Ο Ρεαλισμός του Σαμαρά και οι… Ερινύες του Χαϊκάλη!

Είναι αστείο, αλλά μας μιλάνε για «ρεαλισμό», και μας κουνάνε το δάχτυλο, άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα ή με τον ίδιο το «ρεαλισμό» ως σχολή πολιτικής σκέψης.Άνθρωποι άσχετοι, συνήθως πλήρως απληροφόρητοι (για όλα όσα αγορεύουν με «υφάκι»), που μιλάνε για διεθνή πολιτική (αλλά δεν έχουν ιδέα από διεθνείς σχέσεις), που μιλάνε για «εθνικό συμφέρον» (και συνήθως το περιφρονούν ή το ειρωνεύονται), άνθρωποι που καταγγέλλουν όποιον διαφωνεί μαζί τους ως δήθεν «εθνικιστή» - ενώ συνήθως υποστηρίζουν όλους τους… πραγματικούς εθνικιστές εκτός Ελλάδος και - κυριότατα - εναντίον της Ελλάδος!

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τους «εθνικιστές» στην Ελλάδα που πηγαίνουν στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό! Θα τρελαθούμε…

Μα ήταν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που πήγαινε, επί χρόνια, και διαδήλωνε στα Σκόπια μαζί με την αντίστοιχη νεολαία του ultra-εθνικιστή Γκρουέφσκι, κατά της Ελλάδας! Και τώρα που έχασε την εξουσία του, το Κόμμα του Γκρουέφσκι ανακάλυψαν πως ο Γκρουέφσκι ήταν «εθνικιστής»! Τώρα μόλις το ανακάλυψαν…

Αλλά τόσα χρόνια τον αβάνταραν και τον στήριζαν.

Αλλά επειδή ο ρεαλισμός ως πολιτική σχολή είναι πολύ σοβαρό πράγμα, ας μιλήσουμε, λοιπόν, για Ρεαλισμό…

 

Για να δούμε ποιοι είναι οι ρεαλιστές και ποιοι οι … «σαλταδόροι».

* Πρώτα-πρώτα ρεαλισμός είναι να καταλαβαίνεις το πραγματικό μακροχρόνιο πρόβλημα εθνικής απειλής ή περιφερειακής σταθερότητας…

Και να το ξεχωρίζεις από τις εφήμερες νομικές αγκυλώσεις του και τις «επικοινωνιακές περικοκλάδες» του… Αυτό κάνουν οι ρεαλιστές. Τα άλλα τα κάνουν οι επικοινωνιολόγοι και οι προπαγανδιστές.

Το πραγματικό πρόβλημα με τα Σκόπια, λοιπόν, είναι ο αλυτρωτισμός τους.

Συμπυκνώνεται σε μία λέξη μόνο: Αλυτρωτισμός!Δηλαδή η θεσμοθετημένη πολιτική εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος άλλης γειτονικής χώρας – στην περίπτωσή μας της Ελλάδας! Που είναι «θεσμοθετημένη», γιατι περιλαμβάνεται σε άρθρα του Συντάγματός τους! Αυτό ακριβώς διακηρύσσει ο Σαμαράς από το 1991!

Και επισημαίνει συνεχώς, πως δεν μπορεί η Ελλάδα να τους αναγνωρίσει ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», όταν στο Σύνταγμά τους έχουν ως διακηρυγμένη επιδίωξή τους την απελευθέρωση των «αδελφών Μακεδόνων» στην Ελλάδα, δηλαδή την απόσχιση του 40% των ελληνικών εδαφών! Αυτό δεν μπορούμε να το νομιμοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι!

Γιατί η αναγνώριση μιας τέτοιας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από την Ελλάδα, αμέσως νομιμοποιεί τον αλυτρωτισμό τους κατά της Ελλάδας! Το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας αμέσως μετά… Αυτό σημαίνει ρεαλισμός!

* Ρεαλισμός ακόμα είναι να καταλάβουμε το ιδιότυπο χαρακτήρα του ψευδομακεδονικού αλυτρωτισμού των Σκοπίων. Δεν ονειρεύονται απλώς την ένωση «ενός διαιρεμένου έθνους» απελευθερώνοντας εδάφη εκτός των συνόρων τους.

Ουσιαστικά μιλάνε για έθνος που δεν υπάρχει – όπως σωστά διευκρίνισε πρόσφατα και ο Κώστας Καραμανλής, αλλά δεν το κατάλαβαν κάποιοι – για να καταπιέσουν τις διαφορετικές εθνοτικές ταυτότητες του δικού τους πληθυσμού: Που είναι Αλβανικής εθνοτικής καταγωγής, Βουλγαρικής εθνοτικής καταγωγής και Σλαβόφωνες που μισούν την Βουλγαρία. Μύλος…

Χρησιμοποιούν ένα ψέμα (περί «μακεδονικού έθνους») για να συντρίψουν τις πραγματικές και διαφορετικές εθνοτικές ταυτότητες του λαού τους με βλέψεις εναντίον των γειτόνων τους. Το προσπάθησαν. Αλλά δεν το μπορούν…

Αυτό είναι μια εξόχως αποσταθεροποιητική συμπεριφορά. Και στο εσωτερικό τους και περιφερειακά στα Βαλκάνια συνολικά.

Όποιος δεν βλέπει ότι το ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα είναι εργαλείο καταπίεσης μέσα στη χώρα τους, παράγοντας προστριβών με όλους τους γείτονές τους και εργαλείο αποσταθεροποίησης σε όλη την ευρύτερη περιοχή, απλώς δεν βλέπει τίποτε, δεν καταλαβαίνει τίποτε, βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.

Και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το Ρεαλισμό.

* Ο Σαμαράς επισημαίνει από την αρχή ότι, αν θέλουμε να σταθεροποιηθούν τα Βαλκάνια και να υπάρξει Ειρήνη και Ανάπτυξη, το Μακεδονικό ιδεολόγημα – Κομμουνιστικό προπαγανδιστικό κατασκεύασμα του προηγούμενου αιώνα – πρέπει να ηττηθεί και να εγκαταληφθεί. Πράγμα που κατά βάθος το θέλουν και όλοι οι γείτονές τους.

* Ο Σαμαράς επισημαίνει ακόμα, ότι το ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα αμφισβητείται πια και μέσα στα Σκόπια. Απο μια τουλάχιστον εθνότητα: τους Αβλανούς. Έχουν ήδη αναγνωριστεί (μετά τη Συμφωνία της Αχρίδας του 2002) ως «συστατική εθνότητα». Άρα δεν υπάρχει πια ουσιαστικά «εθνικό κράτος μακεδόνων» - αφού αποτελείται ήδη από δύο συστατικές εθνότητες, εκ των οποίων η μια είναι Αλβανοί (Ιλλυριοί) δηλαδή ΜΗ «μακεδόνες»!

Αλλά η Συμφωνία αυτή δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα. Και σήμερα γίνεται προσπάθεια να προχωρήσει με την αναγνώριση της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας. Που μερίδα των Σλαβοφώνων (μαζί με τον Πρόεδρό τους) δεν θέλουν να την θεσμοθετήσουν, αλλά οι υπόλοιποι επιμένουν.

Άρα, η «καντονοποίηση» ήδη άρχισε. Κι αυτό πρέπει να περιμένουμε πριν λύσουμε το όνομα…

Αυτή είναι η πραγματικότητα! Την προέβλεψε ο Σαμαράς από το 1995, άρχισε να επαληθεύεται από το 2002 και σήμερα προχωράει…

Αυτήν την πραγματικότητα δεν την βλέπουν όσοι «βιάζονται» να λύσουν το πρόβλημα του ονόματος σήμερα – πριν ολοκληρωθεί η καντονοποίηση των Σκοπίων. Ωραίοι «ρεαλιστές», έτσι; Όταν γίνουν ομοσπονδία τα Σκόπια – και προς τα εκεί πάνε πλέον – τότε θα μπορούν να δεχθούν ένα ουδέτερο όνομα χωρίς τον προσδιορισμό «Μακεδονία» – αφού το κράτος τους θα αποτελείται από εθνονολογικά διαφορετικά καντόνια. Κι έτσι είναι απολύτως εφικτή η μετονομασία τους - με σύνθετο όνομα χωρίς τη λέξη Μακεδονία!

Πότε; Όταν θα ολοκληρωθεί ο μετασχηματισμός τους από αυτό που δεν είναι πια («εθνικό κράτος Μακεδόνων») και σε εκείνο που πάει να γίνει, αλλά δεν είναι ακόμα (ομοσπονδία καντονίων). Αυτό προϋποθέτει αλλαγή Συντάγματος.

Και η κατάργηση του αλυτρωτισμού τους το ίδιο ακριβώς προϋποθέτει: Αλλαγή Συντάγματος.

Άρα, η επίλυση και του «ονοματολογικού», η εξάλειψη του αλυτρωτισμού τους και η αλλαγή της πολιτειακής τους διάρθρωσης (μετατροπή σε καντονιακή ομοσπονδία) όλα αυτά περνάνε μέσα από την αλλαγή του Συντάγματος.

Που ήδη έχει ξεκινήσει, αλλά σήμερα δεν είναι ακόμα εφικτή. Δεν υπάρχουν οι απαραίτητες εσωτερικές πλειοψηφίες των δύο τρίτων στη Βουλή.

Όμως με τον ρυθμό που πολλαπλασιάζονται οι αλβανόφωνοι των Σκοπίων κι όπως είναι πια διασπασμένοι οι σλαβόφωνοι (σε βουλγαρίζοντες και μη) η μετατροπή τους σε ομοσπονδία είναι πια θέμα μερικών ετών. Αν δεν πιεστούν απ’ έξω να το κάνουν νωρίτερα… Συνεπώς καμία βιασύνη τώρα από την πλευρά μας.

Ο Σαμαράς όχι μόνο είπε τι δεν πρέπει να κάνουμε (να μη νομιμοποιήσουμε τον αλυτρωτισμό τους). Είπε καθαρά, από δύο δεκαετίες και πλέον, και τι πρέπει να κάνουμε: να οδηγήσουμε τα πράγματα σε καντονιακή ομοσπονδία με διαφορετικές εθνότητες και ουδέτερο διεθνές όνομα. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν τον επιβεβαιώνουν…

* Ρεαλισμός είναι – μεταξύ άλλων – να… ψιλοκαταλαβαίνεις και τι συμβαίνει στις διεθνείς σχέσεις. Και εκεί υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα κρατών που ενώ είχαν αναγνωριστεί από όλες τις χώρες με ένα όνομα, αργότερα για κάποιο λόγο άλλαξαν όνομα. Κι αυτό γίνεται συνεχώς...

Η Άνω Βόλτα έγινε Μπουγκρίνα Φάσο.

Η Μαλαισία έγινε Μιανμαρ.

Η Κεϋλάνη έγινε Σρι Λάνκα.

Το (Βελγικό) Κογκό μετονομάστηκε σε Κογκό-Κινσάσα και μετά σε Ζαϊρ.

Η Ροδεσία σε Ζιμπάμπουε.

Η «Δημοκρατία της Κίνας», μετονομάστηκε σε «Εθνικιστική Δημοκρατία της Κίνας» κι ύστερα σε «Φορμόζα» κι ύστερα σε «Ταϊβαν».

Της τρελής έχει γίνει από αλλαγές ονομάτων…

Αλλού με τη θέλησή των κρατών αυτών. Αλλού παρά τη θέλησή τους. Αλλού μετά από αποσχιστικά κινήματα. Κατά κανόνα μετά από αλλαγή καθεστώτος, ή μετά από αλλαγή διεθνών συσχστισμών.

Τι μας λένε τώρα, ότι 130 χώρες τους έχουν αναγνωρίσει ως «Μακεδονία»; Και λοιπόν; 60 χώρες από τις σπουδαιότερες ΔΕΝ τους έχουν αναγνωρίσει…

Και οι διεθνείς οργανισμοί που τους έχουν αναγνωρίσει με «προσωρινό όνομα» δεν τους λέει τίποτε; Πολύ περισότερο που ήδη, και κάποιοι απ’ όσους τους αναγνώρισαν ως «Μακεδονία» ήδη τα γυρίζουν (όπως η Σερβία, εν μέρει και η Βουλγαρία); Και τι ενδιαφέρει τα Σκόπια νομίζετε; Πως τους αναγνωρίζει το… Ζαίρ; Ή πώς τους αναγνωρίζει η Ελλάδα και η Σερβία και η Βουλγαρία, δηλαδή όλοι οι γείτονές τους και όλοι οι διεθνείς οργανισμοι;

* Ρεαλισμός είναι ακόμα να είμαστε κομματάκι… σοβαροί! Και πριν μιλάμε για κάτι να το έχουμε στοιχειωδώς …διαβάσει.

Το προσωρινό όνομα με το οποίο μπήκαν στα Ηνωμένα Έθνη του 1993 (ΠΓΔΜ) ΔΕΝ δημιουργεί «προηγούμενο». Γι’ αυτό το λένε «προσωρινό» (provional) - και όχι «ενδιάμεσο» (interim). Κι ύστερα είναι «πρώην» που σημαίνει κάτι που σήμερα δεν υπάρχει! Έχετε ξαναδεί κράτος να ονομάζεται «πρώην»;

Ακριβώς για να μη δημιουργεί προηγούμενο...

Εδώ άλλαξαν δεκάδες χώρες μόνιμα ονόματα. Κι εμείς θεωρούμε δήθεν «απίθανο» να αλλάξει ένα προσωρινό «πρώην» όνομα;

Τέτοια παράκρουση «ρεαλισμού» έχουν πάθει κάποιοι…

(Κι αν ακόμα διαβάσει κανείς της «ενδιάμεση συμφωνία» του 1995, καταλαβαίνει πως εμείς δεν έχουμε αναλάβει καμία υποχρέωση ως προς το όνομα με το οποίο θα τους αναγνωρίσουμε. Τα Σκόπια έχουν αναλάβει την υποχρέωση να εξασφαλίσουν την έγκρισή μας για το μόνιμο όνομα τους. Πράγμα που δεν έχει ποτέ ξανά! Αλλά οι υποτιθέμενοι «ρεαλιστές» μας δεν διαβάζουν διεθνείς συμφωνίες…)

* Ρεαλισμός κυρίως, είναι να λαμβάνουμε υπ’ όψιν και τους συσχετισμούς σε μια διαμάχη. Ποιος είναι ο ισχυρός και ποιος ο ανίσχυρος.

Γιατί ο ρεαλισμός λέει πως ο ανίσχυρος πρέπει να κάνει τις υποχωρήσεις κι όχι ο ισχυρός!

Η Ελλάδα είναι η ισχυρότερη, μεγαλύτερη και πιο πλούσια (παρά την κρίση της) χώρα της περιοχής. Και η πιο σταθερή, η πιο ενσωματωμένη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Και η πιο συμπαγής εθνολογικά.

Τα Σκόπια είναι η πιο φτωχή, η πιο μικρή, η πιο απομονωμένη και η πιο διαιρεμένη εθνολογικά χώρα της περιοχής. Ποιος νομίζετε πως είναι «ρεαλιστικό» να κάνει τις βασικές υποχωρήσεις; Για να δούμε τι λένε οι ψευτορεαλιστές μας, επ’ αυτού.

Αλλά και πέρα από την ισχύ και το γεωπολιτικό εκτόπισμα, η Ελλάδα έχει και το δίκαιο με το μέρος της. Γιατί είναι η μόνη χώρα της περιοχής, που δεν διεκδικεί τίποτε από τα Σκόπια! Ενώ τα Σκόπια έχουν διακηρυγμένες διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας (και όχι μόνο) - αλλά και δύο άλλοι γείτονες τους θέλουν να τα διαμελίσουν.

Συνεπώς ρεαλιστικό για τους Σκοπιανούς είναι να τα έχουν καλά με την Ελλάδα κυρίως.

Και ρεαλιστικό - σταθεροποιητικό και δίκαιο για τη διεθνή κοινότητα, είναι να εξαλειφθεί το ψευτομακεδονικό ιδεολογημα, ώστε να ηρεμήσει ολόκληρη η περιοχή. Γιατί αλλιώς, αργά ή γρήγορα, θα τιναχθεί στον αέρα.

Αυτά όλα τα έχει πει ο Σαμαράς εδώ και δυόμιση δεκαετίες! Γι’ αυτά έδωσε πολιτικό αγώνα. Γι’ αυτά έμεινε σπίτι του επί οκτώ χρόνια (1996-2004) και εκτός πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα επί 11 χρόνια (1996-2007).

Κι όταν γύρισε έγινε αρχηγός κόμματος και λίγο αργότερα Πρωθυπουργός.

Και σήμερα είναι ο πιο δικαιωμένος πρώην Πρωθυπουργός - για όλα τα άλλα που έκανε στα διόμιση χρόνια της διακυβέρνησής τους.

Αλλά τώρα δικαιώνεται και για το Σκοπιανό.

Πλήρως!

--Δικαιώνεται από τις εξελίξεις, πρώτα απ’ όλα…

Στα Σκοπια ήδη οι Αλβανοί αναδεικνύονται σε «συστατική εθνότητα» και προωθούν την καντονοποίηση…

-- Δικαιώνεται από το ίδιο το κόμμα του – παρά τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος και παρ’ ό,τι δεν βρίσκεται πια στην ηγεσία του – σήμερα η ΝΔ είναι ενωμένη πολύ κοντά στις αποψεις που είχε εκφράσει διαχρονικά ο Σαμαράς. Πιο ενωμένη από ποτέ – και σε αυτό το θέμα (κι άστε το ΣΥΡΙΖΑ να σκούζει…)

--Δικαιώνεται και από τα παλαϊκά συλλαλητήρια που βρωντοφωνάζουν ένα πράγμα: Μη δώσετε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια!

Και το ίδιο φωνάζει και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία, είτε πάει σε συλλαλητήρια είτε όχι: Από το Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι την Εκκλησία της Ελλάδος.

--Δικαιώνεται ο Σαμαράς κι από την Ομογένεια σε όλο τον Κόσμο.

--Δικαιώνεται, όμως ο Σαμαράς λίτες» Έλληνες. Αυτοί είναι ο Οικουμενικός Ελληνισμός… αυτοπροσώπως. Πολύ πιο ρεαλιστές και ανοιχτόμυαλοι από πολλούς άλλους…

--Δικαιώνεται, όμως ο Σαμαράς και από τον ίδιο τον… Τσίπρα!

Που προχθές ανακάλυψε, πως πράγματι δεν μπορεί να λυθεί το όνομα χωρίς να εξαλειφθεί ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων. Ανακάλυψε και ο Τσίπρας τον αλυτρωτισμό! Ουάουου… Μήπως έγινε… «εθνικιστής» κι αυτός;

Γιατι ως τώρα όσοι μίλαγαν για αλυτρωτισμό τους έβριζε ως «εθνικιστές».

Μόνο που, Αλέξη μας, ο αλυτρωτισμός δεν εξαλείφεται, αν αλλάξουν το όνομα ενός αεροδρομίου και δύο κεντρικών λεωφόρων στα Σκόπια. Η αν φύγουν μερικά αγάλματα…

Πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα! Κι όπως ομολόγησε κι ο ίδιος ο Ζάεφ – δεν έχει τις ψήφους τώρα.

Συνεπώς, ο ρεαλισμός λέει πως τώρα που ήλθατε όλοι στη γραμμή του Σαμαρά, κάντε λίγο υπομονή ακόμα.

Ο Κυριάκος το κατάλαβε πλήρως και είπε τα τρία πιο ρεαλιστικά πράγματα που ακούστηκαν τις τελευταίεις μέρες:

--Πρώτον, δεν θα διχάσουμε τους Έλληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς!

--Δεύτερον, θα περιμένουμε σε επόμενη – καλύτερη συγκυρία, να λύσουμε το πρόβλημα με τα Σκόπια.

--Και τρίτον, δεν θα χαρίσουμε το υγιή πατριωτισμό των Ελλήνων σε ακραία στοιχεία.

Με αυτά τα τρία ο Κυριάκος ανέβηκε πολύ ως ηγέτης!

Και ο Σαμαράς δικαιώθηκε πλήρως – γιατί αυτά ακριβώς έλεγε τόσα χρόνια.

Ακόμα και ο… Χαϊκάλης δεν άντεξε και βγήκε – εντελώς απροσδόκητα - να δικαιώσει το Σαμαρά! Πλήρως και απερίφραστα…

Και μείναμε άφωνοι όλοι!

Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε συμβάλει προσωπικά στην πτώση του Σαμαρά πριν τρια χρόνια…

Τι ακριβώς έπαθε ο Χαϊκάλης τώρα;

«Επιφύτιση ρεαλισμού» κι αυτός;

Ή μήπως τον κυνηγάνε οι Ερινύες;

Ποιος ξέρει;

Θανάσης Κ.

Facebook