Αυτά κατάφερε η πρώτη φορά Αριστερά.

Αυτό που κατάφερε η Κυβέρνηση σε 19 μήνες είναι να ακούς τη λέξη "Αριστερά" και είτε να τρέχεις μακριά, είτε να μουτζώνεις, είτε να πλακώνεις κόσμο στο ξύλο

Απο το 1949 που έχασε η αριστερά, κατάφερε με τα λόγια, να Θεοποιήσει την έννοια της Αριστεράς, εξισώνοντάς την, με την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, την αριστεία, την προστασία των αδυνάμων. 

Οταν ήρθε η ώρα της εξουσίας, αυτή η Αριστερά απέδειξε στον κάθε απλό πολίτη, ότι κατάφερε (σύμφωνα με τα όσα λέει ο πρώην σύντροφός τους Δρογώσης, οποίος κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση)

- να διχάσει τον κόσμο

- να φέρει το χειρότερο Μνημόνιο, αφού προηγουμένως ένα ανίκανο Οικονομικό επιτελείο, χειροτέρεψε την κατάσταση στη χώρα

-να φέρει μια συμφωνία που θα διαλύσει και άλλο τους φτωχούς (ΣΣ και φυσικά πλέον και τους μεσαίους)

-να κάνει ένα γελοίο δημοψήφισμα και το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού να το κάνει ΝΑΙ

- να αυτοσχεδιάσει στην πλάτη του ελληνικού Λαού

- να κλείσει τις τράπεζες...

Ο Άρης Βελουχιώτης το 2016...

Δεν χρειάζονται οι επέτειοι, γέννησης ή θανάτου, για να φέρνουν τον Άρη Βελουχιώτη στην επικαιρότητα. Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναρτήσει πορτραίτα του στα γραφεία τους, ενώ σε μια κορυφαία στιγμή του ελληνικού αριστερού κιτς ο αναπληρωτής υπουργός υγείας Παύλος Πολάκης γιόρτασε τα γενέθλιά του στο υπουργείο με μια τούρτα και δύο σαμπάνιες μπροστά στη φωτογραφία του καπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Η παρουσία της εικόνας του Βελουχιώτη στα υπουργεία δεν αποτελεί απόδοση φόρου τιμής. Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εργαλειοποιήσει τα πάντα και δεν σταματούν πουθενά. Χρησιμοποιούν την εικόνα ενός θρύλου του κομμουνιστικού κινήματος για να δείξουν ότι παρότι έχουν υπογράψει και εφαρμόζουν το δικό τους μνημόνιο, η καρδιά τους παραμένει αφοσιωμένη στα κομμουνιστικά ιδεώδη. Ότι η ριμάδα η ζωή μπορεί να τους αναγκάζει να περικόπτουν τις συντάξεις, αλλά οι ίδιοι κατά βάθος παραμένουν επαναστάτες. Γι’ αυτό και τόσο κλάμα…

Μια Κολομβία με ήλιο και τσίπουρο…

Το κείμενο που διαβάζετε σκοπό έχει να αφιερωθεί στον πρωταγωνιστή των ημερών, τον υπουργό Νίκο Παππά. Διάλεξα όμως έναν τίτλο που να μην αναφέρεται ευθέως σε αυτόν για δύο λόγους που πιστεύω αμφότεροι θα τον ικανοποιήσουν και θα δικαιολογήσουν την επιλογή.

Ο πρώτος είναι επειδή ο Παππάς αισθάνεται καλύτερα στο παρασκήνιο, πίσω από τους προβολείς. Κινεί τα νήματα χωρίς να υπερεκτίθεται. Παρότι του προσάπτουν αλαζονεία, η οποία μαζί με την μπριγιαντίνη στα καλοχτενισμένα μαλλιά του είναι τα μόνα που δεν καταφέρνουν να κρυφτούν, ο Υπουργός Τύπου ξέρει να φρενάρει και να αποσύρεται στα καμαρίνια της εξουσίας.

 Ο Νίκος Παππάς δεν παρασύρθηκε σε μια ακατάσχετη προβολή στα κανάλια όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί του, λιμασμένοι για δόξα και δημοσιότητα. Μετράει τα βήματά του, προγραμματίζει τις κινήσεις του και σχεδιάζει τα πάντα με στυγνή Μακιαβελική ακρίβεια. Ούτε πολύ αριστερός, χωρίς μαργαριτάρια ανοησίας –προτέρημα δηλαδή για υπουργό αυτής της Κυβέρνησης- ο Νίκος Παππάς προσωποποιεί την εξουσία στην πιο ωμή της μορφή. Ένας Βαρουφάκης που ξέρει να συγκρατεί το ταπεραμέντο του. Ευθύς και χωρίς πολλά πολλά προχθές στη Βουλή κάλεσε τα κανάλια να μην παίζουν με την τύχη τους. Μα δεν είναι αδιάβλητη και διαφανής η διαδικασία; Μα οι άδειες δεν θα κριθούν μόνο από τις προσφορές στην πλειοδοσία; Μην περιμένετε απάντηση. Ο Νίκος Παππάς ξέρει που πρέπει να μιλάει. Δίδει ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό. Όπως όταν προσήλθε στην έναρξη της διαδικασίας στην Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, προσπέρασε τους ρεπόρτερς των ιδιωτικών καναλιών και έκανε δηλώσεις μόνο στο συνεργείο της ΕΡΤ...

H TV, oι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και ο «Πάμπλο Εσκομπάρ»!

Η τρέχουσα απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται προφανώς σε μια στρατηγική ολοκληρωτισμού η οποία, παραδόξως, από πρώτη άποψη, δεν συναντά κάποια ιδιαίτερη αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους δανειστές, που συνήθως τόσο κόπτονται για την «πολυφωνία».

 

Δεν πέρασε στη Β' φάση του διαγωνισμού...

Τωόντι, ενώ αρκετοί ανέμεναν μια σθεναρή αντίδραση των ευρωπαϊκών οργάνων, και είχαν εναποθέσει πολλές ελπίδες στην «επέμβαση της Commission», ώστε να βάλει φραγμό στον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, τέτοια αντίδραση δεν υπήρξε...

Σώρρας: Η αρχαιολατρία ως απάτη…

Τα τελευταία επτά χρόνια, που η χώρα ταλαιπωρείται από μια πρωτοφανή κρίση, έχουν βρει την ευκαιρία να εμφανιστούν ένα σωρό ψευδοπροφήτες –άλλωστε ένας τέτοιος, με καλό αστικό λούστρο ,έγινε πρωθυπουργός–, που προσφέρουν τη «μαγική λύση» που θα μας βγάλει οριστικά από την κρίση. Τα παραδείγματα δεκάδες, αλλά εκείνη η περίπτωση που ξεπερνά κάθε άλλη είναι η περίπτωση Σώρρα, με τα υποτιθέμενα 600 δισ. δολάρια (τελευταία η παράνοια έχει προχωρήσει και μιλούν για τρισ.) που θα τα δωρίσει σε Ελλάδα και Κύπρο για να γλιτώσουν από το χρέος τους.

Στα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν ο ΓΑΠ και οι κηπουροί του έφερναν το ΔΝΤ στην Ελλάδα, άρχισαν να ανθούν τέτοια φαινόμενα μέσω καναλιών όπως το Άλτερ και εκπομπών τύπου Ζούγκλα. Εκεί το πανελλήνιο πρωτάκουσε για την περιβόητη οργάνωση END (End National Debt – εθνικό Χρέος Τέλος) που θα διέγραφε το Εθνικό χρέος. Ο εκ Πάτρας ορμώμενος Αρτέμης Σώρρας βρήκε στις ΗΠΑ τον γιατρό Μανώλη Λαμπράκη (που το 1995 είχε καταδικαστεί για φοροδιαφυγή στις ΗΠΑ) –εμπλέκοντας και τον γνωστό ομογενή καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη, στο κύρος του οποίου αρχικά στηρίχτηκαν για να γίνουν γνωστοί– και κατασκεύασαν την END…

Παππουλάκοι…

Κατάμεστο το Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης υποδέχθηκε προχθές τον Αρτέμη Σώρρα. Τετρακόσιοι άνθρωποι σε μια πόλη που ο πληθυσμός της δεν υπερβαίνει τους πενήντα χιλιάδες δεν είναι καθόλου λίγοι ως ακροατές και εν δυνάμει οπαδοί. Και ο κύριος Σώρρας όμως κάθε άλλο παρά λίγα υπόσχεται. Έχει ήδη δωρίσει -ισχυρίζεται- 600 δισ. δολάρια στο ελληνικό δημόσιο για την αποπληρωμή του χρέους. Διαθέτει -αφήνει να διαδοθεί- προσωπική περιουσία 3,5 τρισεκατομμυρίων.

Τάζει στον καθέναν που θα τον ακολουθήσει είκοσι χιλιάδες ευρώ τοις μετρητοίς, επιπλέον δε διαγραφές ατομικών χρεών, καινούργια σπίτια, δουλειές και επενδύσεις. Μόνο γυναίκες και άνδρες δεν υπόσχεται να στείλει στα κρεβάτια του λαού του. Τι τους ζητάει ως αντάλλαγμα; Τα ελάχιστα. Κάποιες εξουσιοδοτήσεις τους προς τον ίδιον, ώστε να πληρωθεί η εφορία του καθενός από τα δικά του χρήματα. Ψήφο στο κίνημά του στις προσεχείς εκλογές. Προσχώρηση στην των "Ελλήνων Συνέλευσι" και απαγγελία εν χορώ του "Όρκου του Πολεμιστή", ο οποίος απευθύνεται στον θεό Δία και επικαλείται ως δύναμη το "κοσμικόν πυρ"…

Η αριστερά της σαμπάνιας και της χλιδής…

Στον αγγλόφωνο τύπο την αποκαλούν Champagne Left, δηλαδή Αριστερά της σαμπάνιας. Στον γαλλόφωνο τύπο τη λένε Gauche Caviar, δηλαδή Αριστερά του χαβιαριού. Στον γερμανόφωνο τύπο την αποκαλούν Toskana Fraktion, δηλαδή φράξια της Τοσκάνης, από την ακριβή περιοχή της Ιταλίας που επιλέγουν για να ξεκουραστούν επώνυμα στελέχη της.  

Πρόκειται για τη σημερινή Αριστερά!

Και όμως! Οι μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες θυμούνται εκείνη την εποχή που η Αριστερά ήθελε να εκπροσωπεί τα αιτήματα των εργαζομένων και γενικότερα των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. 

Θυμούνται ίσως εκείνη την εποχή που η Αριστερά αντιμαχόταν το πολυεθνικό κεφάλαιο, είχε μαρξιστική ρητορική και χρησιμοποιούσε συνεχώς τον όρο «ιμπεριαλισμός» για να προσδιορίσει το στάδιο εξέλιξης του καπιταλισμού που εξηγούσε την επεκτατική γεωπολιτική στρατηγική του. 

Πόσο μακρινή μάς φαίνεται εκείνη η εποχή σήμερα!

Η συμμορία Τσίπρα στήνει φασιστικό κράτος!

Όχι μόνο για τον ε­αυ­τό της αλ­λά για κά­θε μελ­λο­ντι­κή κυ­βέρ­νη­ση που θα συ­νε­χί­σει την πο­λι­τι­κή της με­τα­τρο­πής της χώ­ρας μας σε μια δι­πλω­μα­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή α­ποι­κί­α πεί­νας του νε­ο­χι­τλε­ρι­κού ά­ξο­να Ρω­σί­ας-Κί­νας κα­τά το πρό­τυ­πο Τσά­βες αλ­λά με ευ­ρω­πα­ϊ­κό πε­ρι­κά­λυμ­μα.

Αυ­τή η α­ποι­κιο­ποί­η­ση κρύ­βε­ται α­πό το λα­ό μας με το κα­θε­στω­τι­κό ε­πιχεί­ρη­μα ό­τι εί­ναι οι ευ­ρω­παί­οι που με τα μνη­μό­νια χρε­ο­κό­πη­σαν τη χώ­ρα για να την α­γο­ρά­σουν τζά­μπα. Ό­μως α) αυ­τός που α­γο­ρά­ζει τζά­μπα μέ­σα στην κρί­ση τα πιο κα­λά κομ­μά­τια της χώ­ρας δεν εί­ναι οι ευ­ρω­παί­οι αλ­λά οι ρω­σο­κινέ­ζοι κα­πι­τα­λι­στές και οι έλ­λη­νες ή και δυ­τι­κοί φί­λοι τους: Λι­μά­νι Πει­ραιά, Ο­ΠΑΠ, βιο­μη­χα­νί­ες τρο­φί­μων (Δω­δώ­νη α­πό Ρω­σί­α) και κα­πνού (ΣΕ­ΚΑΠ-Σαβ­βί­δης) ξε­νο­δο­χεί­α και φι­λέ­τα γης (Σαβ­βί­δης, Ρι­μπο­λό­βλεφ που έ­χει ε­πι­βάλ­λει α­ποι­κια­κά χω­ρι­κά ύ­δα­τα στο Σκορ­πιό), κλπ…

Ο νέος αναλφάβητος … Καρανίκας!

Μπορεί να ήθελε να πουλήσει μούρη στο καφενείο. «Με ζήτησε ο Τσίπρας στο γραφείο του». «Κι εσύ τι του είπες, ρε Τάσο;». «Ε, τι να του πω; Του είπα ότι θα τον βοηθήσω». «Και θα πας Αθήνα;». «Μπα, θα κατεβαίνω μια στις τόσες, δε φεύγω εγώ απ’ την Πτολεμαΐδα, έχουμε και τη δουλειά». «Και τι θα κάνεις εκεί, ρε Τάσο;». «Στο στρατηγικό σχεδιασμό θα είμαι». «Και τι ξέρεις από στρατηγική, ρε Τάσο; Εσύ ταβέρνα είχες». «Γιατί, ο Καρανίκας καλύτερος είναι;»

Κάπως έτσι, από μια καυχησιά στους φίλους του, ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Κοζάνης Τάσος Πολιτίδης βρέθηκε να είναι εκτεθειμένος στην κοινή γνώμη και να φέρει το παρατσούκλι «Καρανίκας Νο 2». Την καυχησιά πήρε η εφημερίδα «Εορδαϊκός Παλμός», την έβαλε στην παραπολιτική της στήλη, την αναδημοσίευσε το σάιτ «e-ptolemeos» και μετά ακολούθησε η αληθινή δημοσιότητα...

Τι δεν καταλαβαίνεις Κατερίνα;

Η νουθεσία είναι συνθηματική, προειδοποιεί υπαινικτικά γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν αν δεν υπάρξει συμμόρφωση. Το πραγματικό νόημα της προειδοποίησης που απηύθυνε ο συντάκτης της Αυγής στην Ολυμπιονίκη Κατερίνα Στεφανίδη ήταν: «Να προσέχεις, Κατερίνα».  

Στη θερινή ραστώνη δικαιολογείται μια κάποιας μορφής ανεμελιά, μια τρανταχτή αφηρημάδα που ενίοτε προκαλεί θυμηδία. Να πηγαίνεις για μπάνιο και όταν φτάνεις στη θάλασσα να ανακαλύπτεις ότι ξέχασες το μαγιώ στο σπίτι, να αγοράζεις παγωτό σικάγο από το περίπτερο αλλά να συνειδητοποιείς μόλις αφαιρείς λαίμαργα το καπάκι ότι δεν ζήτησες πλαστικό κουταλάκι, εκεί που ετοιμαζόσουν να  σκίσεις ένα Μνημόνιο στον αυλόγυρο της Βουλής, τελικά να το διπλοψηφίζεις. Πρόκειται για τη λυτρωτική αμνησία της χαλάρωσης...