Το δεύτερο βήμα για την ΕΡΤ.

Ήταν πολύ γλαφυρή και πολύ ακριβής η αυτοκριτική που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου για την ΕΡΤ, μαζί με την κριτική στους προκατόχους του.

Είναι αληθή όσα καταμαρτύρησε για την πολύπαθη κρατική ραδιοτηλεόραση, αλλά δεν ξεχνάμε ότι συνέβαλε ο ίδιος τον περασμένο χρόνο σε όλα αυτά.

Πραγματικά η ΕΡΤ έχει πολλαπλάσιο κόστος και προσωπικό από άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς σε σχέση με την πολύ μικρή της τηλεθέαση και χωρίς να εκπέμπει πάντα ποιοτικό περιεχόμενο.

Ορθώς είπε: «Εχει τεράστια περιουσία, η οποία παραμένει αδρανής, αν δεν λεηλατείται υπέρ του ανταγωνισμού. Έχει καθεστώς αδιαφάνειας στη διαχείρισή της: Μιλάμε για μια εταιρεία με έξι λογιστήρια που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους! Καθεστώς αδιαφάνειας στη διαχείριση των συμβάσεων, καθεστώς ακόμα μεγαλύτερης αδιαφάνειας στη διαχείριση του υλικού το οποίο δεν έχει απογραφεί εδώ και οκτώ χρόνια! Για να μην αναφερθούμε στα τεράστια ποσά τα οποία μοιράζει σε ιδιωτικές παραγωγές που θα μπορούσε να κάνει, με πολύ λιγότερα, χρησιμοποιώντας τα δικά της μέσα. Που τα έχει πληρώσει ακριβά ο Ελληνας φορολογούμενος».

Σωστά επεσήμανε «το τεράστιο κόστος εξωτερικών μεταδόσεων που έχουν επιβάλει απαρχαιωμένα συνδικαλιστικά προνόμια, κι έτσι μετακινούνται δεκάδες τεχνικοί κάθε τόσο, για έργο που μπορεί να γίνει από δύο-τρία άτομα».

Βεβαίως και «συντηρεί περιοδικό χωρίς αναγνώστες, ενώ διαθέτει δεκάδες τοπικούς σταθμούς που ουσιαστικά αναμεταδίδουν, τις περισσότερες ώρες της μέρας, το κεντρικό πρόγραμμα».

«Η σημερινή ΕΡΤ έχει εξελιχθεί σε ένα σκάνδαλο που το βλέπουν καθημερινά όλοι, αλλά δεν τόλμησε να το αγγίξει κανείς», κατέληξε ο κ. Κεδίκογλου.

Όλα αυτά είναι αληθή και μπράβο στον κ. Σαμαρά για την τόλμη του να αναδιαρθρώσει μια άρρωστη κρατική εταιρεία την οποία πληρώνουν σε δύσκολους καιρούς όλα τα νοικοκυριά με 50 ευρώ ετησίως.

Είναι αστείο βέβαια ότι αυτή την ΕΡΤ την υπερασπίζονται τώρα όλοι όσοι την ελεεινολογούσαν και ορθώς ασκούσαν κριτική στα πεπραγμένα των διοικήσεων και των πολιτικών ηγεσιών.

Αλλά δεν είναι παράδοξο.

Στην Ελλάδα διαχρονικώς η αντιπολίτευση είναι γιούργια, και εκ συστήματος γλείφει εκεί όπου προηγουμένως έφτυνε.

Όπως και να έχει το θέμα, ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι και η λύση του προσωρινού κλεισίματος με τη δημιουργία ενός μικρότερου (και προπαντός αδέσμευτου από την εκάστοτε κυβέρνηση) φορέα έπρεπε να υπάρξει.

Η κυβέρνηση πιστώνεται την τόλμη να κόψει τον Γόρδιο Δεσμό.

Από εδώ και πέρα κρίνεται από την ικανότητά της να ξανασυνθέσει τη δημόσια τηλεόραση χωρίς όλες εκείνες τις σκανδαλώδεις ιδιότητες που γλαφυρά περιέγραψε ο κ. Κεδίκογλου.

Ο οδικός χάρτης για την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ υπάρχει· είναι τα πορίσματα της επιτροπής που είχε συστήσει ο κ. Ηλίας Μόσιαλος, υπό την προεδρία του καθ’ όλα άξιου καθηγητή κ. Νίκου Αλιβιζάτου.

Η λύση αυτή για την ΕΡΤ ήταν αναγκαία.

Το ήξεραν όλοι, απλώς δεν τολμούσαν να το πουν και πολύ περισσότερο να κάνουν το πρώτο βήμα.

Το έκανε η κυβέρνηση, αλλά στο τέλος θα κριθεί από το δεύτερο και ουσιαστικότερο βήμα.

Αν υπερβεί τον εαυτό της και φτιάξει μια ανεξάρτητη, σοβαρή κι ενδιαφέρουσα δημόσια ραδιοτηλεόραση, που οι πολίτες θα την έχουν καθημερινά στο σαλόνι τους. Και θα πιστώσουν εκλογικά εκτός από την τόλμη και τη σύνεση.

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή