Το δίκιο του Κατρούγκαλου…

Δεν υπήρχαν δημοσκοπήσεις στη Γερμανία του 1938 αλλά, με δεδομένο τον διάχυτο αντισημιτισμό της εποχής, η «Νύχτα των Κρυστάλλων» είναι καθ’ όλα δικαιολογημένη ή έστω δεν χρήζει καταδίκης.

Αυτό θα ήταν το επιχείρημα ενός Χρυσαυγίτη ακούγοντας τον κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, στην προχθεσινή εκπομπή «Ανατροπή» (Mega 14.10.2013) αφού καταδικάζει μόνο «οποιαδήποτε μορφή βίας που δεν έχει κοινωνικό αντίκρισμα». Συνεπώς -όπως ορθώς παρατήρησε ο κ. Γιάννης Μιχελάκης- με τη λογική αυτή και η βία κατά των μεταναστών, δεν έπρεπε να καταδικαστεί, αφού έμοιαζε να έχει κοινωνικό αντίκρισμα.

Το χειρότερο που έκαναν οι αριστεροί καθηγητές στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι τα ιδεολογικά στραμπουλήγματα της λογικής, που καταλήγουν στην απονέκρωσή της, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται αυτούσια από κάθε εχθρό της Δημοκρατίας.

Η θεωρία του κ. Κατρούγκαλου, όπως διατυπώθηκε στην εν λόγω εκπομπή ήταν ότι «μόνο η κοινωνία βάζει το όριο της παραβατικότητας».

Αυτό είναι αληθές, στις περισσότερες περιπτώσεις, εκτός των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Αλλά επίσης η κοινωνία θέτει τα όρια κατόπιν συγκεκριμένων διαδικασιών: εκλογές, ψήφιση νόμων από τη Βουλή, εφαρμογή αυτών των νόμων, λεκτικές διαμαρτυρίες κατά των νόμων και πιθανή αλλαγή των διατάξεων όταν και αν η πλειοψηφία το κρίνει αλλιώς.

Ο κ. Κατρούγκαλος όμως πρόταξε τη νομοθέτηση του πεζοδρομίου.

Έφτιαξε μια «κοινωνία» γενικώς για να μην αναφερθεί ειδικώς.

Ένας νόμος είναι άδικος είπε «όταν οι κυρώσεις που προβλέπει δεν μπορούν να επιβληθούν ακριβώς επειδή ο πολιτικός κόσμος φοβάται την αντίδραση της κοινωνίας».

Αυτό, βέβαια, μπορεί να σημαίνει ότι η Σομαλία είναι η πλέον δικαιοκρατούμενη χώρα στον κόσμο, διότι ο πολιτικός κόσμος εκεί δεν μπορεί να επιβάλλει κανένα νόμο, αλλά μπορεί να σημαίνει και κάτι πιο επικίνδυνο.

Αν υποθέσουμε ότι η νομιμοποίηση κάποιας διάταξης που ψηφίζει η Βουλή είναι σε τελευταία ανάλυση η δυνατότητα εφαρμογής της, τότε δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε όλους τους νόμους.

Να μαζευτούν συμμορίες και να καίνε μαγαζιά, κι αν -όπως έγινε τον Δεκέμβριο του 2008- η κυβέρνηση φοβηθεί να επιβάλει την νομιμότητα, να μη θεωρούνται παράνομοι οι εμπρησμοί.

Εν μέρει αυτό έγινε, διότι και τον Μάιο του 2010 και τον Φεβρουάριο του 2012 ξαναείχαμε εμπρησμούς και ακόμη δεν λογοδότησε κανείς στη Δικαιοσύνη.

Έτσι, μπορεί να δολοφόνησε την τυπική λογική ο κ. Κατρούγκαλος αλλά δικαιώνεται από την ελληνική εμπειρία.

Η διάχυτη ανομία που βιώνει η ελληνική κοινωνία -και αυτή της Χρυσής Αυγής- οφείλεται στην άτυπη (διά της ανοχής) νομιμοποίηση της βίας που επέτυχε τα προηγούμενα χρόνια η Αριστερά.

Με άλλα λόγια, το νομικό σύστημα της χώρας απονεκρώθηκε απέναντι σε κάθε μορφής βία, διότι η κοινωνία σταμάτησε να θεωρεί παράνομο το γιαούρτωμα του κ. Πάγκαλου, τον ξυλοδαρμό καθηγητών στα πανεπιστήμια, τους εμπρησμούς και τα σπασίματα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, τις επιθέσεις κατά πολιτικών στον δρόμο, και τελικώς τις επιθέσεις κατά μεταναστών από Χρυσαυγίτες που... πνίγονταν στο δίκιο «για την κατάσταση της γειτονιάς τους».

Το μπάχαλο το οποίο ζούμε οφείλεται και στο γεγονός ότι μεγάλος αριθμός πίστεψε τις θεωρίες τύπου Κατρούγκαλου και αφού νόμος ήταν ό,τι προσδιόριζε ο ίδιος ως «δίκιο» του, αποφάσισε να τον πάρει στα χέρια του.

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή