Baby it's Cold Outside...

Dean Martin & Martina McBride

Πάει και το 2013…

Καλωσορίζοντας σε λίγο το 2014, σας παρουσιάζουμε τα τέσσερα πιο διαβασμένα άρθρα του Ορθογράφου για το 2013…

Και σας ευχόμαστε Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά, και … πάνω απ’ όλα υγεία.

Η κρίση και ο νεοφιλελευθερισμός…

Όσοι, με περισσή δημαγωγία, σπεύδουν να κατηγορήσουν τον «νεοφιλελευθερισμό» για την διεθνή κρίση, καλά θα έκαναν να μελετήσουν τις θέσεις και τις απόψεις των Χάγιεκ, Μίζες και άλλων τινών…

Με περισσή περί την πολιτική οικονομία άγνοια, πολλοί σπεύδουν να γράψουν ότι, με αφορμή την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, επιστρέφει στην οικονομική πρακτική ο κεϋνσιανισμός –ωσάν ο τελευταίος να είχε ποτέ εκλείψει.

Ταυτοχρόνως, κατακεραυνώνουν τον «νεοφιλελευθερισμό», στον οποίον και χρεώνουν την παρούσα κρίση, ωσάν να ήταν πραγματικότητα.

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι…

Σαν χθες, πριν από 34 χρόνια….

Σε μια ανεπανάληπτη παράσταση κυρίως του Βασίλη Χατζηπαναγή και του Δημήτρη Γκέσιου, ο «Γηραιός» υποχρέωσε... τον Παναθηναϊκό στην πιο βαριά εκτός έδρας ήττα της ιστορίας του στο πρωτάθλημα, επικρατώντας με 6-0 !

Ήταν μια πανδαισία ποδοσφαίρου στο βαρύ αγωνιστικό χώρο του Καυτατζογλείου από τον «Βάσια» και την παρέα του και παράλληλα ένα εφιαλτικό απόγευμα για τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Βασίλη Κωνσταντίνου (σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας του) αλλά και της χάρτινης άμυνάς του, που θύμιζε...τσιγαρόχαρτο όπως αναφέρει πολύ εύστοχα ο τίτλος των αθλητικών «ΝΕΩΝ» της εποχής, ενώ στο κείμενο που υπογράφει ο αείμνηστος Σταύρος Ρεπανάς γίνεται λόγος για καταστάσεις πανικού που δημιουργήθηκαν στην πράσινη άμυνα.

Μάλιστα ο τεχνικός του Τριφυλλιού Μπρούνο Πεζάολα, ήταν τόσο απογοητευμένος που δεν προχώρησε καν σε αλλαγή κάποιου παίκτη σε όλο το ματς !

Βαρέθηκα…

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα ότι κάτι πρέπει να γράψω για τη χρονιά που φεύγει.

Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό όμως είναι μια λέξη.

Σε βαρέθηκα.

Σε βαρέθηκα 2013 φορές.

Βαρέθηκα να σου λέω ότι σε κανέναν δεν αρέσει όλο αυτό που συμβαίνει 

στην πατρίδα, σε κανέναν δεν αρέσουν τα μνημόνια, σε κανέναν δεν αρέσει να υποφέρει, σε κανέναν δεν αρέσει να φτωχαίνει, αλλά δεν υπάρχει άλλος ρεαλιστικός πιο ανώδυνος δρόμος. 

Βαρέθηκα να σου λέω ότι το πρόβλημα μας είναι καθαρά οικονομικό, βαρέθηκα να σου λέω ότι φτωχύναμε, ότι χρεοκοπήσαμε και όταν μια χώρα χρεοκοπεί, συμπαρασύρονται κεκτημένα δικαιώματα ετών.

Βαρέθηκα να σε ακούω να κάνεις μόνο κριτική, βαρέθηκα να σε βλέπω να επισημαίνεις μόνο τις επιπτώσεις από την κρίση, γιατί αυτό είναι το εύκολο, δεν θέλει και πολύ μυαλό, το κάνει και ένα μικρό παιδί.

Βαρέθηκα να γκρινιάζεις, αλλά να μην έχεις να προτείνεις ρεαλιστικές λύσεις. 

Βαρέθηκα να μου λες για προδότες πολιτικούς, όταν εγώ αλλά και εσύ γνωρίζεις ότι εμπορευόσουν την ψήφο σου με  αυτούς που αποκαλείς σήμερα προδότες, οπότε μόνο πατριώτης δεν μπορεί να επικαλείται ότι είναι αυτός που εμπορεύεται την ψήφο του.

Αντιμνημονιακοί κήνσορες με καταθέσεις εκατομμυρίων….

 Λοιπόν όλα έχουν την εξήγησή τους. Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω ανεγκέφαλε Έλληνα πολίτη.

-Τον έφαγε ο ασβέστης τον πιτσιρικά...

Αυτή ήταν η ατάκα που συνοδεύει την "εξαφάνιση" νεαρού από τηλεοπτικό κανάλι.

Ο νεαρός είχε την ατυχία να πέσει πάνω στα εξτρέ του λογαρισμού που διατηρούσε ο τηλεαστέρας σε τράπεζες του εξωτερικού…

Οι καλικάντζαροι της δραχμής…

Τώρα που πλησιάζουν τα Φώτα καλό είναι να κάνουμε και ένα αγιασμό για να ξορκίσουμε τους καλικάντζαρους της Δραχμής, που όλο αυτό το διάστημα δουλεύουν υπογείως και ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνισή τους μεταμφιεσμένοι σε Σερ νομίζοντας ότι έτσι θα ξεγελάσουν τον κόσμο.

Μιλάμε για το «καρτέλ» των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που έχουν τα χρέη στις ελληνικές τράπεζες και τα κέρδη στην Ελβετία.

Όλος αυτός ο συρφετός αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα νέο πολιτικό κόμμα που θα αποτελέσει το μοχλό εξελίξεων για την επιστροφή στη δραχμή.

Candy...

Iggy Pop

Διευκρινίσεις για την πρόταση περί νέου εκλογικού συστήματος.

Πριν από λίγες μέρες, ο Ορθογράφος ανέβασε μια πρότασή μου ( εδώ ), αναφορικά με ένα νέο εκλογικό σύστημα που θα μπορούσε κάλλιστα να εφαρμόσει η Ελλάδα, και που προσωπικά το θεωρώ πολύ καλύτερο του ισχύοντος.

Πολλοί που είχαν τη καλοσύνη να διαβάσουν το άρθρο, επισήμαναν ότι χρειάζονται ορισμένες διευκρινήσεις, ώστε η πρόταση να γίνει λίγο πιο κατανοητή.

Η αλήθεια είναι πως ήταν πράγματι αρκετά «τεχνική», πολύ περισσότερο απ’ όσο έχει συνηθίσει ο καθένας μας να ασχολείται (στοιχηματίζω ότι ζήτημα αν το 2% του εκλογικού σώματος έχει μια καλή ιδέα για το πώς ο υφιστάμενος νόμος κατανέμει τις έδρες), ωστόσο χωρίς τις ειδικότερες τεχνικές λεπτομέρειες η πρόταση κινδύνευε να χαρακτηριστεί ατεκμηρίωτη.

Ενώ η πρόθεσή μου ήταν να αποδείξει το ακριβώς αντίθετο, ότι είναι σύστημα που δουλεύει άμεσα και ικανοποιητικά.

Κατά συνέπεια, επανέρχομαι σήμερα χωρίς αυτές τις λεπτομέρειες, ακριβώς για να τονίσω τη λογική της πρότασης όσο πιο απλά γίνεται.

Διότι εκεί είναι και η ουσία της, ποιους σκοπούς επιδιώκει, και πώς ακριβώς φιλοδοξεί να τους πετύχει.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Αντίο Πασόκ, και να μας γράφεις…

Νομίζω (αν θυμάμαι καλά) πως στον διάλογο του Πλάτωνα «Τίμαιος», που είναι μια συνέχεια της Πολιτείας, όταν κάποιος νεαρός ρωτάει τον Σωκράτη αν αισθάνεται δυστυχισμένος που γέρασε και άρα δεν μπορεί πια να πηδήξει, ο τιτανοτεράστιος αυτός Αθηναίος απαντά ότι ίσα ίσα, τώρα μόνο αισθάνεται πραγματικά ευτυχής, που επιτέλους το πάνω κεφάλι κάνει κουμάντο στο κάτω, και όχι το ανάποδο…

Εν ολίγοις, η απάντηση του Σωκράτη μας διδάσκει για το πώς θα πρέπει να δεχόμαστε το πέρασμα του χρόνου με χάρη, και πώς να δεχόμαστε την αναπόφευκτη πτώση από όπου και αν είχαμε κάποτε σκαρφαλώσει.

Άσχετα αν οι περισσότεροι εξ ημών, και δη οι «μαϊντανοί» σελέμπριτι, γαντζώνονται με νύχια και με δόντια στην χαμένη τους νιότη, μέσω πλαστικής χειρουργικής, κλπ, αρνούμενοι να αποδεχτούν το μοιραίο, και το νομοτελειακό.