Αυτό θέλουμε;

Η Ελλάδα είναι αυτή που είναι, κι αυτή που όλοι ξέρουμε.

Όπου ο καθένας είναι ότι δηλώσει, και όπου ιδεολογίες, κουλτούρες, ακόμη και θεσμοί συνήθως αποτελούν κακέκτυπα των κανονικών.

 

Έτσι, έχουμε «επιχειρηματίες» που η μόνη τους επιχειρηματικότητα είναι τα θαλασσοδάνεια, και οι αρπαχτές, εκκλησιαστικούς παράγοντες που ασχολούνται με real estate, οφσόρ,  και ελικόπτερα, και πολιτικούς που η μόνη τους προσφορά στο έθνος είναι οι μίζες, και οι γρηγοράδες.

Μέσα σε αυτό το ερμαφρόδιτο σκηνικό, δεν θα μπορούσε να λείψει και η «αναμάρτητη» αριστερά, που στη χώρα μας κατάφερε να διατηρήσει ένα πλαστό φωτοστέφανο, και που από το πρωί μέχρι το βράδυ αναλώνεται σε ανέξοδες καταγγελίες και γενικά σε μια στείρα άρνηση, χωρίς ποτέ να κοιτάζει την δική της καμπούρα.

Και ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο, και με βάση την ιστορία της η αριστερά θα πρέπει να προσφέρει ελπίδα και λύσεις, στην χώρα μας περιορίζεται απλά και μόνο στην πυροδότηση κοινωνικού χάους, και στην υπονόμευση της όποιας έννοιας τάξης, μπας και μέσα από το μπάχαλο που θα προκύψει, αυτή θα μπορέσει να κερδίσει κάποιες επιπλέον ψήφους.

Και αυτό το κάνει καλά, εξαπατώντας όμως στην ουσία όλους αυτούς που υποστηρίζει και την υποστηρίζουν, προσφέροντας τους μια παντελώς στρεβλή εικόνα τόσο της ίδιας, όσο και αυτών που θα έπρεπε πραγματικά να πρεσβεύει.

Αφορμή για αυτό μου το ξέσπασμα αποτέλεσε το σχόλιο ενός διαδικτυακού φίλου, που «εξεπλάγη», όπως μου είπε, για την «πλούσια» γνώση μου επί θεμάτων της ιστορίας της αριστεράς, θεωρώντας με προφανώς δεξιό (που δεν είμαι), ή μαζόχα (που μάλλον είμαι), επειδή έκατσα και διάβασα πέντε πράγματα για τον μαρξισμό και τις «παραφυάδες» του.

Το ζήτημα όμως δεν είναι ότι πολλοί «δεξιοί» δεν γνωρίζουν τον πραγματικό μαρξισμό.

Το ζήτημα είναι ότι ο μαρξισμός που εκπροσωπούν οι «αριστερές δυνάμεις» της χώρας μας είναι διαστρεβλωμένος, και ειδικά αυτός του Σύριζα.

Λες και το κάνουν επίτηδες κάποιοι,  έτσι ώστε ο μέσος πολίτης, και ο μέσος νέος που δεν έχουν ούτε τη διάθεση ούτε τον χρόνο να διαβάσουν την μαρξιστική βιβλιογραφία, να αποκτήσουν μια τελείως λανθασμένη άποψη για τον κομμουνισμό, πιστεύοντας πως είναι αυτό που προβάλλουν οι ανερμάτιστες συνιστώσες και ο κάθε Διαμαντόπουλος.

Όμως δεν είναι.

Και δυστυχώς, σε αυτό το γαϊτανάκι της εξαπάτησης έχει μπει για τα καλά και το κατά τα άλλα «ορθόδοξο» ΚΚΕ.

Δεν θα μπω σε διεξοδικές αναλύσεις των παραμέτρων της φιλοσοφίας του Μαρξ, ούτε στις άπειρες κυριολεκτικά ερμηνείες του που γέννησαν δεκάδες τάσεις και ρεύματα μέσα στο γενικότερο μαρξιστικό στρατόπεδο.

Θα πω όμως μερικά πολύ απλά πράγματα, που οι κομμουνιστές γνωρίζουν και κρύβουν, και οι υπόλοιποι μάλλον αγνοούν.

Πρώτον, ο ίδιος ο Μαρξ στηλίτευσε την όποια λαθρομετανάστευση υπήρχε στην εποχή του, θεωρώντας την υπονομευτικό εργαλείο εναντίον του πραγματικού προλεταριάτου.

Οι δικοί μας «αριστεροί» την χαϊδεύουν, αν δεν την στηρίζουν με νύχια και με δόντια.

Δεύτερον, ο κλασικός μαρξισμός δίνει την μεγαλύτερη βάση στο προλεταριάτο (στους βιομηχανικούς εργάτες) και όχι στην αγροτιά, την οποία θεωρεί φύσει και θέσει συντηρητική και αντιδραστική, που θα πρέπει να εκλείψει και να αντικατασταθεί με μαζική κοινοτική καλλιέργεια της γης (βλ. κολχόζ), χωρίς καμιά μα καμιά ιδιωτική πρωτοβουλία, ιδιοκτησία, κλπ.

Και αυτό «επετεύχθη» στην ΕΣΣΔ, όπως όλοι γνωρίζουμε.

Οι δικοί μας αριστεροί, ανεβαίνουν στα τρακτέρ, καλώντας τους αγρότες σε επανάσταση!

Χωρίς όμως να τους λένε πως αν αυτή πετύχει, τα πρώτα θύματα του «σοσιαλισμού» θα είναι οι ίδιοι.

Τρίτον, κομμουνισμός σημαίνει να βάζουμε το σύνολο, την κοινωνία, πάνω από το άτομο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ένα τέτοιο καθεστώς χρειάζεται απόλυτη τάξη, πειθαρχία, και ασφάλεια.

Για να επιτευχθεί όμως αυτό, χρειάζεται αυστηρή αστυνόμευση, λογοκρισία, και πάταξη κάθε είδους παραβατικότητας. Κάτι που ίσχυε (και ισχύει) στα διάφορα κομμουνιστικά καθεστώτα που υπήρξαν (και υπάρχουν).

Οι δικοί μας αριστεροί, μέσα στην προσπάθεια να σαμποτάρουν το σύστημα, όχι μόνο ανέχονται, αλλά αγκαλιάζουν κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά, μη διστάζοντας να στηρίξουν με νύχια και με δόντια ακόμη και σκληρούς κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου, διότι «είναι κι αυτοί θύματα» του ανάλγητου συστήματος.

Τέταρτον, κανένας δεν διαφωνεί στο ότι το νυν σύστημα δεν είναι τέλειο.

Δεν είναι όμως και χούντα, όπως αρέσκονται να διατυμπανίζουν οι «αριστεροί».

Ναι, αλλά ποιος θέλει πραγματική χούντα, δηλαδή δικτατορία;

Η έννοια «δικτατορία του προλεταριάτου», που κατά τον Μαρξ είναι αυστηρή προϋπόθεση για την μετάβαση της κοινωνίας στον σοσιαλισμό, μας λέει τίποτα;

Θα μου πείτε, άλλο τα τανκς των στρατιωτικών, και άλλο τα σοβιέτ των εργατών.

Ναι αλλά και τα δυο δικτατορία είναι, άσε που στα κομμουνιστικά καθεστώτα οι εργάτες προλετάριοι γρήγορα παραμερίστηκαν από τους επαγγελματίες απαράτσικ.

Εν ολίγοις, και για να μη το κουράζω, οι ντόπιοι αριστεροί πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Η ιδεολογία που πρεσβεύουν, και η κοινωνία που οραματίζονται, μπορεί να είναι «ουτοπική» και «δίκαιη», αλλά σε καμία περίπτωση δεν βολεύει αυτούς που αγκαλιάζουν σήμερα, και αυτούς που μέσα στην πικρία τους ανταποδίδουν τις αγκαλιές.

Έτσι, το όραμα κάποιων στην πραγματικότητα είναι μαύρο και άραχλο, και δεν έχει καμιά σχέση με χαρούμενα παιχνίδια στους αγρούς, και χορούς με μπαλαλάικες.

Α, και τώρα που το θυμήθηκα, στην ΕΣΣΔ (και αλλού) απαγορεύονταν δια νόμου η ανεργία (αλλά και η απεργία…). 

Αν λοιπόν είχαμε κομμουνιστικό καθεστώς, με την Παπαρήγα στα πράγματα, δεν θα υπήρχαν ούτε μπαχαλάκηδες, ούτε λαθρομετανάστες, ούτε κακοποιοί, ούτε ελεύθεροι ιδιώτες αγρότες, ούτε ελευθεροτυπία, ούτε ανεξέλεγκτο διαδίκτυο, ούτε στριπτιζάδικα και καζίνο στα χωριά της Θεσσαλίας, και ούτε Τσίπρες, Στρατούληδες, και Αλέκες επάνω στα τραχτέρια καλώντας την αγροτιά σε επανάσταση.

Μάλιστα τα τρακτέρ θα ανήκαν στο κράτος, ή σε κολεκτίβες!

Βασικά δεν θα υπήρχε ούτε και κοινοβούλιο…

Το μόνο που θα υπήρχε, θα ήταν μια νέα τάξη κομματικών γραφειοκρατών που θα έλεγχαν και την κάθε ανάσα μας.

Φαντάζεστε την Ζωζώ, ή τον Λαφαζάνη, ή τον Μπογιόπουλο σε θέση εξουσίας, και μακριά από κάθε είδος ελέγχου ή λογοδοσίας;

Μπρρρ……

Αυτό θέλουμε;

Μάλλον όχι.

Οπότε γιατί «μασάνε» κάποιοι με τα φληναφήματα των πολιτικών αυτών «απατεώνων»;

Strange Attractor