Έχουμε τους ευρωβουλευτές που μας αξίζουν…

Τα παλιά χρόνια για να γίνει κάποιος καταξιωμένος τραγουδιστής, και να πέφτουν σωρηδόν στα πόδια του οι γαρδένιες (ή τα πιάτα) θα έπρεπε να έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα σε σκυλάδικα ή σε πανηγύρια.

Σήμερα αρκεί να έχει περάσει από ένα ριάλιτι… κι όχι μόνο γίνεται διάσημος «τροβαδούρος», με χρυσούς δίσκους, αλλά μέχρι και τη κόρη δισεκατομμυριούχου μπορεί να τουμπάρει.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην πολιτική μας σκηνή. Με αποτέλεσμα να εκλέγονται βουλευτές οποιοιδήποτε καραγκιόζηδες, αρκεί να έχουν γράψει ένσημα  σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ, να ξέρουν από ατάκες, και να είναι … διάσημοι…

O πυρομανής που το παίζει… «πυροσβέστης»!

 Ο Τσίπρας ανακάλυψε το «νέο μεγάλο δίλημμα» της εκλογικής μάχης – για το Ευρωκοινοβούλιο:

·       --Από δω, το «προοδευτικό μέτωπο», που θα ανακόψει την «άνοδο της ακροδεξιάς και την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού» στην Ευρώπη.

·       --Κι απέναντι… η «ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός» (δηλαδή η ΝΔ) κι όσοι παίζουν τον παιγνίδι του (δηλαδή το ΚΙΝΑΛ).

Βέβαια το ίδιο το «κάλεσμα» αποκαλύπτει, πριν απ’ όλα, ηττοπάθεια! Ομολογεί ότι οι αντίπαλοί του βρίσκονται σε άνοδο! Που ο ίδιος και το κόμμα του προσπαθούν – υποτίθεται - να ανακόψουν!

Πριν πέντε χρόνια – την άνοιξη του 2014 – ο Τσίπρας είχε τεθεί επικεφαλής ενός «πανευρωπαϊκού μετώπου» της Αριστεράς για να «αλλάξουν» την Ευρώπη.

Τώρα πάνε αυτά…

Δεν είναι πια οι αριστεροί που «θέλουν να αλλάξουν την Ευρώπη». Είναι οι αντίπαλοί τους που ανεβαίνουν συνεχώς και οι αριστεροί πασχίζουν να τους σταματήσουν (υποτίθεται).

Το σημαντικότερο: Πολλοί από τους Ευρωπαίους (αριστερούς) «συμμάχους» του, ακούνε Τσίπρα πλέον και βγάζουν… φλύκταινες!

Ο Γάλλος Αριστερός ηγέτης Ζαν-Λυκ Μελανσόν θεωρεί τον Τσίπρα (κατά λέξη) «μια από τις ελεεινές φιγούρες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής ζωής»!

Ενώ ο Πάμπλο Ιγγλέσιας, ο ηγέτης του επίσης αριστερού κόμματος «Ποντέμος» της Ισπανίας, δεν θέλει ούτε να βλέπει τον Τσίπρα! Και κατέβασε και τη φωτογραφία του από τον ιστότοπο των «Ποντέμος»...

Φταίει τελικά η Boeing;

Τα πρόσφατα θανατηφόρα δυστυχήματα με αεροσκάφη 737 MAX 8 της Boeing, φέρνουν την εταιρία σε μια επικίνδυνη περιδίνηση.

Πρόκειται δηλαδή για μια κατάσταση game changer στον ήδη σούπερ ανταγωνιστικό κόσμο της αεροπορικής βιομηχανίας, όπου οι ελάχιστοι ισχυροί παίκτες που μοιράζονται την παγκόσμια πίτα, «σκοτώνονται» μεταξύ τους για … παραγγελίες.

Συνεπώς, όλος ο αρνητικός θόρυβος για την Boeing αποτελεί βρόγχο για την ίδια, και βούτυρο στο ψωμί των ανταγωνιστών της.

Φταίει όμως η συγκεκριμένη κατασκευάστρια εταιρία, ή όλα αυτά που ακούμε είναι προπαγάνδα των ανταγωνιστών της;

Ο βασιλιάς αποδείχθηκε γυμνός…

Θυμάμαι τις εποχές της ευμάρειας, τότε που ο Σύριζα μας «κοιτούσε στα μάτια» μπας και ξεπεράσει το 3% και μπει στη βουλή, που όλη η Ελλάδα ενθουσιάστηκε με το νέο πουλέν της αριστεράς, τον νεαρό και ολόφρεσκο Αλέξη, που τον σιγοντάριζε ο Αλαβάνος, και που είχε βάλει πλώρη για δήμαρχος των Αθηναίων.

Δήμαρχος τελικά δεν κατάφερε να εκλεγεί, αλλά κατάφερε να γίνει διάσημος, να μιλάνε όλοι για αυτόν, και λίγο αργότερα να γίνει και αρχηγός του Σύριζα, πετώντας μετά από λίγο καιρό τον μέντορά του στο καλάθι των αχρήστων…

Ο αγράμματος Τσίπρας…

Κάποτε η Αριστερά εκτιμούσε τη μόρφωση. Ακόμη και στους μύθους της το διακρίνεις αυτό, όπως, να, εκείνο το κλασικό της μυθολογίας για τον Νίκο Ζαχαριάδη, που έλεγαν ότι διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ ένα βράδυ κάτω από μια γέφυρα. Ενα έργο που εκδίδεται σε τρεις τόμους από 800 ώς 1.000 σελίδες έκαστος.

 

Η μόρφωση τότε ήταν χειραφέτηση, ήταν μια πράξη κατά κάποιον τρόπο επαναστατική, αφού άνοιγε τα μάτια σε κόσμους κι ιδέες που το κράτος και τα εθνικά αφηγήματα τις θεωρούσαν βέβηλες κι απαγορευμένες. Και, φυσικά, για όσους έμπαιναν ενεργά στην πολιτική στράτευση η μόρφωση ήταν και το κλειδί της ανόδου στα ανώτερα στελεχικά στρώματα…

Τα … χειρόγραφα του Χριστού, τα μαντζούνια κι ο Βελόπουλος!

Τώρα που τελειώνει ο Καμμένος  και θα του μείνουν αμανάτι οι ντουλάπες με τις στρατιωτικές στολές κι οι φωτογραφίες με τα ελικόπτερα, ο σοφός λαός μας φαίνεται ότι αναζητεί εναγωνίως τον αντικαταστάτη της πολιτικής γελοιότητας.

Άλλωστε, πάντα θα υπάρχουν πρόθυμοι να υποδυθούν ρόλους στις γκροτέσκο κωμωδίες, για να διασκεδάζουν το φιλοθεάμον κοινό.

Κάποιες, λοιπόν, εκ των δημοσκοπήσεων φέρνουν στο κατώφλι της Βουλής ένα νέο αστέρα της  άκρας εθνικιστικής κι ομοφοβικής Δεξιάς, «συνομιλητή» του Αγίου Παϊσιου και αποκλειστικό κάτοχο των… χειρογράφων του Χριστού!!!

Να γιατί ο Βελόπουλος πάει καλά στις δημοσκοπήσεις…

Ο Κυριάκος Βελόπουλος λέει αλήθειες που δεν ακούμε πουθενά. Η προσωπική επαφή με τον Πούτιν του επιτρέπει να γνωρίζει όσα σκέφτεται ο ρώσος ηγέτης της Ορθοδοξίας, γι’ αυτό και αποκαλύπτει ότι «ο Βλαδίμηρος ετοιμάζεται να συμμαχήσει με το Κουβέιτ και το Κατάρ, γιατί αυτοί έχουν το μπαγιόκο και ο Πούτιν είναι μάγκας».

Απλές αλήθειες, αλλά μεγάλες.

  

Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στην εκπομπή «Κόντρα και Ρήξη»,  η οποία πηγαίνει κόντρα σε αυτούς που δεν θέλουν «να ξεβρωμίσει ο τόπος από τα σαπρόφυτα» και βοηθάει όσους έχουν ρήξη στην σπονδυλική στήλη. Το συγκεκριμένο πρόβλημα αντιμετωπίζεται με το «Τελοπόν». Πρόκειται για ένα σχεδόν θεϊκό προϊόν που έχει βάση την κουρκουμίνη και το οποίο, αν συνδυαστεί με την ανάγνωση ενός βιβλίου για βότανα, (που πάλι θέτει στη διάθεση των πιστών ο τηλεπαρουσιαστής αρχηγός μας), μπορεί να βάλει τέλος και σε πολλούς άλλους πόνους…

Ολόκληρος ο Ουρανός και η Γή, Μαζί!

Θέλω να ευχηθώ σε όλες τις γυναίκες – μέρα που είναι σήμερα!

Βέβαια, δεν πιστεύω καθόλου στη «μέρα της γυναίκας» και σε όλες τις αντίστοιχες «μέρες» (της μητέρας, του πατέρα, των… κατοικίδιων ζώων, των αδέσποτων κλπ.).

Τη γυναίκα οφείλουμε να την τιμούμε κάθε μέρα κι όχι μόνο μια φορά το χρόνο! Όπως και τη μάνα μας, και τον πατέρα κοκ.

Γνωστά αυτά και λίγο στερεοτυπικά – δηλαδή φθαρμένα κλισέ.

Να πάμε λοιπόν, λίγο πιο πέρα από τα κλισέ.

Η «χειραφέτηση» των γυναικών (emancipation) ή αλλιώς η «ενδυνάμωση» του κοινωνικού τους ρόλου (empowerment), είναι ιστορική κατάκτηση των κοινωνιών μας! Ιστορική κατάκτηση αληθινά μοναδική.

Και μάλιστα των δυτικών κυρίως κοινωνιών (σε μεγάλο μέρος του τρίτου κόσμου, τα πράγματα είναι ακόμα πολύ πίσω).

Και μάλιστα των τελευταίων 60-100 ετών (μόνο)!

Η κοροϊδία με το Air Maximou…

Kαι ποιος δεν θυμάται το πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, τότε που ο Αλέξης Τσίπρας (φωτογραφία), υπερήφανος που μπόρεσε και σχημάτισε κυβέρνηση (με ποιον όμως; με τον… Καμμένο) έδινε τις πρώτες εντολές στους υπουργούς και βουλευτές του: Να αποποιηθούν τα βουλευτικά αυτοκίνητα (ουδείς υπάκουσε), να ταξιδεύουν στην οικονομική θέση (και οι υπουργοί έπαιρναν τα χλιδάτα Εμπραέρ και Gulfstream ακόμη και για πτήση έως την Καλαμάτα), να απαλλαγούν από τους μετακλητούς υπαλλήλους και συμβούλους (και διόρισαν τόσους όσους καμία άλλη κυβέρνηση) και να πωληθεί το ένα από τα τρία κυβερνητικά αεροσκάφη για εξοικονόμηση χρημάτων. Ούτε σε αυτό τον άκουσαν. Αλλά γιατί να τον ακούσουν;

Η χλιδή των Εμπραέρ

Εδώ απόλαυσαν τις πτήσεις των κυβερνητικών αεροσκαφών ακόμη και οι σύζυγοι των υπουργών. Αυτό αποκαλύφθηκε σε ερώτηση που έκανε πέρυσι (και δεν απαντήθηκε) ο Γιώργος Αμυράς, όταν ήταν ακόμη στο Ποτάμι. Και ξέρετε γιατί άργησε να απαντηθεί; Επειδή η ερώτηση απευθυνόταν προς τον τότε υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο. Ο κ. Καμμένος παραιτήθηκε, τον αντικατέστησε ο μέχρι πρότινος αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ευ. Αποστολάκης, ο οποίος αποφάσισε να απαντήσει στον κ. Αμυρά. Και αποκάλυψε ότι ο μεν κ. Καμμένος χρησιμοποίησε 67 φορές τα κυβερνητικά αεροσκάφη, 117 φορές ο Πρωθυπουργός, 103 φορές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και κάπου 50 φορές ο Νίκος Κοτζιάς. Το συνολικό κόστος των πτήσεων αυτών ανέρχεται περίπου σε 10 εκατ. ευρώ.

Πέθανε ή δεν πέθανε ο Στάλιν;

Δύο ολόκληρα εικοσιτετράωρα χρειάστηκαν για να συνέλθω από την τρομερή είδηση. Ο Στάλιν πέθανε. Και μάλιστα έχουν περάσει εξήντα έξι ολόκληρα χρόνια από τη φριχτή εκείνη 5η Μαρτίου του 1953. Κι εγώ που τόσα χρόνια ζούσα με την ψευδαίσθηση ότι ζει ανάμεσά μας, στην ντάτσα της Ιστορίας.

Αυτά παθαίνει, θα μου πείτε, όποιος παίρνει κατά γράμμα τους ποιητές.

Ο Rafael Alberti στην ωδή που του αφιέρωσε επαναλαμβάνει 15 φορές ότι ο Στάλιν δεν πέθανε.

Με την ίδια αυτοπεποίθηση ο δικός μας Γιάννης Ρίτσος γράφει: «Οχι δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια. Σταματήστε τις καμπάνες. Σταματήστε τις. Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε».

Ο Pablo Neruda καταφεύγει σε μια πιο λυρική διατύπωση: «Το φως δεν χάθηκε».