Όταν συμβαίνουν αεροπορικά δυστυχήματα, η
αναζήτηση της αιτίας από τους ειδικούς είναι ιδιαίτερα σύνθετη και δύσκολη υπόθεση,
κι αυτό διότι υπάρχουν πάρα πολλοί αλληλοεμπλεκόμενοι παράγοντες που συντελούν
στη καταστροφή.
Οι κυριότεροι είναι ο καιρός, η μηχανική βλάβη,
και κυρίως το ανθρώπινο λάθος. Αυτά μας δείχνει η πολυετής εμπειρία που έχει
αποκτηθεί στην διερεύνηση αεροπορικών ατυχημάτων.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος παράγοντας, όχι τόσο
εμφανής. Ένας παράγοντας που έχει συντελέσει σε κάποιες αεροπορικές τραγωδίες
φέτος. Κι αυτός είναι οι οικονομικές κυρώσεις…
Η συντριβή ενός κουβανικού αεροσκάφους στις 18/5,
με 112 νεκρούς, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Το αμερικανικό εμπάργκο που ισχύει
δεκαετίες τώρα για την Κούβα, βλάπτει και την πολιτική αεροπορία, όπως άλλωστε όλες
τις υπόλοιπες κοινωνικές, οικονομικές, κλπ. δραστηριότητες.
Ο εθνικός αερομεταφορέας της χώρας, Cubana,
δικαιούται να αγοράσει αμερικανικά ή δυτικά αεροπλάνα, αλλά είναι τόσο λίγα τα
χρήματα που διαθέτει ώστε να μην μπορεί, αφού ούτε δάνειο δεν μπορεί να πάρει
από διεθνείς τράπεζες λόγω της χαμηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης που έχει.
Όταν λοιπόν ο στόλος της Cubana, που αποτελείται
από ρωσικά αεροσκάφη μένει στο έδαφος για λόγους συντήρησης, τότε η εταιρία
ναυλώνει αεροσκάφη από άλλες εταιρίες, και επειδή ακριβώς τα διαθέσιμα χρήματά της
είναι ελάχιστα, βρίσκει τις πιο φθηνές λύσεις. Τέτοια περίπτωση ήταν και το «δανεικό»
αεροσκάφος που έπεσε πρόσφατα, και που ήταν 39 ετών!
Ένας άλλος αντίπαλος των ΗΠΑ, το Ιράν, προσπάθησε
να εκσυγχρονίσει τον δικό του εμπορικό αεροπορικό στόλο το 2015, όταν ο τότε
πρόεδρος Ομπάμα είχε συμφωνήσει να αναστείλει πολλούς από τους περιορισμούς και
τις κυρώσεις, καθώς το Ιράν δέχθηκε να βάλει στην άκρη τις πυρηνικές του φιλοδοξίες.
Να σημειωθεί ότι οι κατασκευάστριες εταιρίες της Δύσης απαγορεύονταν να πωλούν
τα αεροσκάφη τους στη Τεχεράνη. Γι αυτό και το Ιράν διαθέτει έναν από τους πλέον
γερασμένους στόλους αεροσκαφών στον πλανήτη, με την αεροπορική ασφάλεια να
είναι σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Μάλιστα το εν λόγω εμπάργκο ήταν πιο αυστηρό
για το Ιράν απ’ ότι για τη Κούβα επειδή υπήρχε ο φόβος της χρησιμοποίησης των
αεροσκαφών για στρατιωτικούς λόγους.
Όταν άρθηκαν οι κυρώσεις, ο εθνικός
αερομεταφορέας Iran Air παράγγειλε 200 νέα αεροπλάνα. Πρόλαβε να αποκτήσει
μόλις 11, πριν αναλάβει ο Τραμπ και ακυρώσει την συμφωνία άρσης των κυρώσεων.
Μάλιστα, ο νέος υπουργός Εξωτερικών του Τραμπ, ο Μάικ Πομπέιο, απειλεί με νέες και πολύ πιο αυστηρές οικονομικές
και εμπορικές κυρώσεις την Τεχεράνη.
Οι Ιρανοί αποκλείεται να πάψουν να πετάνε. Οπότε
η μόνη λύση γι αυτούς είναι να βρίσκουν μεταχειρισμένα αεροσκάφη και
ανταλλακτικά στη διεθνή μαύρη αγορά. Με άμεσες επιπτώσεις στην ασφάλεια των
πτήσεων.
Γι αυτό και το πιο πιθανό είναι τα αεροπλάνα του
Ιράν να συνεχίσουν να πέφτουν από τον ουρανό.
Κάποιοι αναλυτές διεθνολόγοι χρησιμοποιούν το εν
λόγω παράδειγμα για να αποδείξουν ότι οι
αυστηρές κυρώσεις όντως έχουν αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα όμως που κοστίζει
ακριβά σε ανθρώπινες ζωές.
Όλοι εκείνοι οι αθώοι επιβάτες που χάνουν τη ζωή
τους ταξιδεύοντας με τα ιρανικά αεροσκάφη δεν έχουν καμία σχέση με το τυραννικό
καθεστώς της Τεχεράνης. Μάλιστα, καλά θα κάνει ο Τραμπ να θυμηθεί, ότι ακόμη
και πριν από την «πυρηνική συμφωνία» του Ομπάμα με το Ιράν, οι ΗΠΑ εξέδιδαν μερικές
άδειες κατ εξαίρεση προκειμένου να συντηρούνται ή να επισκευάζονται κάποια από
τα ιρανικά εμπορικά αεροσκάφη.
Αν θέλει λοιπόν η Ουάσιγκτον να έχει καλό όνομα,
θα πρέπει να βοηθήσει στο να μην πέφτουν αεροπλάνα με εκατοντάδες αθώα θύματα…
S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου