Το ισχυρό ευρώ σκοτώνει τον ευρωπαϊκό Νότο;

Προσοχή στο τι ευχόμαστε… Οι ιδρυτές της ευρωζώνης ονειρεύτηκαν ένα ισχυρό νόμισμα που θα ανταγωνίζονταν το δολάριο, και που θα απελευθέρωνε την Ευρώπη από την αμερικανική νομισματική ηγεμονία.

Ο Charles de Gaulle γκρίνιαζε πως η Αμερική απολάμβανε ένα «υπερβολικό προνόμιο» χάρη στο πανίσχυρο δολάριο, που ήταν και το βασικό παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και άρα θα μπορούσε να κάνει ότι ήθελε.

Σήμερα, οι Ευρωπαίοι διαθέτουν ένα ανάλογο προνόμιο, που όμως αποτελεί για αυτούς μια κατάρα.

Η κεντρική τράπεζα της Κίνας αγοράζει τεράστιες ποσότητες ευρώ, συσσωρεύοντας ένα ποσό ρεκόρ σε αποθεματικά ύψους $3.7 δισ, με κίνητρα που δεν είναι καθόλου φιλικά.

Το ίδιο κάνουν και οι κεντρικές τράπεζες της Ρωσίας, της Βραζιλίας, και των διάφορων Εμιράτων της Μ. Ανατολής, με στόχο την απαγκίστρωσή τους από το δολάριο.

Στην περίπτωση της Κίνας, βλέπουμε μια στοχευμένη προσπάθεια υποτίμησης του γιουάν, έτσι ώστε να αυξηθεί το κινεζικό μερίδιο των εξαγωγών. Η Κίνα στην ουσία εξάγει ανεργία στην Ευρώπη!

Για αυτό και η ισχύς του ευρώ τόσα χρόνια, δεν κάνει καλό στο ίδιο.

Μάλιστα, κέρδισε αξία ύψους 9% έναντι του δολαρίου από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο.

Η ισοτιμία του με το ιαπωνικό γιέν αυξήθηκε κατά 28% μέσα σε ένα μόνο χρόνο.

Πρόκειται για μια περίεργη κατάσταση, ειδικά όταν μιλάμε για το νόμισμα μιας ένωσης που παλεύει να βγει από την ύφεση.

Οι απαισιόδοξες προοπτικές συνήθως συνοδεύονται και από ένα αδύναμο νόμισμα, αλλά αυτά που συμβαίνουν στην ευρωζώνη κάθε άλλο παρά συνηθισμένη κατάσταση είναι.

Ήδη, η ισοτιμία του ευρώ παρά είναι υψηλή για τα 2/3 των χωρών της ΟΝΕ, κάτι που αποτελεί βασικό λόγο για την αύξηση ρεκόρ της ανεργίας (12.2%) τον Σεπτέμβριο.

Η ισοτιμία αυτή σπρώχνει τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση σε αποπληθωρισμό του στυλ της δεκαετίας του 1930, καθιστώντας αδύνατη την έξοδο της Ιταλίας, της Ισπανίας, και της Πορτογαλίας από την κρίση χρέους.

Ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη έπεσε στο 0.7% τον Οκτώβριο. Αν όμως αφαιρεθούν οι φόροι της λιτότητας, οι τιμές πέφτουν σταθερά στις 10 από τις 17 χώρες του ευρώ το τελευταίο τετράμηνο. Βρίσκονται δηλαδή ένα βήμα πριν από τον αποπληθωρισμό.

Ο Γάλλος υπουργός βιομηχανίας αναρωτιέται γιατί η Ευρώπη κρατάει ισχυρό το νόμισμά της, αρνούμενη να προστατεύσει τις κοινωνίες της, την ώρα που οι άλλοι την κλέβουν φανερά.

«Η αμερικανική Federal Reserve και η Τράπεζα της Αγγλίας τυπώνουν δικό τους χρήμα, υποτιμώντας τα νομίσματά τους.

Η Τράπεζα της Ιαπωνίας διεξάγει μια επιχείρηση υποτίμησης, ενώ κάτι ανάλογο κάνουν και οι Ελβετοί.

Κάθε αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ κατά 10% κοστίζει 15.000 θέσεις εργασίας στην Γαλλία.

Η Βρετανία, οι ΗΠΑ, και η Ιαπωνία έχουν στρατηγική νομισματικών κινήτρων, αλλά στην ΕΕ απλά έχουμε ένα σκληρό νόμισμα, το οποίο δεν ανήκει στους τραπεζίτες, ούτε στη Γερμανία, αλλά σε όλα τα μέλη της ευρωζώνης», λέει ο Α. Montebourg.

Σύμφωνα με μια μελέτη της BritA Deutsche Bank, το «όριο πόνου» του ευρώ για την Γερμανία είναι η ισοτιμία του $1.79. Για την Γαλλία το $1.24, και για την Ιταλία το $1.17.

Η τελευταία ισοτιμία ευρώ-δολαρίου είναι τώρα $1.35.

Αυτό σημαίνει πως για την Γερμανία όλα είναι καλά. Η Ιταλία όμως «πονάει», με το βιομηχανικό της προϊόν μειωμένο κατά 26% σε σχέση με αυτό του 2008. Ο Επίτροπος Antonio Tajani προειδοποιεί  για μια «συστημική βιομηχανική πανωλεθρία».
Το χάσμα Βορρά – Νότου έχει πολλές αιτίες.

Η Γερμανία πουλάει μηχανήματα και αυτοκίνητα κύρους με μεγάλα περιθώρια κέρδους.

Ο Νότος ανταγωνίζεται  σε χαμηλότερα επίπεδα, κυρίως τη Κίνα.

Να μη ξεχνάμε πως στα πρώτα χρόνια της ΟΝΕ, η Γερμανία μείωσε τα ημερομίσθια, κερδίζοντας έτσι 25% σε ανταγωνιστικότητα απέναντι στα υπόλοιπα κράτη μέλη.

Το γιατί αυτό συνέβη είναι μια παλιά ιστορία, με τοξικές συνέπειες. Τόσο τοξικές που ο επικεφαλής του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών François Heisbourg, κάνει έκκληση να τεθεί το ευρώ σε «ύπνωση» προκειμένου να σωθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, ότι δηλαδή το ευρώ απειλεί την ίδια την ΕΕ».

Το ζήτημα είναι πως ήδη αναδύονται συγκρουόμενες απόψεις σχετικά με την ευρωκρίση. Έτσι, οι χώρες δανειστές μαλώνουν με τις ελλειμματικές χώρες.

Όλα αυτά, λέει ο  Heisbourg, θα οδηγήσουν σε μια «κατάρρευση, και σε μια ανεξέλεγκτη διάλυση του ευρώ».

Η φετινή ισχυροποίηση του ευρώ, φέρνει αυτό το ενδεχόμενο ακόμη πιο κοντά. Η ΕΚΤ θα μπορούσε να το εξασθενήσει όποτε το επιθυμήσει, αλλάζοντας τις πολιτικές συστολής, και στοχεύοντας στο reflation, δηλαδή τυπώνοντας χρήμα, ή και μειώνοντας φόρους.

Δυστυχώς όμως, οι ιθύνοντες της ΕΚΤ μοιάζουν με τρομαγμένα κουνελάκια, που φοβούνται να τα βάλουν με την γερμανική Bundesbank.

Τι επόμενες μέρες θα δούμε αν οι τραπεζίτες αυτοί είναι έτοιμοι να αναλάβουν μια νέα νομισματική πολιτική, προκειμένου να αποτρέψουν την καταστροφή.

Αν δεν το κάνουν,  το ευρώ θα ισχυροποιηθεί περαιτέρω, και αυτό θα συνιστά την υπογραφή ενός αποπληθωριστικού θανάτου για την νότια Ευρώπη.

Daily Telegraph

Απόδοση: S.A.