Το σύστημα Ερντογάν, και οι μετανοημένοι…

Πολλοί εντυπωσιάστηκαν εδώ και δέκα χρόνια από τις επιβλητικές εκλογικές νίκες του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Τουρκία.

Και άλλοι τόσοι βρήκαν σημαντικό έως επαναστατικό το γεγονός ότι ένας κομματικός χώρος, που στηριζόταν σε ένα κοινωνικό κίνημα και αντιμετωπίστηκε ως εχθρός από το κράτος, αναλάμβανε την εξουσία.

Ένα μέρος αυτών στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια στο πλευρό των κυβερνήσεων Ερντογάν.

Σιγά σιγά όμως αρκετοί από αυτούς άρχισαν να απομακρύνονται, κάνοντας μάλιστα δηλώσεις μετανοίας.

Σε πολλές περιπτώσεις όμως η δήλωση αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι αυτοί που την έκαναν, θεώρησαν ότι αδικούνταν από την εξουσία.

Όσο δηλαδή η σχέση που είχαν με την εξουσία ήταν καλή, δεν έβλεπαν αυτά που άρχισαν να βλέπουν μετά τη δήλωση μετανοίας.

Ξαφνικά ο Ερντογάν έγινε γι' αυτούς κακός και δικτάτορας, ενώ μέχρι χθες δεν ήταν.

 

Απλώς έγινε δικτάτορας, όταν ο ευρύτερος χώρος της εξουσίας τούς επιτέθηκε μέσω του Τύπου ή έχασαν μια τηλεοπτική εκπομπή που είχαν σε κάποιο κρατικό ή ιδιωτικό κανάλι το οποίο ελέγχεται από τον ευρύτερο χώρο της εξουσίας.

Δηλαδή σχεδόν όλα τα κανάλια.

Ακόμη και για λόγους αρχής να έχουν γίνει οι δηλώσεις μετανοίας, είναι ανήθικες, στο βαθμό που οι δηλωσίες έκριναν εξ ιδίων και είχαν κλειστά αυτιά και μάτια, όταν η κυβέρνηση Ερντογάν έδειχνε σε άλλους το βούρδουλα.

Και ποιοι δεν πέρασαν από την πελατεία αυτή του ερντογανικού συστήματος.

Κάποιοι ονομαζόμενοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι, πολλοί Κύπριοι που πίστεψαν ότι με τον Ερντογάν μπορεί να λυθεί το Κυπριακό, ο χώρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και πολλοί άλλοι.

Οι Κούρδοι είναι τώρα η νέα πελατεία.

Μπορεί να είναι υποκειμενικά λογικό -αλλά όχι απαραίτητα ηθικό- να επιχειρεί κανείς να πάει με τα νερά κάποιου, με τον οποίο θεωρεί ότι μπορεί να λυθούν τα προβλήματά του.

Αλλά όταν ένας φιλελεύθερος παραμένει στο άρμα του Ερντογάν ή κάποιος που ασχολείται με υποθέσεις του Πατριαρχείου προσπαθεί να σε πείσει πόσο δημοκρατικός είναι ο Ερντογάν και το καθεστώς του, αυτό είναι αηδιαστικό.

Όταν αρχίζεις και αισθάνεσαι ότι κοντεύεις να ξεράσεις τα άντερά σου από τα δακρυγόνα που έχεις φάει, τα πράγματα φαίνονται αλλιώς.

Πολύ αλλιώς.

Άρης Αμπατζής

Ελευθεροτυπία