Θεματογραφια
Πολιτική
Πυρ κατά βούληση
Μουσικογραφίες
Οικονομία
Επικαιρότητα
Κόσμος
Ελλάδα
Άνθρωποι
Εξωτερικές Πηγές
Ιστορία
Επιστήμη
Νεολαία
Τεχνολογία
Βιβλιοφάγος
Αθλητισμός
Κινηματογράφος
Διαχείριση
Επιχειρηματικότητα
Εκλογές 2014
Ανεκδοτολογίες
Παράδοση
Διηγήματα
Καταγγελίες
Ορθομαγειρέματα
Ποίηση
Σύντομο ανέκδοτο
Εθελοντισμός
Racing
Αγροτική Ζωή
Videogames
Εκλογές 2019
15.3.17
Είμαστε η Ντίσνεϊλαντ της ανομίας και της ατιμωρησίας…
Το ότι η χώρα μας έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι
και αποτελεί τη Ντίσνεϊλαντ της ανομίας και της ατιμωρησίας, το λέω και το
γράφω χρόνια τώρα, αλλά πέρα βρέχει. Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα αποτελεί προορισμό,
ακόμη και safehaven για όλου του κόσμου τους παραβατικούς, και κάθε είδους κακοποιούς.
Κι αυτό συμβαίνει κυρίως διότι είχαμε (και
έχουμε) μια υστέρηση σε σχέση με όλα όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο πολιτισμένο
κόσμο. Στο ζήτημα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας δηλαδή, απέχουμε
παρασάγγας από τους υπόλοιπους δυτικούς διότι όταν εμείς «εκπολιτιστήκαμε» κι
αρχίσαμε να εφαρμόζουμε επιτέλους μια πιο ανθρώπινη αστυνομική και δικαστική
αντιμετώπιση των εγκληματιών, εκείνοι είχαν ήδη περάσει στην αντεπίθεση, ήτοι
στην πιο σκληρή εφαρμογή του νόμου και της τάξης αφού είχαν γνωρίσει το σκληρό
έγκλημα πολύ πριν από εμάς…
Μα, πώς μπορείτε και βλέπετε «Survivor»;
Πραγματικά είναι να απορεί κανείς… Οι μισοί
τηλεθεατές να βλέπουν «Survivor»; Είναι φυσιολογικό ή μήπως μπορούμε ευθέως να
το συσχετίσουμε με το υψηλό ποσοστό εκείνων που πιστεύουν και στους ψεκασμούς; Διότι,
πείτε μου: γυρνάς στο σπίτι σου κουρασμένος, απηυδισμένος, αγχωμένος, ανήσυχος,
νευριασμένος. Πώς είναι δυνατόν να θες να δεις στην τηλεόραση ένα reality στο
οποίο να πρωταγωνιστούν κάποιοι και κάποιες με πολύ καλογυμνασμένα και σέξι
σώματα;
Πιο λογικό δε θα ήταν να θες να διαβάσεις ένα
βιβλίο να ξεχαστείς (κάτι σε Μπαντιού, ας πούμε), να δεις μια ταινία για να
ξεφύγεις από τα προβλήματά σου (το «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ» θα ήταν ιδανική), να
ενημερωθείς από το Ιnternet για την πορεία της διαπραγμάτευσης, να στοχαστείς,
να μαζέψεις τη σκέψη σου, να νιώσεις ολοκληρωμένος και σοφιστικέ πολίτης;
Διαζύγιο με την πραγματικότητα…
Πριν την Εγνατία Οδό το ταξίδι από τα Γιάννενα
στη Θεσσαλονίκη διαρκούσε επτά ώρες. Αν είχε πέσει πολύ χιόνι στην Κατάρα, η
συγκοινωνία διακοπτόταν. Τώρα, σε επτά ώρες απόσταση βρίσκεται η
Κωνσταντινούπολη, γι’ αυτό και αρκετοί Τούρκοι επισκέπτονται τα Γιάννενα.
Έτυχε να ταξιδεύω στην Εγνατία Οδό, όταν άκουσα
στο ραδιόφωνο ότι σύμφωνα με έρευνα του οργανισμού ΔιαΝΕΟσις τέσσερις στους
δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι αυτή που βγήκε περισσότερο ωφελημένη από την ένταξη
της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η Ένωση και όχι η Ελλάδα. Το ίδιο
πιστεύουν και οκτώ στους δέκα αγρότες...
67χρονη νοικοκυρά και οικοδόμοι τραυματιοφορείς…
Πάνω από 3.000 άνεργοι
μεροκαματιάρηδες προσελήφθησαν με σύμβαση 12 μηνών χωρίς να έχουν σχέση με
τον χώρο της Υγείας - Ενας ηλικιωμένος από τους νεοπροσληφθέντες έπαθε
έμφραγμα καθώς έσπρωχνε το φορείο!
Την ίδια στιγμή που
36.000 Ελληνες με ειδικές σπουδές και κατάρτιση διεκδικούν μια θέση εργασίας
από τις 1.666 που έχει προκηρύξει το ΑΣΕΠ για τα νοσοκομεία, η κυβέρνηση
προσλαμβάνει και 3.150 ανέργους από τον ΟΑΕΔ με συμβάσεις 12 μηνών, οι
περισσότεροι από τους οποίους κρίνονται ακατάλληλοι από τους ίδιους τους
γιατρούς…
Οι κουτοπονηριές δεν περνάνε πια…
Τελευταία ακούμε
καθημερινά επικλήσεις περί συναινέσεως που προβάλλονται ως το νέο αφήγημα του
κυβερνητικού λαϊκισμού. Έως και ο Πάνος Σκουρλέτης, ο αδιάλλακτος αρνητής των
πάντων ζήτησε αυξημένη πλειοψηφία για την ψήφιση των μέτρων που τσεκουρώνουν κι
άλλο μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα.
Αυτή η τακτική του να επικαλείσαι ευκαιριακά μια
γενικώς παραδεκτή αξία μόνο και μόνο για να καταστρατηγήσεις το
περιεχόμενό της σε βάρος των αντιπάλων σου, εντάσσεται στα πλαίσια μιας
πολιτικής που δεν διστάζει να αντιστρέφει κραυγαλέα και ανενδοίαστα την
πραγματικότητα δίνοντάς της κίβδηλα χαρακτηριστικά...
14.3.17
Πραγματικό ναυάγιο πολιτικής…
Τι σημαίνει ναυάγιο πολιτικής στην Ελλάδα του
2017; Οι αριστεροί θα αναφερθείτε με κάποια συστολή πλέον στην
πασοκονεοδημοκρατία. Οι υπόλοιποι θα αναφερθείτε μετά μανίας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εγώ, θεωρώντας τον εαυτό μου λογικό, άρα όχι
συριζαίο, όχι χρυσαυγίτη, όχι αντιευρωπαϊστή, και επιπλέον ως κάτοικος ενός
πανέμορφου πλην πολύπαθου μικρομεγάλου νησιού της Δωδεκανήσου θα σας πω
ευθαρσώς: Στον όρο πολιτικό ναυάγιο, πολιτική ανικανότητα, πολιτική ανεπάρκεια,
το λεξικό πρέπει να έχει τη φωτογραφία του πλέον γελοίου πολιτικάντη των ΜΚΟ...
Ναυάγιο = Γιάννης Μουζάλας…
Πώς να κάνετε καριέρα με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Aπό τη λάσπη και το
ξενύχτι των ανθρώπων που τρέχουν εθελοντικά να βοηθήσουν πρόσφυγες μέχρι το
γραφείο του διευθυντή Υποδοχής τους στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής με
το μηνιαίο μισθό των 4.000 ευρώ, η Ανθή
Καραγγελή διέγραψε ταχύτατα μια πορεία που προσφέρει ένα ολοκληρωμένο
«success story» στο βιβλίο «Πώς να κάνετε καριέρα με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Το βιβλίο αυτό δεν έχει ακόμη εκδοθεί για να
σπεύσουν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, αλλά κεφάλαιά του μπορεί κανείς από
τώρα να τα διαβάσει είτε μέσα από ρεπορτάζ που δημοσιεύονται για μεμονωμένες
περιπτώσεις είτε από αφηγήσεις που γίνονται, όμως μόνο μέσα σε κλειστά
κομματικά γραφεία…
Μπάμπη, μπορούσες πολύ περισσότερα…
Τελευταία, παρατηρώ
διαρκώς ανθρώπους που έχουν περάσει στη μέση ηλικία να φέρονται εντελώς
ανακόλουθα με τις αστικές καταβολές τους και τις προδιαγραφές του κοινωνικού
ρόλου τους. Χαριεντίζονται με την αναίδεια ενός πλουσιόπαιδου και την αδιαφορία
ενός χρόνιου χασικλή.
Άνθρωποι που
προορίζονταν να χτίσουν τη χώρα του μέλλοντος, που είχαν προνομιακό σημείο
εκκίνησης, δεν μπορούν να διαφυλάξουν έστω την αξιοπρέπειά τους. Ο Μπάμπης δεν
είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι το συλλογικό αρχέτυπο του ανθρώπου που
παράγει μιζέρια και όχι αξία…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)