Εδώ Πολυτεχνείο!

Το 1973 ήμουν μικρό παιδάκι. Θυμάμαι όμως πολύ καλά πως είχαμε χούντα. Και όταν λέμε χούντα, εννοούμε κανονική χούντα και όχι τη «χούντα του ΠΑΣΟΚ», ή τη «χούντα των ΜΜΕ», κλπ.

 

Μας κυβερνούσαν κάτι ημιμαθείς τύποι με φτηνιάρικα κοστούμια και με μαύρα γυαλιά, κάτι σαν τους σοπράνος στη τηλεόραση δηλαδή, και με νοημοσύνη τσιμεντόλιθου.

Αν ήσουν στρατιωτικός, ακόμη και μόνιμος ανθυπασπιστής,  έκανες κουμάντο στη γειτονιά σου. Αν ήσουν χωροφύλακας, ή ασφαλίτης, ήταν η καλύτερή σου. Έμπαινες σε καφενείο, και βαρούσαν προσοχές. Αν ήσουν συνταγματάρχης, μπορεί να γινόσουν και υπουργός. Ποιος ξέρει;

 

Μουσικό αφιέρωμα για απόψε....

Strange και πάλι, με το Summer in Siam, από τους Pogues.

Εκτός από λιτότητα, χρειάζεται και ελπίδα!

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, ο Γάλλος πρόεδρος François Hollande, θύμισε ότι υπάρχουν όρια στις θυσίες που αναγκάζονται να υποστούν τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου.

Και προκειμένου να μην καταντήσουν οι Ελλάδα, Πορτογαλία, και Ισπανία, πτωχοκομεία, οι άνθρωποι, είπε ο Hollande, χρειάζονται εκτός από περιστολές δαπανών και συνεχή λιτότητα, και κάποια ελπίδα.

 

Ακόμη και μια στοιχειώδης κατανόηση της επιστήμης της ψυχολογίας, συμφωνεί με τις εκτιμήσεις του Hollande.

 

Δώστε χρόνο στο Σαμαρά.

Πολλοί συμπολίτες μας, επηρεασμένοι από τα δεινά που επέφερε η περίοδος διακυβέρνησης ΓΑΠ, και κυρίως η αφύπνιση επιτέλους για τη σαπίλα που διέκρινε το σύνολο του πολιτικού φάσματος κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, βρέθηκαν αποπροσανατολισμένοι μέσα στον ορυμαγδό των αλλεπάλληλων μέτρων, μειώσεων και βαρών.

Βρέθηκαν βορά στον μερκαντιλισμό ελπίδας των άκρων, στον λανθάνοντα πατριωτισμό γόνων και αποτυχημένων πολιτικάντηδων, στις κραυγές αγωνίας του παραπαίοντος μηντιακού συστήματος και στις ιαχές του πολέμου της αναδυόμενης γενιάς "αυτοδημιούργητων" και "ανυστερόβουλων" εκδοτών-Μακιαβέλληδων, ακόμα ακόμα και στη δική τους εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στις τύψεις για όσα έκαναν ή δεν απέτρεψαν και στο θυμό για όσα χάθηκαν.

Η ευρωζώνη σε ύφεση, και επίσημα.

Η ευρωζώνη βρίσκεται και επίσημα πλέον σε διψήφια ύφεση.

Η νομισματική ένωση των 17 χωρών μελών της ΕΕ, γνώρισε νέα πτώση στο τρίτο τρίμηνο του 2012, με το συνολικό ΑΕΠ να πέφτει κατά 0.1%, σύμφωνα με την στατιστική υπηρεσία των Βρυξελλών.

 

Πρόκειται για την δεύτερη κατά σειρά πτώση (η τελευταία ήταν 0.2%), και άρα μπορούμε πλέον να μιλάμε για κανονική ύφεση.

Οι οικονομολόγοι είχαν προβλέψει αυτή την αρνητική εξέλιξη, και πολλοί την περίμεναν ακόμη πιο χειρότερη.

Όπως λένε, αν αναλογιστούμε το μέγεθος της κρίσης χρέους, αποτελεί έκπληξη που η οικονομική δραστηριότητα της ευρωζώνης δεν έχει περιοριστεί ακόμη περισσότερο.

Μάλιστα, ακόμη και κάποιες από τις ισχυρότερες οικονομίες της ένωσης βρίσκονται στο κόκκινο.

Το γερμανικό όμως ΑΕΠ σημείωσε άνοδο 0.2%, όπως και το αντίστοιχο γαλλικό, το οποίο είχε πέσει το τελευταίο τρίμηνο κατά 0.1%.

S.A.

Bloomberg 

Ρατσισμός και Χόλιγουντ.

Το αμερικανικό περιοδικό People, εδώ και 26 χρόνια ανακοινώνει τον πιο σέξι άνδρα του πλανήτη!

Και άσχετα αν κάθε χρόνο προκύπτουν διαφωνίες σχετικά με την επιλογή του περιοδικού, υπάρχει ένα μεγαλύτερο ζήτημα, που έχει να κάνει με τον ρατσισμό.

 

Το τέλος των passwords;

Όλοι όσοι ασχολούνται με το διαδίκτυο, έχουν ένα μυστικό το οποίο μπορεί να καταστρέψει τη ζωή τους.

Πρόκειται για τον προσωπικό κωδικό πρόσβασης (password), που χρησιμοποιούν καθημερινά.

Μουσική ανάσα.

Η Sensei Angie Yoko επανέρχεται στα πικάπ, και επιλέγει το Weeping Song του Nick Cave, για να κλείσει  δακρυσμένα η βραδιά!

Μετατόπιση του κέντρου βάρους προς τα αριστερά

Ας παρηγορηθούμε με τη σκέψη ότι, στο κάτω κάτω, ζούμε σε μια εποχή πολύ ενδιαφέρουσα και ερεθιστική. Ενδιαφέρουσα θέλω να πω από πνευματικής πλευράς, καθώς οι βεβαιότητες που εδραιώθηκαν στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης έχουν καταρρεύσει -όπως λ.χ. η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλη τη διάρκεια του εργασιακού βίου, η συνεχής διεύρυνση του κράτους πρόνοιας και, γενικώς, όλα αυτά επάνω στα οποία μάθαμε να χτίζουμε ο καθένας μας τη ζωή του. Για εκείνους λοιπόν που αντλούν ένα είδος πνευματικής ηδονής παρατηρώντας τα γρανάζια της Ιστορίας καθώς γυρίζουν, όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα στον κόσμο και σ――την Ελλάδα είναι συναρπαστικό.

Ε ρε πλάκες!!!!!!!

Ότι και να λέμε, έχει μεγάλη πλάκα να ζεις στην Ελλάδα.

Μια Ελλάδα, που κρίση ξεκρίση, το γέλιο βγαίνει αβίαστα.

Και κυρίως βγαίνει, όχι από θεατρικές επιθεωρήσεις, ή από τα δήθεν κωμικά σήριαλ της τιβί, ή από τον Λαζόπουλο, αλλά από τους ίδιους τους πολιτικούς μας.

Μιλάμε για σουρεαλιστικές καταστάσεις κλαυσίγελου, που αν δεν ήταν η λιτότητα, αν δεν ήταν η ανεργία, και αν δεν είχαμε μέχρι και αυτοκτονίες συνανθρώπων μας, θα μιλούσαμε για την πιο χαβαλέ κατάσταση όλων των εποχών.

Ποιος Αριστοφάνης, και ποιος Γκιωνάκης…

 

Έτσι, μια σημερινή περιοδεία στα μπλογκς και στα ΜΜΕ, βγάζει μια πανσπερμία γέλιου, και μάλιστα πολυκομματική (όπως είναι και η σημερινή γενικότερη πολιτική τάση, της συναινετικής συγκυβέρνησης).