Δεν σώζεται η πατρίδα…

Κάθε Έλληνας που πατάει στη γη και δεν βρίσκεται μεταξύ Εκάλης και Μυκόνου γνωρίζει ότι η χώρα τον τελευταίο χρόνο έχει καταστραφεί. Ουσιαστικά από το 2010 και μετά έχει πάρει καθοδική πορεία προς την κόλαση, απλά τη διετία 2012-2014 έγινε μια αξιόλογη προσπάθεια και ανακόπηκε η πορεία στο χάος.

Ήρθαν οι επόμενοι 7 καταστροφικοί μήνες του ΣΥΡΙΖΑ που μας κοστίζει καμιά 60αριά δις. Ουσιαστικά πληρώνουμε την επιλογή του ψεύτη.

Ο κόσμος παραπλανήθηκε από τον λαοπλάνο Αλέξη, αυτός «παραπλανήθηκε» από τον σούπερ ουάου Γιάνη, η Ελλάδα… αποπλανήθηκε χωρίς αντίσταση από τους δανειστές.

Και όσοι σοβαροί Έλληνες έχουν μείνει σ’ αυτόν τον τόπο γνωρίζουν ότι ακόμη δεν πιάσαμε πάτο…

Γιατί θα ψηφίσω Ν.Δ.

Τα περί ύφους, τα είπαμε προχθές και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθουμε. Τώρα, από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη έχουμε, επιπλέον, δείγματα λαϊκισμού (π.χ., θα απαλλάξω τους αγρότες από τη φορολόγηση, θα τα φορτώσω σε κάποιους άλλους), καθώς και δείγματα παραδοσιακού πολιτικάντικου τοπικισμού (π.χ., οι Κρητικοί να ψηφίσουν Κρητικό για πρωθυπουργό).

Ωραία είναι όλα αυτά για όσους διασκεδάζουμε πότε πότε με γραφικότητες και αστεία της κατηγορίας «χωρατό» (όπως το σύνθημα των Κρητικών στη συγκέντρωση του Ηρακλείου: «Βαγγέλη σέξι, σκίσε τον Αλέξη»...), αλλά αυτά δεν αλλάζουν την ουσία του θέματος για το οποίο γίνονται οι εκλογές.

Αυτός είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και το ξέραμε πάντα. Δεν είναι καινούργιος και η προεκλογική εκστρατεία που διεξάγει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, εκεί κατατείνει: να μας θυμίσει ότι δεν είναι καινούργιος…

Oι επαγγελματίες “αριστεροί” και οι “ κακοί” δεξιοί…

Στην Ελλάδα, ακριβώς όπως ζει και βασιλεύει το τελευταίο κράτος σοβιετικού τύπου, έτσι ζει και βασιλεύει ο μύθος περί “δεξιών” και “αριστερών”.

Πιο καπάτσοι οι δεύτεροι απολαμβάνουν μια σειρά απο πλεονεκτήματα.

Αν είσαι “αριστερός”, μπορείς να ανοίγεις τις πόρτες μια – μια. 

Ότι κι αν λες, έχεις ασυλία, διότι είσαι προοδευτικός, ενδιαφέρεσαι περισσότερο για τους φτωχούς και όχι για το κεφάλαιο.

Αντίθετα, η λέξη “δεξιός” είναι  τόσο βαριά,  ώστε για να αποτιναχθούν τα βαρίδια  θα χρειαστεί μια εικοσαετία ακόμη.
Ως “δεξιός” άλλωστε κινδυνεύεις και απο τους θρασύδειλους που καίνε τα πάντα ζητώντας μεροκάματο απο τα  μαγαζιά.
( σ.σ υποθέτουμε ότι οι φωτιές σταμάτησαν διότι πέφτει το μεροκάματο ).

Στο Κατάρ δεν έχουν Τασίες και Σύριζες…

Γιατί οι Σύριοι πρόσφυγες έρχονται στην Ευρώπη και όχι στις πλούσιες Αραβικές χώρες;

Γιατί επιλέγουν μόνο Χριστιανικές χώρες για να χτίσουν το μέλλον τους και όχι Μουσουλμανικές ή το γειτονικό Ισραήλ;

Αν και μιλούν την ίδια γλώσσα και έχουν την ίδια θρησκεία οι κυνηγημένοι από τον εμφύλιο πρόσφυγες προτιμούν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη παρά για να ταξιδέψουν στις χώρες του Κόλπου…

Το χιούμορ γκρεμίζει τον Τσίπρα...

Στις περιόδους της μεγάλης τρομοκρατίας στην ΕΣΣΔ, όποιος τολμούσε να πει ένα ανέκδοτο για το καθεστώς ή εναντίον του πατερούλη Στάλιν άρπαζε δέκα χρόνια καταναγκαστικά έργα στον αρκτικό βορρά των στρατοπέδων γκούλαγκ. 

Ανέκαθεν η αριστερά στερούνταν το χιούμορ, τους αστεϊσμούς, την καλή διάθεση – ιδιαίτερα αν τα αστεία στρέφονται εναντίον της. Τότε ενεργεί αμήχανα, δείχνει αιφνιδιασμένη, προσβεβλημένη και ανήμπορη να αντιδράσει.

Είχε πει ο μεγάλος Ηλίας Πετρόπουλος: «Κάποτε ήμουν αριστερός, δηλαδή συντηρητικός άνθρωπος»…

Shut up and dance...

Walk the Moon

Η αριστερή κυριαρχία καταρρέει…

Τόσο οι δημοσκοπήσεις, που δεν είναι και ο πιο αξιόπιστος δείκτης, όσο και ο τρόπος που αντιδρά η ελληνική κοινωνία, δείχνουν τη μεγάλη ανατροπή σκηνικού που έχει επέλθει στην Ελλάδα.

Όποιος πριν μερικούς μήνες έλεγε ότι ο πολιτικός βίος του Τσίπρα μπορεί να είναι και βραχύβιος θα τον έλεγαν τρελό. Είχε ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο και χρόνο μπροστά του για να το διαχειριστεί και κατάφερε το ακατόρθωτο.

Να διαλύσει τη μεγάλη ευκαιρία που είχε.

Ένα πολιτικό σύστημα απαξιωμένο, ο κόσμος απογοητευμένος, οργισμένος και πολλές φορές απαθής στα όσα συνέβαιναν ήταν επόμενο να στραφεί στο «καινούργιο» που πούλησε με μεγάλη ευκολία ο Τσίπρας.

Έτσι, πριν από ένα χρόνο το πολιτικό μέλλον του Τσίπρα φάνταζε ευοίωνο. Η «επέλαση» ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη με το περίφημο πρόγραμμα που ήταν τόσο ψεύτικο ώστε έσκασε με πάταγο.

Πέρυσι τέτοια εποχή στήθηκε το μεγαλύτερο παιχνίδι υφαρπαγής της ψήφου των πολιτών και ουσιαστικά ξεκίνησε η σύντομη, όπως όλα δείχνουν, καριέρα του κ. Τσίπρα...

Πρωθυπουργός άσχετος, άβουλος και μοιραίος αντάμα…

Θα μπορούσε να είναι διασκεδαστικό κουίζ: Ποιος είναι ο πρωθυπουργός ο οποίος ανακαλύπτει μετά από επτά μήνες και, μάλιστα την τελευταία ημέρα της θητείας του, ότι μια κοινή υπουργική απόφαση για να πάει από το ένα υπουργείο στο άλλο πρέπει να περάσουν τρεις μήνες;

Εύκολο… Ποιος άλλος από τον απίθανο κ. Τσίπρα ο οποίος, με μια χαρακτηριστική αφέλεια, προέβη στην διαπίστωση αυτή στη συνέντευξή του στον Alpha, καταλήγοντας στο καινοφανές συμπέρασμα: «Δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι το κράτος!»…

Oι ψαράδες της αντιμνημονιακής λίμνης…

Είμαστε στις εκλογές του θανάτου της κατσίκας του γείτονα;

Στις εκλογές όπου κανένα κόμμα δεν ζητάει να το ψηφίσεις, αλλά ζητάει να μην ψηφίσεις το άλλο.

 

Οι μπουτούδες της Ζωζώς πανηγυρίζουν το ΟΧΙ!

Με την κυβέρνηση του Ιανουαρίου του ’15 να έχει την κατάληξη που προέβλεπε η ποιότητά της, επτά μήνες μετά η Ελλάδα πηγαίνει για δεύτερη φορά σε εκλογές μέσα στον ίδιο χρόνο και για τρίτη στα τελευταία τρία χρόνια…

Αντιμετωπίζει τα ψυχολογικά του μέσω των εκλογών…

Αν δεν ήταν ο Τσίπρας, αλλά κάποιος άλλος χωρίς το απύθμενο θράσος του, θα ήταν αξιολύπητος. «Επί δεκαεπτά ώρες εκείνοι με πίεζαν για μέτρα, δεν τους πίεζα εγώ».

Το είπε σε προεκλογική ομιλία του στην Κρήτη, με τον σκοπό προφανώς να χτυπήσει κάποια ευαίσθητη χορδή στις ψυχές των ευσυγκίνητων Κρητών.

Δεν φαίνεται όμως να αντιλαμβάνεται ότι, με τέτοιου είδους επιχειρήματα, το μόνο που πετυχαίνει είναι να υπενθυμίζει την αποτυχία της επτάμηνης «τετραετίας» του…