Άναψαν... φωτιές οι δηλώσεις
του βουλευτή Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκη στο συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη,
με θέμα Εκκλησία και Αριστερά.
Ο βουλευτής, πέρα από το μείζον και επίκαιρο ζήτημα
διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, έθεσε άλλη μια παράμετρο με βάση τη λογική ο
χρήστης πληρώνει όπως στις εθνικές οδούς.
Πρότεινε λοιπόν, οι μισθοί των ιερέων να πληρώνονται από
τους χριστιανούς που επιθυμούν να καταβάλουν αντίστοιχο φόρο.
Γιατί αυτό έγινε μείζον θέμα στα ΜΜΕ;
Διότι η κυβέρνηση, και ειδικότερα η πλευρά της Ν.Δ.,
έκρινε ότι αυτό μπορεί να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι πιστοί πιθανόν να
οργιστούν, ενώ σίγουρα θα τρομοκρατηθεί το σύνολο των υπηρετούντων ιερέων όλων
των βαθμίδων λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας που δημιουργείται σε συνθήκες
οικονομικής κρίσης.
Με λίγα λόγια, τέτοια ζητήματα χρειάζονται, πριν
εκφωνηθούν σαν προτάσεις, ακόμα και προσωπικές, ενδελεχή μελέτη συνεργασίας των
δύο πλευρών για να είναι η πρόταση βιώσιμη.
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να μπω στην ουσία της πρότασης.
Το θέμα στο συγκεκριμένο συνέδριο δεν ήταν Κράτος και
Εκκλησία.
Ήταν Εκκλησία και Αριστερά.
Κατά μία έννοια, λοιπόν, ο βουλευτής ήταν εκτός θέματος.
Επιπλέον το συνέδριο δεν το διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το διοργάνωσε το τμήμα
θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Μάλιστα, αυτή η τολμηρή, πρωτοποριακή επιλογή του
τμήματος συνάντησε μεγάλη αντίδραση από τους συντηρητικούς κύκλους της
ιεραρχίας, σε βαθμό που να ματαιωθεί η παρουσία και ομιλία του αρχιεπισκόπου
Ιερώνυμου.
ΟΛΑ αυτά τα γνώριζε ο κ. Κουράκης.
Όπως γνώριζε ότι μεγάλη μερίδα σημαντικών και φωτισμένων
ιεραρχών και κληρικών σηκώνει το ανάστημά της απέναντι στη βαρβαρότητα του
νεοναζισμού της Χρυσής Αυγής.
Η στιγμή που διάλεξε να εκφράσει τις προσωπικές του
απόψεις ήταν το ολιγότερο ατυχής και όφειλε να ξέρει πως αυτά που είχε
προετοιμαστεί να πει θα προκαλούσαν αναταραχή και θα γίνονταν προϊόν πολιτικής
εκμετάλλευσης, αφού την πολιτική ατζέντα -δυστυχώς- ακόμα την ορίζουν τα
ελεγχόμενα από τους νταβατζήδες μεγάλα ΜΜΕ.
Αν δεν το είχε υπολογίσει, η απειρία του είναι
αδικαιολόγητη και αν το γνώριζε, τότε δεν σκέφτηκε το συμφέρον του κόμματός του
αυτή την κρίσιμη πολιτικά στιγμή.
ΠΟΙΟΣ ο λόγος λοιπόν να ανοίξεις στο συγκεκριμένο
συνέδριο τέτοιο θέμα;
Ήταν υπερεπείγουσα ανάγκη;
Γιατί λοιπόν δίνεις δικαιώματα για σπέκουλα και
τρομοκρατείς όλον τον κλήρο, η επιρροή του οποίου μέσω των εκατομμυρίων
εκκλησιαζόμενων πιστών είναι μεγάλη; Όταν το κόμμα σου αγωνίζεται χωρίς
συμμάχους και πολιτικούς εταίρους να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση και βλέπεις από
τις δημοσκοπήσεις πως παρουσιάζει μια ανησυχητική στασιμότητα, τι κερδίζεις και
τι χάνεις από μια τέτοιου είδους παρέμβαση, όταν μάλιστα είσαι τόσο αδύνατος
στα Μέσα Ενημέρωσης;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο κ. βουλευτής έκανε ζημιά στο
κόμμα το οποίο υποστηρίζει και υπηρετεί και το οποίο είχε χτίσει μέσω του Αλέξη
Τσίπρα εξαιρετικές σχέσεις τόσο με τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο όσο
και με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι ιδιαίτερα
αγαπητός ως προσωπικότητα και ως πολιτικός ηγέτης ενός κόμματος με
ουμανιστικές, όπως και η διδασκαλία του Χριστού, αντιλήψεις.
Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει διαχρονικά ξεχωριστούς
δεσμούς με τον λαό και όταν βρίσκει ηγέτες άξιους να την αντιπροσωπεύσουν και
να την υπηρετήσουν, οι δεσμοί της με την Αριστερά ήταν πάντα -εξ αντικειμένου-
ισχυροί.
ΕΙΝΑΙ η δεύτερη φορά που ο Τ. Κουράκης με δημόσιες
προσωπικές απόψεις προκαλεί ένταση.
Προηγήθηκε η δημόσια, εκτός οργάνων, οργισμένη αντίδραση
για την συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε αυτή την τιτάνιας δυσκολίας προσπάθειά
του να πείσει τον ελληνικό λαό να του εμπιστευτεί τη διακυβέρνηση για τη
σωτηρία του τόπου, χρειάζεται πολύ περισσότερες δυνάμεις από αυτές που
καταγράφονται σήμερα.
Δεν είναι σαφές;
«Ας όψεται η ανάγκη που μας έριξε στα ξένα χέρια. Είχαμε γεμάτα τα ντουλάπια μας, αλλά μας ήρθανε ανάποδα τα πράγματα κι αλλάξανε τη ζήση μας φύρδην. Τι να κάνουμε, και το εκκλησίασμα θα κανακέψουμε και τις θεούσες θα κολακέψουμε και εις την θεοκρατίαν θα πιστεύσωμεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆτιμη δημοσκόπηση, που άλλους τους κατεβάζεις κι άλλους τους ανεβάζεις στα Τάρταρα!»
(Από τα απομνημονεύματα της Δέσποινας Ανυφαντούλη, πραγματικά ατυχησάσης, του «Στρίγγλου που έγινε αρνάκι»).