Το μέλλον ανήκει στην Ινδία και όχι στη Κίνα.

Οι περισσότεροι από εμάς βλέπουμε την Κίνα, που αποτελεί την δεύτερη ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη, ως τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Μακροπρόθεσμα όμως, η Ινδία είναι αυτή που θα αναδυθεί ως η πρώτη παγκόσμια οικονομική δύναμη.

Όσοι έχουν θαμπωθεί από το παράδειγμα της Κίνας, ξεχνούν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ταχείας ανάπτυξής της πριν από το 2008 οφείλονταν στην μετατόπιση της παγκόσμιας παραγωγής από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και όχι σε κάποια εσωτερική κινεζική οικονομική δραστηριότητα.

Η κινεζική οικονομία συνεχίζει να εξαρτάται από τις εξαγωγές, με την κατανάλωση να αντιστοιχεί μόλις στο 38% του ΑΕΠ, πολύ χαμηλότερο δηλαδή από την πλειονότητα των αναπτυσσόμενων χωρών.

Η κινεζική ηγεσία προσπαθεί να μετατρέψει την οικονομία της, θέλοντας οι καταναλωτές να αρχίσουν να ξοδεύουν περισσότερο και να αποταμιεύουν λιγότερο, από ότι σήμερα.

Οι Κινέζοι παραδοσιακά αποταμιεύουν, για λόγους εκπαίδευσης των παιδιών τους, και για λόγους υγείας, αφού δεν υπάρχει δημόσια υγειονομική κάλυψη. Σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά στην ύπαιθρο, μια πρακτική νοσοκόμα είναι η μόνη ιατρικά καταρτισμένη σε κάποιο νοσοκομείο.

Παράλληλα, η κυβέρνηση αύξησε τα κατώτατα ημερομίσθια από 20-30%, σε μια προσπάθεια να τονώσει την κατανάλωση. Αυτό όμως οδήγησε πολλές ξένες επιχειρήσεις που επιδιώκουν χαμηλό εργατικό κόστος, να φύγουν από τη χώρα, και να μετακομίσουν στο Βιετνάμ, στο Μπαγκλαντές, και στο Πακιστάν.

Επιπλέον, όλο και περισσότερες δυτικές επιχειρήσεις αρνούνται να μεταφέρουν τεχνογνωσία στους Κινέζους εταίρους τους, ως προϋπόθεση για την εγκατάστασή τους στη χώρα. Υπάρχει η γενική άποψη ότι η επιτυχία των Κινέζων οφείλεται κυρίως στην κλοπή της τεχνολογίας της Δύσης.

Ο πληθυσμός της Κίνας σημειώνει πτώση. Η ηλικιακή ομάδα 15-24 αναμένεται να φτάσει τα 150 εκατομμύρια το 2030, ενώ ήταν 250 εκατομμύρια το 1990. Συνεπώς το εργατικό δυναμικό της Κίνας  (ηλικίας 15-65) θα φτάσει στην κορύφωσή του το 2014.

Αυτή η σμίκρυνση του εργατικού δυναμικού θα μειώσει την ανάπτυξη κατά 0.7% ως το 2030. Παράλληλα, οι καλύτερες πλέον συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο μειώνουν την διαθεσιμότητα φτηνού εργατικού δυναμικού στα αστικά κέντρα.

Αντίθετα με την Κίνα, η Ινδία δεν βιώνει πληθυσμιακούς περιορισμούς. Προς το παρόν, η πρώτη συνεχίζει να έχει το προβάδισμα με 1.34 δις κατοίκων, αλλά η Ινδία την ακολουθεί κατά πόδας.

Η ηλιακή κατανομή του πληθυσμού της Ινδίας είναι πολύ καλύτερη από αυτήν της Κίνας, η οποία εφαρμόζει την πολιτική του ενός μόνο παιδιού ανά οικογένεια, κάτι το οποίο αρχίζει πλέον να τίθεται προς αναθεώρηση.

Ένας νεανικός πληθυσμός είναι και πιο κινητικός γεωγραφικά, πιο ελαστικός, και πιο δημιουργικός. Αυτά όμως τα πλεονεκτήματα μεταφράζονται σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα και ανάπτυξη μόνο εφόσον πέρα από τις ευκαιρίες απασχόλησης, οι νέοι έχουν και καλή εκπαίδευση και κατάρτιση.

Οι αιώνες της αγγλικής αποικιοκρατίας κληροδότησαν στην Ινδία μια ζωντανή δημοκρατία, και τον κοινοβουλευτισμό.

Όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ, αυτού του είδους οι θεσμοί είναι κατάλληλοι για την διοίκηση μιας αχανούς, θρησκευτικά διαφοροποιημένης χώρας, όπου η κεντρική κυβέρνηση περιορίζεται από τις ισχυρές πολιτικά πολιτείες.

Αντίθετα, η Κίνα παραμένει κεντρικά ελεγχόμενη, με την μαοϊκή δυναστεία να έχει απλά αντικαταστήσει τις παλιές δυναστείες.

Οι Άγγλοι επίσης άφησαν πίσω τους ένα ολοκληρωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, αλλά και την αγγλική γλώσσα.

Και τα δυο είναι χρήσιμα στοιχεία για την ενοποίηση μιας αχανούς χώρας με εκατοντάδες γλώσσες και διαλέκτους.

Τέλος, η Ινδία διαθέτει ένα νομικό σύστημα εντελώς διαφορετικό από το ελεγχόμενο από το κόμμα κινεζικό.

Οι Ινδοί έχουν την φυσική τάση να ελκύονται από την τεχνολογία.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές δυτικές επιχειρήσεις να αναθέτουν ψηφιακές, νομικές και ιατρικές υπηρεσίες στην Ινδία. Πρόκειται για μια δραστηριότητα που αποφέρει έως και $69 δις τον χρόνο στη χώρα.

Ένα άλλο πλεονέκτημα της Ινδίας (και της Κίνας) είναι η συνεχώς αυξανόμενη μεσαία τάξη. Υπολογίζεται πως το 38% του ινδικού πληθυσμού κερδίζει μεταξύ $1.000-$4.000 το χρόνο, κάτι που επιτρέπει την κατανάλωση.

Ο αριθμός αυτός θα φτάσει τα 570 εκατ. κατοίκους το 2022, κάτι που σημαίνει $1 τρις. σε εισόδημα.

Το ποσοστό των  αποταμιεύσεων στην Ινδία είναι σχεδόν 30%.

Το 82% των Ινδών διαθέτουν τηλεφωνική (συνήθως κινητή) σύνδεση.

Το 77% των νοικοκυριών έχουν τηλεόραση, και το 42% κάποιο δίκυκλο. Όσον αφορά αυτοκίνητα, αυτά τα έχει μόλις το 10%.

Στην Ινδία, η κεντρική τράπεζα είναι σχετικά ανεξάρτητη από το κράτος, κάτι που δεν συμβαίνει στη Κίνα.

Η Ινδία έχει ελευθερία του τύπου, σε αντίθεση με τον κρατικά ελεγχόμενο προπαγανδιστικό τύπο της Κίνας.

Η χρήση του ίντερνετ συνεχώς αυξάνεται, αν και η διάδοσή τους είναι ακόμη μικρή σε σχέση με την Κίνα, την Βραζιλία, και την Ρωσία (μέλη της BRIC).

 S.A.

Bloomberg