Η μιζέρια οδηγεί στο μηδέν και στο τίποτα!

Στο ναό της δημοκρατίας, τη Βουλή των Ελλήνων, έχει επιχειρηθεί πολλές φορές λόγω και έργω η κατάλυση της Δημοκρατίας, λόγω από μέσα, από τους εκάστοτε βουλευτές της και έργω από έξω, όταν ενίοτε στίφη διαδηλωτών σε διατεταγμένη υπηρεσία, συνεπικουρούμενα από κοινοβουλευτικούς, έχουν επιτεθεί εναντίον του κτιρίου της Βουλής, δημιουργώντας μια εφιαλτική εικόνα, η οποία δεν ταιριάζει σε ένα λαό, που αγωνίσθηκε να αποκτήσει κράτος και που ενώ έβγαινε από το αίμα, τον καπνό, τη φωτιά και τα χαλάσματα, ψήφιζε στην Τροιζήνα το τρίτο Σύνταγμα, το περίφημο «Σύνταγμα της Τροιζήνας»!

Η Γ' Εθνική Συνέλευση, που συνήλθε στην Τροιζήνα το Μάρτιο του 1827 και τον Μάιο του 1827 έδινε στην επαναστατημένη χώρα με το «Σύνταγμα της Τροιζήνας» ένα πολίτευμα έντονα δημοκρατικό, εμπνευσμένο από τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές ιδέες της εποχής και θεωρείται ως το πιο δημοκρατικό και προοδευτικό μέχρι σήμερα όχι μόνο από τα προηγούμενα δύο Συντάγματα της χώρας, αλλά και από τα τότε ισχύοντα συντάγματα στις χώρες της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης της οποίας οι στοχαστές και φιλόσοφοι αναζητούσαν νέες ιδέες και πολιτικές με κέντρο τον άνθρωπο, που από υπήκοο τον ήθελαν πολίτη αλλά και μιας Ευρώπης, της οποίας οι κυβερνήσεις ταυτόχρονα ήταν εξόχως συντηρητικές, μονολιθικές, οπισθοδρομικές και ελάχιστα δεκτικές σε αλλαγές, άλλωστε οι επακολουθήσαντες πόλεμοι αλλά και οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, το επιβεβαιώνουν. 
Όμως στη μικρή Ελλάδα, που μόλις είχε διακηρύξει την ύπαρξή της, με το περίφημο μανιφέστο των περίπου εκατό λέξεων του Συντάγματος της Επιδαύρου, που στο προοίμιο αυτού του πρώτου προσωρινού Συντάγματος διακηρύσσεται η ανεξαρτησία του έθνους και δικαιολογείται η Επανάσταση [«Το Ελληνικό Έθνος το υπό φρικώδη Οθωμανικήν δυναστεία, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας,κυρύττει σήμερον δια των Νομίμων Παραστατών του εις Εθνική συνηγμένων Συνέλευσιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού Ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν»], για πρώτη φορά καθιερώνεται με το Σύνταγμα της Τροιζήνας ρητά και κατηγορηματικά η αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας. Το Σύνταγμα αυτό ορίζει στο άρθρο 5 ότι «η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Έθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού».
Καθιερώθηκε δηλαδή, καθώς και με άλλες διατάξεις, η πολιτική υπεροχή της λαϊκής αντιπροσωπείας, όπως επίσης καθορίσθηκε και η πλήρης διάκριση των τριών εξουσιών. Στο Σύνταγμα αυτό θεσπίσθηκαν και καθιερώθηκαν κατά άρτιο τρόπο ως σύστημα οι ατομικές ελευθερίες των Ελλήνων.

Το ευτύχημα για την Ελλάδα είναι πως όλα της τα συντάγματα στη συνέχεια εξελίχθηκαν προοδευτικά με αποτέλεσμα σήμερα η χώρα να έχει ένα από τα προοδευτικότερα συντάγματα του κόσμου.

Συνεπώς είναι θλιβερό το γεγονός της εικόνας των κοινοβουλευτικών, που είτε ηγούνται του όχλου είτε δημιουργούν καταστάσεις στη Βουλή, προσπαθώντας να επιβάλουν τη θέλησή τους, με δεδομένο πως το «τεκμήριο της αρμοδιότητας» στην πολιτική και σε ότι αφορά την εξουσία ανήκει στο λαό, του οποίου οι διαπιστωτικές πράξεις ασκούνται όπως ορίζει το σύνταγμα, το οποίο προέρχεται από την πρωτογενή βούληση του ελληνικού λαού, ο οποίος εκλέγει τις αναθεωρητικές βουλές και των οποίων οι αποφάσεις, που ενσωματώνονται, τροποποιούν ή αλλάζουν τα άρθρα του συντάγματος και καθορίζουν εκτός των άλλων και τα της διακυβέρνησης της χώρας.

Η εξουσία πηγάζει λοιπόν από το λαό και ασκείται όπως ορίζει το σύνταγμα, ενώ αν δεν ασκείται καλά, οι ασφαλιστικές δικλείδες, δηλαδή οι εκλογές, γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και τα αποτελέσματά τους εναλλάσσουν τις κυβερνήσεις στη διακυβέρνηση του τόπου, στοιχείο άλλωστε που είναι το κυρίαρχο στην άσκηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Αν η σημερινή κυβέρνηση έχει παραβιάσει το Σύνταγμα –και είναι σίγουρο πως το έχει κάνει στο θέμα των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και στις γενικές διατάξεις περί της φοροδοτικής ικανότητας των Ελλήνων- υπάρχουν τα αρμόδια δικαστήρια που θα κρίνουν τους νόμους και θα τους ακυρώσουν στην πράξη, χωρίς ωστόσο η διαδικασία να αποτελεί άλλοθι για την κυβέρνηση, η οποία θα φορτωθεί τις ευθύνες της. Όμως κανένας άλλος δε μπορεί να καταλύσει τη Δημοκρατία λόγω ή έργω πολύ δε περισσότερο οι εντός των τειχών της Βουλής –όποιοι κι αν είναι και όπως κι αν τους λένε- αυθαιρετώντας σε βάρος του λαού και των συμφερόντων του.

Εν κατακλείδι, την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, την οποία θέσπισε η Γ΄ Εθνική Συνέλευση με το «Σύνταγμα της Τροιζήνας», πρέπει να είναι σεβαστή από όλους, αν θέλουμε να θεωρούμε τη Λαϊκή Κυριαρχία, πεμπτουσία του πολιτεύματός μας και του πολιτικού μας πολιτισμού. Φυσικά θα μου πείτε πως οι περισσότεροι στην Ελλάδα έχουν τους θεσμούς γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια, όμως εγώ θα αντείπω πως όποιος πορεύεται αντίθετα στους θεσμούς, συμπορεύεται με τη μιζέρια, που οδηγεί στο μηδέν και στο τίποτα!

tak