Κυβέρνηση: Μοιραίοι και Άβουλοι, ή Ψυχοπαθείς;

Τώρα που πλέον καταλαγιάζουν οι στάχτες αλλά όχι και ο ζόφος,  κάποιοι φίλοι εκφράζουν την έκπληξη και τον αποτροπιασμό τους, σοκαρισμένοι προφανώς από τη διαγωγή των κυβερνητικών αξιωματούχων όταν στριμώχνονται. Οι αντιδράσεις αυτές αποτροπιασμού έχουν κορυφωθεί με επιτομή την τελευταία πυρκαγιά στην Ανατολική όπου θρηνήσαμε -στην κυριολεξία!- εκατόμβη νεκρών.

Και όπου παρατηρώ ότι αναπτύσσεται ένας προβληματισμός που δεν άπτεται απλά της διαχειριστικής ικανότητας της κυβέρνησης να επιλύσει τα όποια προβλήματα, (κάτι που πχ το είχαμε δει και στην περίπτωση του Κωνσταντίνου του Β’ του Νωθρού, ή του GAP). Και όπου αναγνωρίζονταν η διάθεση των συγκεκριμένων να λύσουν προβλήματα, ιδίως του ΓΚΑΠ! ο οποίος με τα περιβαλλοντικά και τις φυσικές ενέργειες θα ήταν ιδανικός πρωθυπουργός σε κάποια Σκανδιναβική χώρα…

Ο προβληματισμός στη συγκεκριμένη περίπτωση εστιάζεται επακριβώς στο εάν υπάρχει καθ ολοκληρία ενδιαφέρον διακυβέρνησης και επίλυσης προβλημάτων πέραν της νομής της εξουσίας (την οποία παραπονιόταν η κα Μπαζιάνα ότι δεν την έχουν «ακόμα») και της διασπάθισης των κρατικών, δημόσιων και ιδιωτικών πόρων της χώρας προς ίδιον όφελος (διορισμοί, καλοζωία, κλπ), ή τη χρησιμοποίηση τους για την εγκαθίδρυση καθεστώτος.

Πράγμα για το οποίο ο φασματικός προμέντωρας του 44χρονου μετέφηβου που παριστάνει τον πρωθυπουργό, είχε εφεύρει τον ευφάνταστο όρο από τη δεκαετία του 80: Σοσιαλιστικός Μετασχηματισμός. Remember?

Ποσώς φαίνεται να ενδιαφέρουν τους κυβερνώντες οι υποδομές, πολιτική προστασία, ένοπλες δυνάμεις, δημόσια υγεία και πρόνοια, εκπαίδευση, κοκ, που έχουν αφεθεί στην τύχη τους, συνεχίζουν με… αυτόματο πιλότο, και ήδη βλέπουμε καταστροφικές αστοχίες στην πολιτική προστασία, την εξωτερική πολιτική και την εθνική άμυνα και κυριαρχία, για να μιλήσουμε ΜΟΝΟΝ για τα πιο πρόσφατα.

Τουναντίον, αντί για διακυβέρνηση βλέπουμε ένα συνδυασμό ανικανότητας, αδιαφορίας αλλά και εκδικητικής μανίας εναντίον «αυτών» που «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» και οι οποίοι σήμερα πλέον ανέρχονται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ στο 80% του Ελληνικού λαού που ασφυκτιά απέναντι σε μια καρεκλοκένταυρη και ανάλγητη κυβέρνηση!

Ας θυμηθούμε κατά καιρούς δηλώσεις Κυρίτση ότι «Ρίχνουμε τα βάρη στους Μενουμευρωπαίους για να τα δώσουμε στους ψηφοφόρους μας«, για τις δηλώσεις από επίσημα χείλη για τους μεσαίους καταθέτες και επάνω ότι «αυτοί δεν είναι ψηφοφόροι μας» τις ημέρες επιβολής των capital controls, κλπ κλπ.

Επίσης οι αναφορές για «όχλους των συλλαλητηρίων«.

Τώρα βλέπουμε ότι οι κκ. Πολλάκης, Δούρου αλλά και άλλα κυβερνητικά στελέχη δίνουν ρεσιτάλ αναλγησίας απέναντι στους πυρόπληκτους στο Μάτι, μιλώντας για «συμβάντα που έτυχαν στη βάρδια μας«, ή για πυρόπληκτους νεκρούς που «θόλωσαν την αρτιότητα του έργου της Πυρόσβεσης«, για «αυθαίρετα ακίνητα» τα οποία όμως οι ίδιοι πριν μήνες νομιμοποιούσαν, κοκ…

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Πρόσφατα γνώρισα ένα κύκλο ψυχολόγων/ ψυχιάτρων οι οποίοι, και από την πλευρά της ψυχανάλυσης αλλά και από την πλευρά της ψυχιατρικής μου περιέγραψαν τον Τσίπρα σαν την επιτομή του ψυχοπαθούς και του κονωνικοπαθούς (sociopath), με βάση ορισμένα εμφανή χαρακτηριστικά που ιδίως με τις φωτιές βγαίνουν στη φόρα, πλέον των όσων είχα ως εμπειρικός φυσιογνωμιστής αντιληφθεί.

Αυτή η ψυχραιμία και σταθερή χροιά ένρινης φωνής (μιμούμενος όλοι γνωρίζουμε ποιον), η έλλειψη ενσυναίσθησης και η έλλειψη αντίληψης της σοβαρότητας και της τραγικότητας ή μη της εκάστοτε κατάστασης, η αναλγησία, η προσήλωση στον σκοπό της διατήρησης της «καρέκλας» για την οποία θεωρείται εμπόδιο η πυρκαγιά και τα θύματα (μα ήταν ανάγκη να μας τύχει τώρα, στη «βάρδια μας»;) η αδίστακτη εξαπάτηση και τα ασύστολα, ασύστολα! ψέμματα, η στρεψοδικία κοκ αποτελούν χαρακτηριστικά κοινωνικοπαθών (sociopaths) ή ψυχασθενών ατόμων. «Τextbook cases» όπως μου είπαν.

Επαναλαμβάνω κάτι που είχα πει και παλαιότερα. Θυμηθείτε την ταινία «Untergang» (The Downfall-Η Πτώση) με τον Bruno Ganz που περιγράφει τις τελευταίες μέρος του Χίτλερ στο καταφύγιο του στο Βερολίνο, όπου σε κάποιο από τα ξεσπάσματα του Αδόλφου ακούγεται και το ότι ο Γερμανικός λαός στάθηκε ανάξιος της ιστορικής ευκαιρίας που του δόθηκε, και τέτοιος λαός δεν αξίζει να συνεχίσει να υπάρχει εφόσον δεν ανταποκρίθηκε στο πεπρωμένο του (άρες, μάρες κουκουνάρες).

Άρα ο λαός είναι αναλώσιμος.

Με την ίδια ψυχρότητα οι Σοβιετικοί έστελναν τα στρατεύματά τους να θυσιαστούν στο πεδίο της μάχης, στο Ανατολικό μέτωπο. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι σε εφόδους δεν έδιναν σε όλους όπλα, για να κάνουν οικονομία, αλλά τους έλεγαν να παίρνουν τα όπλα των σκοτωμένων, φίλων και εχθρών, εφόσον σου λέει, μάχη γίνεται, κάποιοι θα σκοτωθούν, τι διάολο.

Έχω τη βεβαιότητα ότι ο Τσίπρας διαφέρει από τους προηγούμενους στο ότι οι άλλοι ήταν κυνικοί αλλά είχαν ένα όριο, ενώ αυτός είναι κανονικά ψυχοπαθής. Και για αυτό υποσυνείδητα (ή όχι και τόσο) ΜΙΣΕΙ τη χώρα του. Και ότι, πριν την έξοδο των μνημονίων θα δούμε και άλλα δυσάρεστα συμβάντα. Είτε θα πρόκειται για την απώλεια εθνικού εδάφους, είτε για κούρεμα καταθέσεων για μαξιλαράκι απέναντι στην έξοδο του μνημονίου επειδή δεν «βγαίνουν» οι τράπεζες, είτε δεν ξέρω εγώ τι άλλο.

Και όπως όλοι οι ψυχοπαθείς, δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα και θεωρεί τους άλλους μυρμήγκια μπροστά στον σκοπό του ή απλά, την καρέκλα του. Αν δε, συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι είχε και αριστερο-μεσσιανικές ιδεοληψίες («αλλάζουμε την Ευρώπη», κλπ) τότε έχουμε ένα εκρηκτικό ψυχογραφικό κοκτέιλ που όπως είπαμε από την πρώτη στιγμή είναι ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ για τη χώρα και τους κατοίκους της.

Όταν θα φύγει αυτός ο εσμός των ψυχάκηδων, το πρώτο μνημόνιο θα φαίνεται σαν λούνα-παρκ μπροστά σε αυτά που θα βρει ο επόμενος μπροστά του. Ή η περίοδος της ανοικοδόμησης με εστιασμένη την προσπάθεια στην ανάταξη τη χώρα από κάποιον επόμενο, και όχι στην εγκαθίδρυση καθεστώτος από ψυχάκηδες.

ΚΚ2

Το Παρατηρητήριο