Είναι να μη σου τύχει…

Το είδαμε και αυτό! Ομάδα κρανοφόρων και κουκουλοφόρων μελών του Ρουβίκωνα έκανε ντου στην πρεσβεία του Ιράν, και πέταξε μπογιές στο κτίριο, σπάζοντας παράλληλα το φυλάκιο-κουβούκλιο του εν υπηρεσία αστυνομικού φρουρού με βαριοπούλες.

Μάλιστα, οι αγωνιστές του φωτός φρόντισαν να δημοσιοποιήσουν το βίντεο της αΧτιβιστικής τους αυτής ενέργειας, ανεβάζοντάς το στο διαδίκτυο.

Και τι είδαμε σε αυτό;

Έναν ζαλισμένο αστυφύλακα σκοπό, με πολιτικά (άσπρο φανελάκι φορούσε), ο οποίος μόλις είδε τους «αγωνιστές να πλησιάζουν, βγήκε έξω, με το αυτόματο οπλοπολυβόλο του κρεμασμένο στον ώμο, και άρχισε να παίζει με το κινητό του.

Καμία αντίδραση, και καμία προσπάθεια αντιμετώπισης της επίθεσης που δέχθηκε… λες και ήταν συνεννοημένος!

Μεγάλη μπίζνα οι ιδιωτικές φυλακές των ΗΠΑ…

Με αφορμή την προχθεσινή ομιλία,  και τη χθεσινή συνέντευξη του Κυριάκου, μέσα από τις οποίες αναφέρθηκε (και πολύ καλά έκανε) στην κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου, και στον περιορισμό των αδειών σε καταδικασμένους δολοφόνους, θυμήθηκα τι παίζει στην Αμερική, όπου όταν πας φυλακή πας φυλακή, αλλά που και εκεί υπάρχουν κάποιες σοβαρές δυσλειτουργίες που οφείλονται στον υπερβολικό και κακώς εννοούμενο «φιλελευθερισμό».

Τη δεκαετία του ’80 λοιπόν, επί προεδρίας Reagan, η Αμερική αποφάσισε να επιτρέψει τη σύσταση και λειτουργία ιδιωτικών φυλακών.

Οι λόγοι πολλοί, αλλά οι κυριότεροι ήταν η μείωση των κρατικών δαπανών, και η αυστηρή στάση απέναντι στην παραβατικότητα, μια στάση  στην οποία συμφωνούσαν τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι, όσο και οι Δημοκρατικοί. Πως λέμε Σύριζα δηλαδή; Καμία σχέση…

Έτσι προέκυψαν διάφορες ιδιωτικές εταιρίες, που υπόσχονταν μια πιο φθηνή για το κράτος, και πιο λειτουργική γενικώς, παροχή υπηρεσιών φύλαξης (φυλάκιση).

Εσύ είσαι που το λες;

Agoraphobia...

Minuit Machine

Ο νόμος Παρασκευόπουλου και τα … «αμερικανάκια»

Ανάμεσα στα πολλά που είπε χθες στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν και κάτι το οποίο προσωπικά περίμενα πως και πως… όχι, δεν είπε κουβέντα για τις δεκάδες χιλιάδες  «πρόσφυγες πολέμου» που κατέκλυσαν την Ελλάδα, από χώρες που δεν έχουν πόλεμο … ίσως πει κάτι σήμερα.

Αναφέρομαι όμως στον περιβόητο νόμο Παρασκευόπουλου, τον οποίο δεσμεύτηκε να καταργήσει άμα τη αναλήψει της εξουσίας από το κόμμα του.

Και πολύ καλά θα κάνει… διότι έχει παραγίνει το κακό με το μπες βγες σκληρών και μη κακοποιών στις φυλακές…

Dropping Bombs on the Whitehouse...

Brian Jonestown Massacre

Πώς η Ελλάδα έγινε κομμουνιστική χώρα…

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Δυτικής Ευρώπης στην οποία για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η συντριπτική πλειονότητα των μελών του υπουργικού συμβουλίου είναι κομμουνιστές. Χρωστάμε αυτή την απροσδόκητη συνειδητοποίηση στον καθηγητή κ. Νίκο Αλιβιζάτο και σε ένα υποδειγματικό άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Book’s Journal.

Ο κ. Αλιβιζάτος, παρακινούμενος από μια συζήτηση με έναν φίλο του Eυρωπαίο ιστορικό και με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Σωτήρη Βαλντέν «Δικτατορία και Αντίσταση 1967-1974» (εκδ. Θεμέλιο), ανατέμνει την επιρροή στην ελληνική πολιτική ζωή των κομμουνιστικών κομμάτων, κινήσεων και ρευμάτων από το τέλος της δικτατορίας μέχρι σήμερα…

Μισές Αλήθειες, ολόκληρα Ψέματα…

Σήμερα θα σας απαριθμήσω κάποιες… «μισές αλήθειες», που έχουν γίνει πια μανιέρες και που τις ακούτε συχνά γύρω, αλλά αποτελούν ολόκληρα ψέματα!

* Πρώτον: η Πολιτική πρέπει να ασκείται με λογική, όχι με «συναίσθημα», λέει!

Είναι η «μισή αλήθεια» μόνο! Πολιτική χωρίς συναίσθημα ΔΕΝ υπάρχει! Όποιος θέλει να πείσει την κοινωνία και να την συσπειρώσει γύρω του, είναι υποχρεωμένος να απευθυνθεί ΚΑΙ στο συναίσθημα! Και να βγάζει συναίσθημα… 

Ο Πολιτικός ΔΕΝ είναι… «σύμβουλος επιχειρήσεων», να παρουσιάζει ψυχρούς ισολογισμούς σε γκρίζα διοικητικά συμβούλια επιχειρήσεων…

Ο Πολιτικός καλεί τους πολίτες να τον στηρίξουν και να τον εμπιστευθούν: Σε μια σειρά από συγκρούσεις με τους αντιπάλους του, ή με τα εδραιωμένα συμφέροντα που θέλει να σαρώσει ή με ξένες απειλές…

Screamer...

King's X

Ο ανάλγητος Δαλάι Λάμα, και η … κυρά Τασία!

Θυμόσαστε την εποχή της χούντας των σαμαροβενιζέλων;

Τότε που οι άπονοι κυβερνώντες μας όχι μόνο απέτρεπαν τις μαζικές αποβάσεις ταλαιπωρημένων «προσφύγων πολέμου» (από χώρες που δεν είχαν πόλεμο) στα νησιά μας, αλλά όσοι δυστυχείς τα κατάφερναν, τους μπουζούριαζαν μέσα σε ανήλιαγα κοντέινερ, στο σύγχρονο Νταχάου την Αμυγδαλέζα, όπου τους έσβηναν ακόμη και τα αιρκοντίσια μέρα μεσημέρι…

Για τέτοιες απάνθρωπες καταστάσεις μιλάμε, με τους σαμαροβενιζέλους να εφαρμόζουν ότι σαδιστικό γκεσταπίτικο τερτίπι τους κατέβαζε η κούτρα τους, προκειμένου να βασανίσουν τα αθώα γυναικόπαιδα, που η σκληρή μοίρα του πολέμου έφερνε στη χώρα μας…

Ο Δημήτρης και εγώ – και εκατομμύρια άλλοι…

   Δεν το κάνω ποτέ, αλλά σήμερα δικαιολογείται μια «εξαίρεση»…

Θα ξεκινήσω με απόσπασμα από χθεσινό άρθρο ένας γνωστού δημοσιογράφου, που προέρχεται μάλιστα από την Αριστερά, στη συνέχεια θήτευσε για δεκαετίες στο ΠΑΣΟΚ και πρόσφατα, λέγεται, εντάχθηκε στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας… Πρόκειται για τον Δημήτρη Καμπουράκη.

  

Κατά καιρούς έχω διαφωνήσει μαζί του. Κάποιες φορές, έχουμε συγκρουστεί κι όλα. Άλλες φορές, όμως, έχω συμφωνήσει με όσα γράφει. Συμβαίνουν αυτά…

Ο λόγος που ξεκινάω με απόσπασμα από χθεσινό του δημοσίευμα (στην ιστοσελίδα liberal) είναι όχι μόνο (κι όχι τόσο) γιατί συμφωνώ με αυτό που έγραψε…Αλλά γιατί έχει σημασία ποιος το έγραψε…