήσουμε με τέτοιους όρους. Σε αυτά βασίστηκε η
γνωστοποίηση και η κινητοποίηση, με αυτά συντονίστηκαν οι συμμετέχοντες για να
συναντηθούν μέσα στο πλήθος, σε αυτά κυκλοφόρησαν οι εικόνες, είτε του πλήθους
είτε των συμμετεχόντων μέσω selfie, σε αυτά φιλοξενήθηκε το μεγαλύτερο μέρος
της συζήτησης.
Ακόμη και οι πολιτικοί που συμμετείχαν κατέφυγαν
στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αναρτήσουν μια φωτογραφία τους και να
εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίον βρέθηκαν εκεί, όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι
πολίτες. Έγιναν και αυτοί οι "από κάτω" της πολιτικής, ενώ μέχρι τώρα
βρίσκονταν πάνω στο βάθρο.
Αυτή ήταν άλλωστε και η απάντηση που μου έδωσε ο
φίλος που αναφέρεται στην αρχή του άρθρου, όταν τον ρώτησα αν συμφωνεί με το
ψήφισμα που έδωσαν στη δημοσιότητα οι διοργανωτές. "Δεν το διάβασα, έτσι
κι αλλιώς εγώ θα γράψω το δικό μου ψήφισμα στο facebook". Κι όταν τον
ρώτησα αν θα συμμετέχει στο συλλαλητήριο που σχεδιάζεται να γίνει στην Αθήνα,
μου απάντησε ότι θα το συζητήσει με τους σχολιαστές της ανάρτησης. Με αυτούς
που συζητήσαμε να πάμε στη Θεσσαλονίκη. Τους από κάτω…
Δημήτρης
Παπαγγελόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου