Υπό τον ήχο των καλάσνικοφ….

Εδώ και 20-30 περίπου χρόνια, παρατηρείται μια αποσάθρωση  του κοινωνικού ιστού, που την βλέπουμε σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας.

Και είναι λογικό, αφού μια ολόκληρη γενιά γαλουχήθηκε με στρεβλά ιδανικά, παπαγαλίστικη εκπαίδευση, κούφια είδωλα και πρότυπα, και κυρίως ατιμωρησία.

Το αποτέλεσμα είναι η γενιά αυτή, να συμπαρασύρει μαζί της την προηγούμενη, αλλά κυρίως την επόμενη, στην πλήρη αποθράσυνση.

Έτσι, εδώ και χρόνια βλέπουμε χούλιγκανς να αλληλοσφάζονται στους δρόμους και στα γήπεδα, μπαχαλάκηδες να διαλύουν το σύμπαν με μολότοφ και καδρόνια, και  μαθητές να καταλαμβάνουν τα σχολεία τους για ψύλλου πήδημα.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την αθρόα λαθρομετανάστευση, την αναπόφευκτη εγκληματικότητα, και την οικονομική κρίση, τότε έρχεται και δένει όλο το γλυκό της μεταπολίτευσης, που αλλιώς ξεκίνησε για αλλού, και αλλού η ζωή το πήγε….

Το αποτέλεσμα είναι η λογική να πάει περίπατο, και οι απλοί «νοικοκυραίοι», οι μικροαστοί δηλαδή που επί δεκαετίες αποτέλεσαν τον κορμό της Ελλάδας (με όλα τα στραβά τους) να αποτελούν πλέον μια τρομοκρατημένη μειοψηφία.

Η οικονομία μας κυριαρχείται από την κλεψιά, την φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα, και τις απάτες.

Η πολιτική μας σκηνή από την μίζα, την ρεμούλα, την διαφθορά, και τα … στικάκια.

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας είναι για τα μπάζα, παράγοντας ουσιαστικά αναλφάβητους λειτουργικά πολίτες που απλά έμαθαν να παπαγαλίζουν, άνευ κριτικής σκέψης.

Το δημόσιο αποτελεί μια σφηκοφωλιά κομματόσκυλων παραγόντων, και στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκών λουφαδόρων, που αν λειτουργεί υποτυπωδώς,  αυτό οφείλεται στο φιλότιμο μιας μικρής μειοψηφίας ευσυνείδητων υπαλλήλων.

Η κυρίαρχη κουλτούρα, είναι ένα καρακιτσαριό που επιβλήθηκε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, και όπου δεν επικρατεί το παράδειγμα της Ρούλας και της Τατιάνας, δυστυχώς επικρατεί μια παραμορφωμένη ψευδοαριστερή αντίληψη, που απλά επιτείνει την αμορφωσιά.

Συνεπώς, από πού να εμπνευστεί ο σημερινός νέος;

Από τα σκυλάδικα και τα τσιφτετελοπόπ;

Ποια είναι τα οράματα του;

Να κάνει την γρηγοράδα, για να αράξει από τα τριάντα του;

Ακόμη και ο θεσμός της οικογένειας έχει αμερικανοποιηθεί, με την οικονομική κρίση να της δίνει την χαριστική βολή.

Έτσι, ο ανθός της κοινωνίας είναι απογοητευμένος, και κυρίως θυμωμένος.

Και τις συνέπειες τις βλέπουμε καθημερινά.

Καταλήψεις κτιρίων, κατσαπλιάδικες τρομοκρατικές ενέργειες, ναρκωτικά, στείρα άρνηση, αντίδραση, και γενικά περιφρόνηση και απαξίωση του όλου συστήματος.

Αν συνεχίσουμε έτσι, η Ελλάδα έχει ημερομηνία λήξεως, τουλάχιστον στον βαθμό που την ξέραμε ως σήμερα.

Το μέλλον φαντάζει σκοτεινό, και σε αυτό δυστυχώς σιγοντάρουν τόσο μέρος των ΜΜΕ, όσο και συγκεκριμένοι πολιτικοί σχηματισμοί, που ελπίζουν να καθιερωθούν μέσα από το χάος.

Όποιος  όμως σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.

Και τις τελευταίες δεκαετίες, το μόνο που σπέρναμε ως κοινωνία ήταν οι άνεμοι.

Ας φάμε λοιπόν στη μάπα τώρα τις θύελλες.

Υπό τον ήχο των Καλάσνικοφ….

Strange Attractor