Ο μπουμπούκος, ο αεροψεκασμένος, και τα βαμμένα μαλλιά…

Το ότι βουλευτές – και μάλιστα λεβέντες, Έλληνες – θα αντάλλασαν δημοσίως κατηγορίες, αλλά και μηνύσεις και αγωγές, περί βαμμένων μαλλιών, κάποια εποχή θα εξέπληττε.

Πολλοί θα μιλούσαν για κατρακύλα· άλλοι για εκφυλισμό·  αρκετοί για κατάντια. Σήμερα η κατάσταση αυτή, ευτυχώς, σχεδόν ουδένα εκπλήσσει· ούτε και δυσαρεστεί πραγματικά.

Αντίθετα, φέρνει πνοή αναζωογονητική, αφού δείχνει ότι, επιτέλους, η αντιπροσώπευση έφτασε στον κολοφώνα της· η δημοκρατία στο απόγειό της.

Τέρμα η διγλωσσία.

Οι πολιτικοί μιλούν δημοσίως για ό,τι ακριβώς συζητούμε, κάνοντας την πλάκα μας, στα καφενεία, στις ταβέρνες, στα κουρεία και στα λουτρά.

Δημόσιος και ιδιωτικός λόγος ένα και το αυτό.

Πόσο μεγαλύτερη διαφάνεια, πόσο περισσότερη δημοκρατία να ζητήσει κανείς…

Ένας εμφανώς προβληματικός και δυνατά αυτοϊκανοποιούμενος βουλευτής-τηλεπλασιέ, ξημεροβραδιαζόμενος στα κανάλια και στα λαϊκά αυνανιστήρια «κοινωνικής δικτύωσης», που μιλάει από του βήματος της βουλής περί Rolex και τιμές κοσμημάτων, εγκαλεί δημοσίως φαντασιόπληκτο και τερατολόγο χοντρομπαλά-αρχηγό κόμματος ότι βάφει τα μαλλιά.

Οι δύο εκλεκτοί λαϊκοί αντιπρόσωποι εξελέγησαν, και μάλιστα πανηγυρικά, από το εκλογικό σώμα για να το εκπροσωπήσουν.

Και αυτό κάνουν.

Υπό τις θερμές επευφημίες των εκλογέων τους.

Που ετοιμάζονται δυναμικά να τους ξαναψηφίσουν.

Την αντιπαράθεση, λοιπόν, αυτή εμείς την βλέπουμε με καλό μάτι.

Ως βάθεμα της δημοκρατίας· αλλά, γιατί όχι, και ως πλάτεμα.

Ένα μέρος του κοινού, πάντα στο ύψος του, κωλομπαρεμένο από τον Τύπο και την επικαιρότητα που αυτός επιβάλλει, θέτει ερωτήματα.

Ερωτήματα σημαντικά.

Έχει δίκιο ο προγναθικός σπάστης με το τζελ και το ipod ή ο μπαλονοειδής αεροψεκασμένος;

Και πάνω σε αυτό το δίλημμα ζητά και από εμάς να τοποθετηθούμε.

Μας το ζητά ενίοτε και επιτακτικά – πρήζοντάς μας και κάποιους συγκεκριμένους αδένες.

Εμείς – είναι γνωστό αυτό – εκτιμούμε το κοινό· έως εκεί που δεν παίρνει.

Το συμπαθούμε. Και, ασφαλώς, το τιμούμε.

Πώς να του χαλάσουμε, λοιπόν, το χατίρι;

Η επιθυμία του είναι για μας εντολή.

Peter Alexander, λοιπόν.

Και ποιος Έλληνας δεν γνωρίζει τον προικισμένο αυτόν πολυτεχνίτη; Και ποιος δεν ενδιαφέρεται να μάθει το κατιτίς του γύρω από τη ζωή του σημαντικού αυτού αριστοτέχνη;

Βέρος Βιεννέζος ο Alexander, αγάπησε τη γενέθλια πόλη όσο τίποτε άλλο.

Ως μαθητής ήταν άτακτος.

Τίποτε δεν πρόδιδε την κατοπινή του εξέλιξη.

Του άρεσαν οι σκανταλιές.

Αυτός υπήρξε και ο λόγος που αποβλήθηκε απ’ το σχολείο.

Το συντηρητικό ακαδημαϊκό σύστημα της Αυστρίας δεν ανέχθηκε την ροπή του προς τα αθώα πειράγματα και τα αμνησίκακα καλαμπούρια.

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου πολέμου, ο Alexander, παιδί ακόμα, θα υπηρετήσει ως βοηθός στη Luftwaffe.

Θα πολεμήσει με ζήλο και αυταπάρνηση – ειδικά λαμβανομένου υπ’ όψιν και του εξαιρετικά νεαρού της ηλικίας του.

Ίσως αυτή του η ρώμη να ήταν η αιτία που θα συλληφθεί και θα κρατηθεί ως αιχμάλωτος πολέμου από τους Εγγλέζους.

Πολλοί θυμούνται τον νεαρό Peter, ακόμη και κατά τη διάρκεια της σύλληψής του, να μην το βάζει κάτω, να τραγουδά αλλά και να δείχνει σημάδια ενός αξιοζήλευτου υποκριτικού τάλαντου, επιστρατεύοντας αξέχαστες παντομίμες και μελωδικά κελαρύσματα που χάριζαν ανακούφιση στους συναιχμαλώτους και θαυμασμό στους δεσμοφύλακές του.

«Θα πάει μπροστά ετούτο το παιδί», είχε πει ένα εγγλέζος αξιωματικός. Πόσο δίκιο είχε…

Μετά από σύντομες σπουδές υποκριτικής, ο Peter Alexander θα διεισδύσει, ασταμάτητος, στο χώρο του θεάματος / ακροάματος, χτίζοντας, με τα χρόνια, μια αξιοζήλευτη καριέρα.

Πίστευε στο ταλέντο του και αυτό τον όπλισε με δύναμη να αποφύγει τις τρικλοποδιές της καλλιτεχνίας.

Κατά τη δεκαετία του ’50 έκανε την επίσημη εμφάνισή του ο Peter, κατ’ αρχάς ως ηθοποιός σε μιούζικαλ και κωμωδίες – καμιά πενηνταριά ως προς τον αριθμό. Ταινίες πρόσχαρες, αλέγρες, προορισμένες για όλη την οικογένεια, η οποία, συγκεντρωμένη και αγαπημένη γύρω από τους τηλεοπτικούς δέκτες, διασκέδαζε με την καρδιά της χάρη στην ανάλαφρη νότα που της χάριζε ο προικισμένος Alexander.

Ούτε η (γερμανόφωνη) οπερέτα, όμως, έμεινε παραπονεμένη, αφού ο Alexander υπήρξε ο βασιλιάς της για δεκαετίες ολόκληρες.

Γενικά, στον χώρο του πενταγράμμου, ο σημαντικός καλλιτέχνης θα δώσει σχεδόν όλο του το είναι. Με πάνω από 120 δίσκους στο ενεργητικό του, το πραγματικό αυτό θηρίο της καλλιτεχνίας έδειξε τι σημαίνει ακαταπόνητος εργάτης της τέχνης.

Αλλά και ως τηλεπαρουσιαστής ξεδίπλωσε το ταλέντο του ο Peter.

Το «Σώου του Peter Alexander», το περίφημο αυτό σώου, κέρδιζε κάθε εβδομάδα, για περίπου 30 χρόνια, τις καρδιές εκατομμυρίων πιστών τηλεθεατών, ερημώνοντας τους αυστριακούς δρόμους τα σαββατόβραδα.

Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους.

Τι να προσθέσει κανείς για ένα τόσο πολύπλευρο ταλέντο… Και τραγουδιστής, και ηθοποιός, και τηλεπαρουσιαστής, ένας ελβετικός σουγιάς σε άνθρωπο, ένας καλλιτέχνης-πολυεργαλείο – τι άλλο να περιμένει κανείς από τον «Peter the Great» , όπως τον αποκαλούσαν (και, μα το θεό, όχι άδικα) οι πολυπληθείς θαυμαστές του. Επρόκειτο, σαφώς, για έναν all-around καλλιτέχνη.

Όλα τα ωραία, όμως, κάποτε τελειώνουν. Είναι σίγουρο αυτό.

Δόγμα της ζωής.

Έτσι, στα 84 χρόνια του εξέπνευσε ο πολυδύναμος καλλιτέχνης.

Ο γερμανόφωνος ειδικά κόσμος έδειχνε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. «Η Τέχνη έγινε φτωχότερη» με τον θάνατό του.

Το «ουδείς αναντικατάστατος» στο πρόσωπο του Alexander βρίσκει την κυριολεκτικότερη σημασία του.

Ποια η ακριβής αιτία του θανάτου του;

Ποτέ δεν ανακοινώθηκε, επιτρέποντας στις φήμες να οργιάσουν…

Ο καγκελάριος της Αυστρίας Werner Faymann τον απεκάλεσε «έναν μεγάλο Αυστριακό».

Είχε δίκαιο©. Ήταν πράγματι μεγάλος, αφήνοντας στην τέχνη δυνατό στίγμα.

Γιατί μαζί με τον Peter Alexander ενταφιάστηκε και μια ολόκληρη εποχή.

Η εποχή της ευπρέπειας στη σκηνή, της γεμάτης σεβασμό υπόκλισης προς το ακροατήριο – η εποχή που το προσεγμένο ντύσιμο (κοστούμι, υποκάμισο, λουστρίνι, παπιγιόν), καθώς και η περιποιημένη κόμη (με φυσική ή τεχνητή τρίχα – αδιάφορο), ήταν για τους καλλιτέχνες de rigueur.

Those were the days…

O μεγάλος Peter Alexander, o γιγαντιαίος αυτός περουκοφόρος crooner, υπηρέτησε το ελαφρύ ρεπερτόριο με μια συνέπεια εντυπωσιακή, ψυχαγωγώντας ανάλαφρα εκατομμύρια τίμιων πολιτών και χαράσσοντας ανεξίτηλα στη μνήμη τους ζεστές, ρομαντικές θύμησες από εποχές αγνές κι ανθρώπινες.

Vapsomalliades