Ελληνική παρασιτική επιχειρηματικότητα…

Η αλήθεια είναι ότι η Sprider είχε πτωχεύσει εδώ και αρκετά χρόνια.

Πριν από καιρό είχα κοιτάξει τον ισολογισμό της και είχα βγάλει το συμπέρασμα ότι η εταιρεία θα έπρεπε να είχε κλείσει προ καιρού.

Μάλιστα, ακόμα και υπό την κατοχή των τραπεζών να πέρναγε, ακόμα και τότε, οι πιθανότητες να μπορούσε να διασωθεί (να είναι going concern), υπό την πτώση του τζίρου της και υπό το βάρος των απαιτήσεών της, ήταν αδύνατον.

Με λίγα λόγια, η ρευστότητα σταμάτησε διότι δεν έχει νόημα να δίνεις λεφτά σε κάποιον που προκαταβολικά ξέρεις ότι δεν θα σε πληρώσει.
Η αγορά βέβαια γνωρίζει πολύ καιρό τώρα ότι η εταιρεία έχει τεράστιο πρόβλημα βιωσιμότητας και είχε μηδενίσει το χαρτί της προ πολλού.

Ας μην γελιόμαστε αγαπητέ αναγνώστη, ναι μεν υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας και η ύφεση είναι η αιτία για πολλά από τα δεινά του ιδιωτικού τομέα (μαζί με τα φέσια του κράτους), αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι αλλού.
Το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής επιχειρηματικότητας είναι (μεταξύ άλλων):

H προχειρότητα με την οποία παίρνονται οι αποφάσεις.

Το γεγονός ότι οι εταιρείες διοικούνται από ένα άτομο (one man show).

Το ότι κανείς στην Ελλάδα δεν πληρώνει για συμβουλές (consulting).

Το ότι τα ίδια κεφάλαια είναι πολύ λίγα συγκριτικά με τα ξένα κεφάλαια.

Το ότι όλοι νομίζουν ότι ακόμα περνάνε οι λαμογιές, στο ότι όλοι είναι κουτοπόνηροι, το ότι ο κάθε ένας νόμιζε ότι με ένα απλό τηλεφώνημα σε κάποιον πολιτικό θα του έλυνε τα προβλήματα και η αδιαφάνεια (ειδικά για τις εισηγμένες).

Και στην χρήση της επιταγής σαν πιστωτικό μέσο, που ανεβάζει την μόχλευση στον ουρανό

Μια εταιρεία δεν χρειάζεται απαραίτητα τραπεζικό δανεισμό για να επιβιώσει ή για να υπάρχει.

Στην περίπτωση της Sprider, η εταιρεία θα μπορούσε απλά να μειώσει τον ισολογισμό της και κλείσει καταστήματα προ τριετίας και να περιοριστεί στις δυνατότητες του ισολογισμού της.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας εταιρείας που έχει προβλήματα ρευστότητας και μιας εταιρείας που δεν είναι βιώσιμη.

Ένα πρόβλημα ρευστότητας μπορεί να λυθεί αν έχεις έναν νοικοκυρεμένο ισολογισμό. Όταν όμως δεν έχεις έναν νοικοκυρεμένο ισολογισμό και ελάχιστα ίδια κεφάλαια, τότε μια κρίση ρευστότητας σαφώς σε καταδικάζει σε θάνατο.
Αν και λυπάμαι τους μετόχους και τους εργαζόμενους της Sprider, η αλήθεια είναι ότι πολλές εταιρείες στην κατάσταση της  θα πρέπει να κλείσουν για να κλείσει και το κεφάλαιο που ονομάζουμε ελληνική παρασιτική επιχειρηματικότητα.
Διότι δεν είναι αρκετή μια ύφεση για να προκαλέσει τον όλεθρο που όλοι βλέπουμε. Απαιτείται ανεπάρκεια μεγίστου βαθμού για να φτάσει μια εταιρεία να έχει κεφαλαιοποίηση εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ την μια μέρα και την επόμενη μέρα μηδέν.

Πως δηλαδή ξαφνικά και από το πουθενά βλέπουμε εταιρείες σαν τις H&M και Zara να πηγαίνουν καλά;

Η κρίση δεν τις έχει επηρεάσει αυτές;

 Όσον αφορά τον παράγοντα ρευστότητα, νομίζω ότι έχω γράψει αρκετά άρθρα τα τελευταία 2 χρόνια τονίζοντας ότι η ρευστότητα δεν θα επανέρθει σύντομα.

Οι λόγοι είναι δυο:
Από την μια οι περισσότερες εταιρείες δεν είναι βιώσιμες για να δικαιούνται δανεισμό και από την άλλη, οι τράπεζες δεν έχουν λεφτά για να μπορούν να τις δανείσουν και δεν θα έχουν για πολλά χρόνια ακόμα, εκτός αν ξαφνικά κάνουν αλλά 50 δισ. ευρώ σε αυξήσεις κεφαλαίου ή επιστρέψουν 50-70 δισ. σε καταθέσεις.
Μην ανησυχείτε όμως, διότι η αγορά πάντα βρίσει λύσεις και όσες εταιρείες και να πτωχεύσουν, θα βρεθούν κάποιες άλλες να τις αντικαταστήσουν.

Διότι σαν την Ελλάδα, η αγορά ποτέ δεν πεθαίνει.

Γιώργος Καισάριος

Capital.gr