Μουσική απόλαυση.

Ο Strange αφιερώνει απόψε το  Three των  Massive Attack...

Ο νέος διχασμός βρίσκεται προ των πυλών.

Έχω την ευκαιρία να συναλλάσσομαι και να συζητάω καθημερινά, τόσο με δημοσίους υπαλλήλους, όσο και με άτομα του ιδιωτικού τομέα.

Και αυτό στο οποίο έχω καταλήξει είναι ότι κινδυνεύουμε από έναν νέο διχασμό.

Όχι εθνικό, ή πολιτικό, αλλά  κοινωνικό (και οικονομικό), που ίσως να είναι και πιο επικίνδυνος.

 Η κρίση, αντί να μεγεθύνει την αλληλεγγύη, μεγέθυνε τα πάθη.

Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δυο σαφώς διαχωρισμένες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, που ακούσια παίζουν το παιχνίδι κάποιων ελίτ.

ΤΟ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η γενιά που συνδέθηκε όσο καμία άλλη με την διαφθορά και τη σαπίλα της «μεταπολιτευτικής παράγκας» είναι αναφανδόν η επονομαζόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου». Μια γενιά που αυτοαναγορεύτηκε σε ιεραπόστολο της πολυθρύλητης «Αλλαγής» και καθοδηγητή της κοινωνίας στην πολυπόθητη «Γη της Επαγγελίας». 

Οι διαπρύσιοι κήρυκές της ευαγγελίστηκαν με επαναστατική θέρμη την εκ βάθρων αναδιάρθρωση της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής πραγματικότητας.

 Οι θιασώτες της γενιάς αυτής κατόρθωσαν, υποσχόμενοι στους πάντες τα πάντα, πλειοδοτώντας σε λαϊκισμό, επαναστατικές κορώνες και αριστεροφροσύνη, να κατοχυρώσουν για πολλά χρόνια μια ξεχωριστή θέση στη λαϊκή συνείδηση, εξαργυρώνοντάς την είτε με πολιτικές καριέρες, είτε με εξωφρενικά προνόμια και παχυλές απολαβές, είτε με ζηλευτούς θώκους στο δημόσιο βίο. 

 

Γαλλία: Η νέα Ελλάδα της ευρωζώνης;

Οι φορολογικές και δημοσιονομικές πολιτικές της γαλλικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης, απειλούν τις προσπάθειες για ανάκαμψη της ευρωζώνης, σύμφωνα με όλο και πιο πολλούς πολέμιους του προέδρου Hollande.

Μάλιστα, η γερμανική εφημερίδα Bild, δημοσίευσε άρθρο, με επικεφαλίδα: «Μήπως η Γαλλία είναι η νέα Ελλάδα»;

 

Οι Γερμανοί αξιωματούχοι συμφωνούν με αυτή την κριτική, ανησυχώντας για τις «επιφανειακές» τομές του Hollande, που έχουν σκοπό το συμμάζεμα της γαλλικής οικονομίας.

 

Τα αδιέξοδα της Γάζας

Η ισραηλινή ηγεσία προσπαθεί να «λήξει» το θέμα των πυραυλικών επιθέσεων της Χαμάς, εν όψει εκλογών. Μια απ τα ίδια δηλαδή. 

Μια ιστορία, που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται συχνά. Σαν μια ταινία τρόμου, που την έχουμε ξαναδεί.

Όπως το 2008, όταν το Ισραήλ εισέβαλλε στη Γάζα.

Ψηφιακά ζόμπι....

Τους βλέπω παντού, να περπατούν και να παραμιλάνε. Όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα διάφορα hands free, και μέχρι να πάρω χαμπάρι τι γίνεται, νόμιζα ότι πρόκειται για πειραγμένους, ή ψεκασμένους…

Εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια που εισέβαλλαν στη ζωή μας τα κινητά (ναι, υπήρχε ζωή και πριν απ αυτά), ο νεοέλληνας αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι σε αυτά. Επικοινωνώ, άρα ζω, έγινε το σύνθημά του.

Και όπως σε κάθε τι, έτσι και σε αυτό, η υπερβολή μας ως λαός, πάει σύννεφο.

Όπου πας κι όπου σταθείς, θα δεις διάφορους και διάφορες να κυκλοφορούν με ένα κινητό κολλημένο στο αυτί, ή στη περίπτωση των hands free να μουρμουρίζουν από μόνοι τους.

Μα καλά, τι λένε όλοι αυτοί; Τόση ανταλλαγή πληροφοριών τέλος πάντων; ‘Άλλος οδηγάει και μονολογεί, άλλη περπατάει και μιλάει, κ.ο.κ.

Εδώ Πολυτεχνείο!

Το 1973 ήμουν μικρό παιδάκι. Θυμάμαι όμως πολύ καλά πως είχαμε χούντα. Και όταν λέμε χούντα, εννοούμε κανονική χούντα και όχι τη «χούντα του ΠΑΣΟΚ», ή τη «χούντα των ΜΜΕ», κλπ.

 

Μας κυβερνούσαν κάτι ημιμαθείς τύποι με φτηνιάρικα κοστούμια και με μαύρα γυαλιά, κάτι σαν τους σοπράνος στη τηλεόραση δηλαδή, και με νοημοσύνη τσιμεντόλιθου.

Αν ήσουν στρατιωτικός, ακόμη και μόνιμος ανθυπασπιστής,  έκανες κουμάντο στη γειτονιά σου. Αν ήσουν χωροφύλακας, ή ασφαλίτης, ήταν η καλύτερή σου. Έμπαινες σε καφενείο, και βαρούσαν προσοχές. Αν ήσουν συνταγματάρχης, μπορεί να γινόσουν και υπουργός. Ποιος ξέρει;

 

Μουσικό αφιέρωμα για απόψε....

Strange και πάλι, με το Summer in Siam, από τους Pogues.

Εκτός από λιτότητα, χρειάζεται και ελπίδα!

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, ο Γάλλος πρόεδρος François Hollande, θύμισε ότι υπάρχουν όρια στις θυσίες που αναγκάζονται να υποστούν τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου.

Και προκειμένου να μην καταντήσουν οι Ελλάδα, Πορτογαλία, και Ισπανία, πτωχοκομεία, οι άνθρωποι, είπε ο Hollande, χρειάζονται εκτός από περιστολές δαπανών και συνεχή λιτότητα, και κάποια ελπίδα.

 

Ακόμη και μια στοιχειώδης κατανόηση της επιστήμης της ψυχολογίας, συμφωνεί με τις εκτιμήσεις του Hollande.

 

Δώστε χρόνο στο Σαμαρά.

Πολλοί συμπολίτες μας, επηρεασμένοι από τα δεινά που επέφερε η περίοδος διακυβέρνησης ΓΑΠ, και κυρίως η αφύπνιση επιτέλους για τη σαπίλα που διέκρινε το σύνολο του πολιτικού φάσματος κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, βρέθηκαν αποπροσανατολισμένοι μέσα στον ορυμαγδό των αλλεπάλληλων μέτρων, μειώσεων και βαρών.

Βρέθηκαν βορά στον μερκαντιλισμό ελπίδας των άκρων, στον λανθάνοντα πατριωτισμό γόνων και αποτυχημένων πολιτικάντηδων, στις κραυγές αγωνίας του παραπαίοντος μηντιακού συστήματος και στις ιαχές του πολέμου της αναδυόμενης γενιάς "αυτοδημιούργητων" και "ανυστερόβουλων" εκδοτών-Μακιαβέλληδων, ακόμα ακόμα και στη δική τους εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στις τύψεις για όσα έκαναν ή δεν απέτρεψαν και στο θυμό για όσα χάθηκαν.