Το σύνδρομο του ξεχασμένου μωρού!

Χθες μάθαμε μία ακόμη τραγική και συγχρόνως πρωτοφανή είδηση, όπως π.χ. εκείνη με την μητέρα από την Πάτρα, που κατηγορείται και δικάζεται για τη δολοφονία των παιδιών της.

Η χθεσινή είδηση έχει να κάνει με 35χρονο άνδρα στην Άρτα, ο οποίος πήρε το ηλικίας λίγων μόνο μηνών παιδί του, το έβαλε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου προκειμένου να το αφήσει στον βρεφονηπιακό σταθμό, και μετά να πάει στην εργασία του, σε δημόσια υπηρεσία.

 

 Σύμφωνα με την Αστυνομία, αλλά και τα ρεπορτάζ,  ο άνδρας για κάποιο λόγο πήγε κατευθείαν στην εργασία του, κλείδωσε το όχημα, με το μωρό μέσα,  και άρχισε να εργάζεται κανονικά.

Το τι έγινε αποκαλύφθηκε όταν η μητέρα πήγε να πάρει το μωρό από τον βρεφονηπιακό σταθμό,  και οι υπεύθυνοι της είπαν ότι το παιδί δεν βρισκόταν εκεί. Αμέσως κάλεσε έντρομη τον σύζυγό της και εκείνος της απάντησε: «Κλείσε γρήγορα, ξέχασα το μωρό στο αυτοκίνητο!»…

 

Το μικρό  κοριτσάκι είχε μείνει κλεισμένο και δεμένο μέσα στο αυτοκίνητο, και όταν ο πατέρας άνοιξε την πόρτα, διαπίστωσε πως δεν είχε τις αισθήσεις του. Ο θάνατος του μωρού διαπιστώθηκε στις 14:55, από γιατρούς του Γενικού Νοσοκομείου Άρτας, και παρά τις προσπάθειες τους να κρατηθεί στη ζωή.

Πρωτοφανείς, επαναλαμβάνω, ειδήσεις για τη χώρα μας. Όχι όμως και για τον υπόλοιπο πλανήτη…

Π.χ, όπως η περίπτωση της Πισπιρίκου, που εξηγείται με βάση το αναγνωρισμένο επιστημονικά σύνδρομο «Μινχάουζεν δι’ αντιπροσώπου», έτσι και η χθεσινή τραγωδία στην Άρτα  εξηγείται με βάση το σύνδρομο του «ξεχασμένου μωρού».

Και για να χαλαρώσουμε λίγο, σας θυμίζω την περίπτωση της συνάντησης του Αλέξη με τον Ομπάμα (και άλλους) όπου ο δικός μας, αν και δεν γνώριζε «εγγλέζικα», εν τούτοις μιλούσε με προφορά Τεξανού αγελαδάρη από το Όστιν!

Μια επίσης γνωστή στην επιστήμη περίπτωση, που εξηγείται από το σύνδρομο «ξενικής προφοράς» (δείτε εδώ ).

Τι είναι όμως το σύνδρομο του ξεχασμένου μωρού, ή αλλιώς Forgotten Baby Syndrome (FBS);

Πρόκειται για έναν όρο που περιγράφει περιπτώσεις όπου γονείς ξεχνούν το μωρό τους μέσα σε ένα κλειδωμένο αμάξι, συχνά με τραγικά αποτελέσματα.

Περιπτώσεις που όμως δεν είναι και τόσο σπάνιες όσο νομίζουμε.

Συγκεκριμένα, κάθε χρόνο στις ΗΠΑ, συμβαίνει πολλές φορές.

Το 2019, για παράδειγμα, υπήρξαν 52 θάνατοι μωρών από θερμοπληξία μέσα σε κλειδωμένα αυτοκίνητα. Μια αύξηση της τάξης του 200% από το 2015.

Τι συμβαίνει όμως; Τι γονείς είναι αυτοί που ξεχνούν τα μωρά τους μέσα σε κλειδωμένα αυτοκίνητα;

Είναι τρελοί, μεθυσμένοι, μαστουρωμένοι, αδιάφοροι, αναίσθητοι, εγκληματίες; Τι είναι;

Τίποτα από τα παραπάνω. Συνήθως πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους, όσο περίεργο κι αν ακούγεται.

Μάλιστα, στο πανεπιστήμιο South Florida, της Tampa, ειδικοί ψυχολόγοι, νευροφυσιολόγοι, νευροβιολόγοι, κλπ,  μελετούν το συγκεκριμένο σύνδρομο εδώ και καιρό, έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα πως όταν κανονικοί, κατά τα άλλα, άνθρωποι μπαίνουν σε μια καθημερινή ρουτίνα, με συγκεκριμένες καθημερινές «εργασίες», τότε αρχίζουν και ζουν σε μια κατάσταση μειωμένης συνειδητότητας,  υπακούοντας μηχανικά στο κομμάτι εκείνο του εγκεφάλου που ονομάζεται motor cortex (κινητικός φλοιός, αν δεν κάνω λάθος).

Ένα καλό παράδειγμα των παραπάνω, που μάλλον το έχουμε ζήσει όλοι,  είναι και η διαδικασία της καθημερινής οδήγησης από το σπίτι στη δουλειά και τούμπαλιν, την οποία πολλές φορές κάνουμε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη… μηχανικά.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, επειδή ο εγκέφαλός μας λειτουργεί εν πολλοίς σαν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, βρίσκει την ευκαιρία να ξεκουραστεί, και να εξοικονομήσει μνήμη, καθοδηγώντας μας αυτόματα, χωρίς εμείς να χρειάζεται να σκεφτόμαστε.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει κι εκείνο το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τις ξεκάθαρες αποφάσεις που παίρνουμε, όπως για παράδειγμα το να σταματήσουμε σε κάποιο σούπερ μάρκετ, πριν επιστρέψουμε σπίτι, για να αγοράσουμε κάτι. Πρόκειται για τον «ιππόκαμπο», που ελέγχει το γνωστικό τμήμα του εγκεφάλου μας.

Όπως λένε λοιπόν οι ειδικοί, το σύνδρομο FBS αφορά στον «ανταγωνισμό» μεταξύ του κινητικού φλοιού και του ιππόκαμπου, με τον πρώτο να επιβάλλεται για λόγους εξοικονόμησης μνήμης και ενέργειας!

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά σε εμένα έχει συμβεί να ξεκινάω από τη δουλειά για το σπίτι έχοντας κατά νου να σταματήσω κάπου για να αγοράσω τσιγάρα, και ξαφνικά να συνειδητοποιώ ότι έχω ήδη παρκάρει έξω από το σπίτι μου, χωρίς την ενδιάμεση στάση που είχα προγραμματίσει, και χωρίς τσιγάρα! Κι αυτό μου συνέβη ουκ ολίγες φορές.

Αν λοιπόν πιστέψω τους ειδικούς, αυτό δεν σημαίνει πως κάπου χάνω λάδια ή στροφές, αλλά αποτελεί μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά του εγκεφάλου μου.

Στην περίπτωση του εν λόγω συνδρόμου, ιδού τι συμβαίνει: Ο «ένοχος»  γονέας ξεφεύγει από την καθημερινή του ρουτίνα. Για παράδειγμα αναλαμβάνει για μια μέρα να πάει αυτός το μωρό στον βρεφονηπιακό σταθμό, αντί για τον έτερο γονέα.

Στη συνέχεια όμως οδηγάει κανονικά στη δουλειά του, όπως κάθε άλλη μέρα στα πλαίσια της καθημερινής του ρουτίνας, με τον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου του να βάζει στην άκρη τον ιππόκαμπο, και άρα να έχει ξεχάσει παντελώς πως στο πίσω κάθισμα υπάρχει ένα μωρό. Μάλιστα, πολλές φορές ο συγκεκριμένος γονιός εργάζεται κανονικά όλη την ημέρα, χωρίς καν να έχει θυμηθεί το μωρό, και ανυπομονώντας πότε θα σχολάσει για να πάει στο σπίτι να το δει από κοντά, μιας και του λείπει!

Ακούγεται απίστευτο, είναι όμως αληθινό, και πολλαπλώς καταγεγραμμένο.

Τι μπορεί να γίνει για να αποτραπεί κάτι τέτοιο; Και εδώ, έρχονται οι ειδικοί και δίνουν απάντηση.

Πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας, λένε,  ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σε όλους μας, και να παίρνουμε μέτρα όπως το να κοιτάμε κάθε τόσο μέσω του καθρέφτη το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, έτσι ώστε να μας γίνει συνήθεια.

Μάλιστα, στην Αμερική, η αρμόδια ομοσπονδιακή υπηρεσία National Highway Traffic Safety Administration έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό εκστρατεία με την ονομασία Look Before You Lock, με σκοπό να υπενθυμίζει στους γονείς που μεταφέρουν παιδιά να ελέγχουν το πίσω κάθισμα τόσο οδηγώντας, όσο και πριν κλειδώσουν το αυτοκίνητο.

Και για όσους παραείναι αφηρημένοι, συστήνουν ένα πιο δραστικό μέτρο, όπως το να αφήνουν ένα από τα παπούτσια τους δίπλα στο παιδί, έτσι ώστε ακόμη και αν ο ιππόκαμπός τους χάσει κατά κράτος από τον κινητικό φλοιό, να το θυμηθούν τη τελευταία στιγμή (εκτός κι αν είναι τόσο αφηρημένοι, ώστε να φύγουν από αμάξι για την εργασία τους με ένα μόνο παπούτσι…).

Strange Attractor