Eyes Without a Face...

Billy Idol

Η σκωρίαση των ιδεών…

Η Σία Αναγνωστοπούλου μετά το λεγόμενο συνέδριο, για να δικαιολογήσει τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη από την περιοχή του πιο τυχοδιωκτικού παλαιού ΠΑΣΟΚ, έκανε έναν φαιδρό παραλληλισμό. “Και οι επαναστάτες του 1821”, είπε, “δέχτηκαν στους κόλπους τους κάποιους που είχαν συνεργαστεί με τους Τούρκους, για να αποτινάξουν μαζί τον οθωμανικό ζυγό”. Ο συσχετισμός θυμίζει το γνωστό που λέει τι κοινό υπάρχει μεταξύ ενός τρένου και μιας ντομάτας και η απάντηση είναι: “Και τα δύο δεν ξέρουν ποδήλατο”.

Αν δε πιστεύει η κ. Σία ότι κάνουνε επανάσταση και το λέει, αυτό σημαίνει ότι την ίδια ώρα τα κόκαλα των παλαιών κομμουνιστών στο Γράμμο-Βίτσι σίγουρα θα χτυπάνε μεταξύ τους σαν καστανιέτες. Αλλά γιατί προσέφυγε στην ελληνική Επανάσταση, για να κάνει αυτόν τον παραλληλισμό για τη συνεργασία τους με παλιούς Πασόκους και κυρίως με τους ακροδεξιούς του Καμμένου, κάτι πολύ πιο θεαματικό και σκανδαλώδες, ενώ η προϊστορία της Αριστεράς βρίθει από λαμπρά, ανάλογα παραδείγματα, τα οποία θα μπορούσε με ευστοχία να επικαλεστεί; Ας πούμε ο μέγας συγγραφέας Άρθουρ Κέστλερ, για χρόνια μέλος του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γράφει στο συγκλονιστικό βιβλίο του “Ένα βέλος στον Ουρανό”, εκδόσεις Χατζηνικολή, στη σελίδα 210: “Όταν το 1931 το Κομμουνιστικό Κόμμα ένωσε τα χέρια με τους Ναζί για ένα δημοψήφισμα εναντίον της Πρωσικής Σοσιαλιστικής Κυβερνήσεως και όταν το Νοέμβριο του 1932 εργάστηκαν από κοινού στην απεργία των εργατών μεταφορών του Βερολίνου, είχα τόσο βαθιά μπει στη μαρξιστική σκέψη, ώστε βρήκα αυτά τα στρατηγήματα διαλεκτικά ορθά”...

Ναι, αυτή είναι η Αριστερά!

Δεν τους αρέσει μία δικαστική απόφαση; Την εφαρμόζουν, αλλά δεν την σέβονται. Τάδε έφη Λευτέρης Κρέτσος, ο γνωστός και ως γενικός γραμματέας ενημέρωσης. Δεν τους αρέσει μία δημοσκόπηση; Απολύουν τον δημοσκόπο. Βλέπε ανακοίνωση Public Issue στο twitter για τη διακοπή της συνεργασίας τους με την Αυγή. Ναι, αυτή είναι η Αριστερά. Το παραμύθι αυτό δεν έχει στο τέλος χαρούμενο τέλος…

Σύμφωνοι, στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και της ανύπαρκτης Δημοκρατίας, οι Αριστεροί έκαναν χειρότερα πράγματα. Όχι, δεν φτάσαμε ακόμη εκεί. Προς το παρόν οι άνθρωποι απειλούν να εξαφανίσουν τους «άλλους». Πώς το είχε πει ο πρωθυπουργός μας; Ή αυτοί ή εμείς; Θα τους εξαφανίσουμε ή θα μας εξαφανίσουν; Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Σαν να ακούς τον Πολάκη σε μία πιο εξευγενισμένη έκδοση...

Η ώρα των δικαστών…

Μέχρι το 1963 ο Χρήστος Σαρτζετάκης δεν ήταν παρά ένας άσημος ανακριτής της Εισαγγελίας Θεσσαλονίκης. Με την πολιτική ηγεσία να πιέζει να περάσει τη δολοφονία του Χρήστου Λαμπράκη σαν ατύχημα, οι περισσότεροι στη θέση του θα είχαν υποχωρήσει.

Ο Σαρτζετάκης, όμως, αντιστάθηκε. Αποκάλυψε την ύπαρξη παρακράτους πίσω από το ατύχημα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Σαρτζετάκης από ένας ανώνυμος δικαστικός έγινε ήρωας του βιβλίου του Βασιλικού. Ενώ θα τελείωνε την καριέρα του σαν συνταξιούχος εξιστορώντας τις δικαστικές του περιπέτειες σε βαριεστημένες τετράδες του κουμ καν σε εν αποσυνθέσει λουτροπόλεις, βρέθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας...

 

Ο δεκάλογος του αμετανόητου κοψοχέρη…

Οι όροι «αμετανόητος κοψοχέρης» είναι αντιφατικοί. Αποδίδουν, ωστόσο, επακριβώς τα ανάμεικτα συναισθήματα που νιώθουν σήμερα πολλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενοι από την Κεντροαριστερά. Βαθιά μέσα τους έχουν υποστεί τέτοιο σοκ από την αποκάλυψη των συνεπειών του λάθους τους και τη διάψευση των προσδοκιών τους, ώστε αν είχαν την ευκαιρία να γυρίσουν το χρόνο πίσω και ν’ αλλάξουν εκείνη την ψήφο τους θα το έκαναν χωρίς κανένα δισταγμό.

Επειδή, όμως, η ζωή δεν έχει το μαγευτικό κουμπάκι «delete» και η διάψευση των προσδοκιών είναι τόσο συντριπτική, η δε αποκάλυψη των συνεπειών ήρθε τόσο γρήγορα, αδυνατούν να μετανοήσουν με την ίδια ταχύτητα. Σε σημείο που, από γινάτι πλέον, είναι σε θέση να το ρίξουν ξανά ΣΥΡΙΖΑ, αν μάλιστα προκηρυχθούν γρήγορα οι επόμενες εκλογές. Διότι ο Αριστοτέλης έχει πάψει προ πολλού να κατοικεί εδώ, όπως το διαπίστωσε πρώτος για την πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων ο συντοπίτης του Κωνσταντίνος Καραμανλής…

Έρχεται ανασχηματισμός…

Ηρθε, αφήνουν από το Μαξίμου να διαρρεύσει, η ώρα του ανασχηματισμού. Αν και ο Πρωθυπουργός, όπως μαθαίνω, δεν συζήτησε το ζήτημα με τους συνεργάτες του (και με τον Πρόεδρο της Βουλής), η Ολγα Γεροβασίλη τον εξήγγειλε. Δεν είπε βεβαίως την ημερομηνία (μάλλον δεν τη γνωρίζει), ωστόσο έδωσε το στίγμα. Θα είναι, είπε, ένας ριζικός ανασχηματισμός με νέα πρόσωπα (και εξωκοινοβουλευτικά) και θα δοθεί έμφαση στο υπουργείο Μετανάστευσης.

Οπως ήταν αναμενόμενο, άρχισε μια ακατάσχετη ονοματολογία. Αποτέλεσμα, να ενταθεί η αγωνία των νυν υπουργών. Μένουν ή φεύγουν; Η μόνη ένδειξη που υπάρχει ότι ήρθε η ώρα του ανασχηματισμού είναι επειδή στα περισσότερα υπουργεία οι υπουργοί έχουν κατεβάσει τα μολύβια τους και περιμένουν την αναδόμηση ή την καρατόμηση. Κάτι βεβαίως που γνωρίζει και ο κ. Τσίπρας, αφού αυτός προανήγγειλε ανασχηματισμό από το βήμα του Συνεδρίου…

«Η Δημοκρατία είμαι εγώ»…

Ε​​λπίζαμε ότι ο στενός –σχεδόν φασιστικός– ορισμός της Δημοκρατίας, που έδωσε παλιότερα o κ. Παύλος Πολάκης, οφειλόταν στην άγνοια του υπουργού Υγείας. Γράφαμε ότι πιθανώς δεν μπορεί να καταλάβει τον μηχανισμό ελέγχου και ισορροπιών των εξουσιών και γι’ αυτό δήλωσε ότι «θεωρώ αδιανόητο κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης... να βρίσκονται υπό την αίρεση ή την ακύρωση κάποιου δικαστικού λειτουργού, που μπορεί να εκδίδει προσωρινές διαταγές μη εφαρμογής κυβερνητικών αποφάσεων...».

Από τις προχθεσινές δηλώσεις όμως του υπουργού Επικρατείας κ. Νίκου Παππά, «αν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος είναι προφανές ότι δεν θα είναι μια ευχάριστη εξέλιξη, όχι για την κυβέρνηση, αλλά για τη λειτουργία της δημοκρατίας μας», (RealFM 21.10.2016), προκύπτει είτε πως η άγνοια στην κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς για τη λειτουργία του πολιτεύματος είναι καθολική, είτε πως κοιτιούνται στον καθρέφτη και μονολογούν: «η Δημοκρατία είμαι εγώ»...

Το παραδάκι να πέφτει… κι ο μπουλκουμές να ’ναι καλά!

Άσχετα με τις διάφορες επαναστατικές πομφόλυγες, κοινώς παπαριές, που αμολάνε οι συριζαίοι όπου βρεθούν κι όπου σταθούν π.χ. στα συνέδριά τους και στα τηλεοπτικά πάνελ, η αλήθεια είναι διαφορετική, και όσοι δεν έχουν κάποια οικονομική ή άλλη εξάρτηση από το κόμμα την γνωρίζουν πολύ καλά.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: Στην μπανανία που ονομάζεται Ελλάδα, για καθαρά τοπικούς ιδιόμορφους και ιδιάζοντες λόγους, από το 1974 και μετά, αν και σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είχαμε και έχουμε αριστερά κόμματα… από αυτά που ιδεολογικά (και πρακτικά) μισούν τον κοινοβουλευτισμό.  Και μάλιστα κόμματα που καλύπτουν όλο το φάσμα της «αριστερής επαναστατικής»κοσμοαντίληψης….

Τα “αγρίμια” του Μαξίμου δείχνουν αποφασισμένα να παραμείνουν για πάντα στην εξουσία…

Όλα ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις, τα παιδιά που δεν είχαν και τόση σχέση με την παραδοσιακή κομμουνιστική η ανανεωτική αριστερά, αλλά περισσότερο με τον μαθητικό χουλιγκανισμό της δεκαετίας του 1990 και της εκ του ασφαλούς επανάστασης με τα λεφτά του μπαμπά, πέτυχαν όσα δεν επέτυχε κανείς άλλος από τους μπαμπάδες και παππούδες του κινήματος…

Με το θράσος να περισσεύει, ξετσίπωτα έκλεψαν την εξουσία. Και πίστεψαν ότι πάντα όλα θα πηγαίνουν πρίμα. Το θράσος, η αλαζονεία και η απύθμενη ασχετοσύνη τους όμως τους παρέσυραν στην παγίδα της κανονικής αυταπάτης, όπου συγχέουν πια την πραγματικότητα με τις θολές επιθυμίες, τα δόλια σχέδια τους και τις χαώδεις σκέψεις τους…

Στα χέρια τους το μέλλον μας…

Την ερχομένη Τρίτη, αν περνώντας μπροστά από τα Προπύλαια, εκεί γύρω στις έξι το απόγευμα, συναντήσετε συγκεντρωμένο πλήθος αξύριστων μαλλιαρών ανδρών με πουλόβερ, τσιγάρο και κυριών που θυμίζουν όσες συμπαθέστατες κατά τα άλλα γυναίκες ταΐζουν τις αδέσποτες γάτες, μην τρομάξετε. Ή τουλάχιστον σκεφθείτε το πιο ψύχραιμα. Διότι δεν θα είναι Κούρδοι αυτονομιστές ή εκπρόσωποι του κινήματος κατά του σεξισμού. Αυτοί είναι οι δάσκαλοι των παιδιών σας.

Λυπάμαι για το βίαιον της περιγραφής και ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα νεότεροι, που δεν έχουν σχέση με αυτό το θέαμα. Ομως λυπάμαι διπλά διότι, όταν ακούω το αρκτικόλεξο ΟΛΜΕ, αυτή η εικόνα μου έρχεται στο νου – χωρίς να ξεχνώ τις κομψές τιράντες του πρώην προέδρου της με τον «Σεμπτέβριο» και τον «Οκτώμβριο»...