Λέμε και καμιά ανοησία που και που…

Εχει γίνει πια cult πολιτική παράδοση στη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας το εκάστοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πλειοδοτεί σε υποσχεσιολογία, αλλά και να τάζει ανατροπές όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης, ακριβώς επειδή όταν τα λέει δεν έχει και τη δυνατότητα να τα εφαρμόσει.

Με μια πρόχειρη αναδρομή, μπορούμε να θυμηθούμε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε λανσάρει από το σλόγκαν  «έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ» έως το «βυθίσατε το “Χόρα”».

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι όταν του δόθηκε η εξουσία έγινε διαπρύσιος υποστηρικτής της θέσης της Ελλάδος μέσα στην τότε ΕΟΚ.

Έδωσε μάλιστα με επιτυχία μάχες ώστε η χώρα να επωφεληθεί τα μέγιστα από τις κοινοτικές χρηματοδοτικές ροές, όπως τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, τα πακέτα Ντελόρ και Σαντέρ κ.λπ.

Επί των ημερών του είχε αναπτυχθεί ως κυρίαρχη πολιτική επιλογή η κρατικοποίηση των πάσης φύσεως προβληματικών επιχειρήσεων κι είχαμε φτάσει να έχουμε ως χώρα ακόμα και βιομηχανία παραγωγής καλτσών!

Η αντιπολίτευση Μητσοτάκη φυσικά ήταν αντίθετη με αυτές τις επιλογές και υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και των δημόσιων ουρητηρίων. Ηρθε η σειρά και του Μητσοτάκη να κυβερνήσει και έβαλε μπροστά την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών μοιράζοντας τα λεωφορεία στους δικούς του νοικοκυραίους και αφαιρώντας την εξουσία από τους Κολλάδες και τους Σταμούληδες.

Για να ξαναέρθει στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ και να δικαιώσει τους εν λόγω συνδικαλιστές και να επαναφέρει τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση.
Στη συνέχεια είχαμε τη διακυβέρνηση Σημίτη κατά την οποία τα προτάγματα και οι προτεραιότητες ήταν διαφορετικά κι είχαν να κάνουν κυρίως με την είσοδο στην ΟΝΕ και το ευρώ, αλλά και την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το μόνο που μπορούσε να υποσχεθεί τότε η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν η επανίδρυση του κράτους, κλείνοντας το μάτι στα δικά της παιδιά.
Πέρασαν χρόνια και καιροί και ο Καραμανλής ο νεότερος πήρε τα σκήπτρα της εξουσίας κι έκανε τη δική του επανίδρυση, την οποία... μνημονεύουμε μέχρι σήμερα με την ίδρυση σώματος αγροφυλάκων αλλά και 300.000 προσλήψεις με τις αλησμόνητες συνεντεύξεις!
Παράλληλα έφερε και κάποιους επενδυτές όπως οι Κινέζοι στο λιμάνι του Πειραιά, οι Γερμανοί στον ΟΤΕ, ενώ υπήρξε και ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Η τότε αντιπολίτευση, με τον Παπανδρέου τον νεότερο και βασική σύμβουλό του επί των οικονομικών τη Λούκα Κατσέλη, υποσχόταν πως μόλις έρθει στα πράγματα θα ακυρώσει αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις και θα στείλει τους ξένους επενδυτές από κει που ήρθαν!
Και πάλι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι έμελλε να το δούμε κι αυτό: να γίνει πρωθυπουργός και ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος φυσικά και δεν έδιωξε ούτε τους Κινέζους ούτε τους Γερμανούς αλλά ούτε και επανακρατικοποίησε την Ολυμπιακή. Και φτάνουμε στο επώδυνο σήμερα.

Μετά κόπων και βασάνων πουλήθηκαν δυο-τρεις δημόσιες επιχειρήσεις, όπως ο ΟΠΑΠ και η ΔΕΣΦΑ, και δυο-τρεις άλλες ήσσονος σημασίας, ενώ βρίσκονται στα σκαριά κάποιες άλλες όπως οι ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ κ.λπ.

Έρχεται λοιπόν ο νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος περιστοιχίζεται από τους πρώην συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, και προειδοποιεί τους υποψήφιους ξένους επενδυτές να μη διανοηθούν να  αγοράσουν κρατικές επιχειρήσεις γιατί, όταν θα έρθει ο ίδιος στα πράγματα, θα τις ακυρώσει.
Βέβαια, τόσο ο ίδιος όσο και οι σύμβουλοί του, όπως η κυρία Κατσέλη, που φλερτάρει με το κόμμα του -μάλιστα κάποιοι διατείνονται πως θα είναι η επόμενη διοικήτρια της Τραπέζης της Ελλάδος- γνωρίζουν κάποια βασικά  πράγματα, όπως ότι το κοινοτικό δίκαιο υπερτερεί του εθνικού και πως για να πάρει πίσω τον ΟΠΑΠ, για παράδειγμα, θα πρέπει να θέλει να τον πουλήσει ο νυν ιδιοκτήτης και εφόσον η οικονομική προσφορά του ελληνικού κράτους θα είναι συμφερότερη από εκείνες των άλλων υποψηφίων.
Εθνικοποιήσεις στυλ Τσάβες δεν παίζουν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μα, θα πει κανείς, εντάξει, μια κουβέντα είπε ο άνθρωπος!

Ναι, αλλά αυτή η κουβέντα στ’ αφτιά κάποιων ξένων επενδυτών που σκέφτονται να έρθουν και να επενδύσουν στην Ελλάδα, που διψά κυριολεκτικά για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας, βάζει ένα μεγάλο Χ στην Ελλάδα με την απλή λογική: γιατί να πάω να μπλέξω;

Μήπως δεν υπάρχουν άλλες χώρες με φιλικότερο επενδυτικό περιβάλλον και πιο νουνεχείς πολιτικούς και συνδικαλιστές;

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα