ΕΛΑΣ το μεγαλείο σου…

Πηγαίνεις λοιπόν να πάρεις το αυτοκίνητό σου, επειδή το χρειάζεσαι, και δεν το βρίσκεις εκεί όπου θυμόσουν ότι είχες παρκάρει. Νόμιμα.

Όχι μπροστά σε κάδο απορριμμάτων, όχι σε ράμπα για άτομα με κινητικές δυσκολίες, όχι σε γωνία...

Καθώς δεν είσαι από τους τύπους που καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, σκέφτεσαι ότι μπορεί να μη θυμάσαι καλά - έτσι όπως το κινείς δυο-τρεις φορές τον μήνα, γιατί για να βρεις θέση στάθμευσης στο κέντρο, μετά τις ‘‘εμπνευσμένες’’ παρεμβάσεις του πολυχρονεμένου αντιδημάρχου Αρχιτεκτονικού κτλ., Ανδρέα Κουράκη, πρέπει να είσαι τουλάχιστον κωλόφαρδος (με συγχωρείτε κιόλας)...

Αρχίζεις λοιπόν να κάνεις βόλτες στους γύρω δρόμους και παράδρομους, πατώντας κάθε τόσο το κουμπάκι στο τηλεχειριστήριο με τα κλειδιά, μήπως και το αυτοκίνητο είναι κάπου εκεί κοντά και σου ... απαντήσει.

Στη μισή ώρα επάνω, κι αφού έχεις περάσει και ξαναπεράσει από τους ίδιους δρόμους χωρίς αποτέλεσμα, σκέφτεσαι ότι μπορεί να το έχει πάρει το καταραμένο γερανός της Τροχαίας, όπως γίνεται κάθε φορά που έχει προγραμματιστεί πορεία στο κέντρο. (Οφείλεις να το ομολογήσεις: μπορεί οι τροχονόμοι να είναι εξαφανισμένοι από την πόλη, αλλά οι γερανοί όχι. Το λες και θαύμα αυτό!)

Τηλεφωνείς λοιπόν και εξηγείς στον λεγόμενο αξιωματικό υπηρεσίας το πρόβλημά σου.

Και αριθμό κυκλοφορίας, τύπο οχήματος, χρώμα κτλ.

Φτάνουν αυτά; Όχι, δεν φτάνουν.

Πρέπει να ξέρεις πότε σου το πήρε ο γερανός, και από ποιον δρόμο.

Χμ, δεν είμαι σίγουρος, ξέρετε.

Δεν μπορείτε να το βρείτε με βάση τον αριθμό κυκλοφορίας;

Δεν είναι εύκολο, εξηγεί. Θα πάρει ώρα.

Μα δεν έχετε τους αριθμούς περασμένους σε κάποιον υπολογιστή;

Μπα. Σε βιβλίο καταγράφονται, χειρόγραφα.

Μάλιστα. Να ξαναπάρω σε 10 λεπτά;

Να ξαναπάρετε.

Ξαναπαίρνεις.

Το βρήκα! πανηγυρίζει (βαριεστημένα το λέει, απλώς γράφω ‘‘πανηγυρίζει’’ γιατί το ρήμα αυτό είναι πιο εντυπωσιακό).

Βρίσκεται στο πάρκο της Χ.Α.Ν.Θ.

Σε ποιον δρόμο δηλαδή; απορείς. Το πάρκο της Χ.Α.Ν.Θ. δεν διαθέτει πάρκινγκ.

Τι να σας πω, κύριε... Έτσι λέει το βιβλίο.

Ε, άμα το λέει το βιβλίο, ποιος είσαι εσύ που θα το αμφισβητήσεις;

Αλλά, στην πράξη, το αμφισβητείς: ψάχνεις στη Νικολάου Γερμανού, ψάχνεις στην 3ης Σεπτεμβρίου, τίποτε.

Βρέχει κιόλας, είναι 11 το βράδυ, επιστρέφοντας στο σπίτι βλέπεις μέσα στο πάρκο σταθμευμένα 6-7 αυτοκίνητα.

Χαρακτηρίζεις από μέσα σου γαϊδούρια τους ιδιοκτήτες τους που, μη βρίσκοντας θέση στάθμευσης αλλού, τα πάρκαραν μέσα στο πάρκο.

Επιστρέφεις στο σπίτι και τηλεφωνείς εκ νέου στην Τροχαία.

Τώρα απαντάει γυναικεία φωνή - έχει αλλάξει η βάρδια στο μεταξύ.

Λες την ιστορία σου ξανά από την αρχή.

Και, μετά από λίγο, ακούς την ίδια απάντηση: στο πάρκο της Χ.Α.Ν.Θ.

Εξακολουθείς να απορείς αλλά η αστυνομικός αυτή τη φορά θέλει να βοηθήσει: Ξέρετε, μερικές φορές, όταν δεν βρίσκουμε αλλού, αφήνουμε τα αυτοκίνητα που μαζεύει ο γερανός ΜΕΣΑ στο πάρκο.

Τώρα πια δεν απορείς, ούτε αμφισβητείς· απλώς, πηγαίνεις και πάλι στο πάρκο, μήπως τώρα εντοπίσεις το αντικείμενο της... ανάγκης σου.

Όπου ναι, μάλιστα, βέβαια, φυσικά, οπωσδήποτε, το αυτοκίνητό σου είναι εκεί, κι εσύ αναγορεύεσαι (άθελά σου) αίφνης ένα από τα 6-7 γαϊδούρια - πώς να πάρεις πίσω τώρα τον χαρακτηρισμό;

Όσο  ζεις, μαθαίνεις.

Ομολογώ πως δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο μέρος στον κόσμο όπου κάθε φορά που προγραμματίζεται κάποια μεγάλη πορεία κάποιοι ‘‘άγνωστοι’’ προγραμματίζουν να κάνουν τη δική τους επανάσταση, όχι καταλαμβάνοντας τη Βαστίλλη ή τα Χειμερινά Ανάκτορα αλλά βάζοντας φωτιά σε κάδους, παίζοντας πετροπόλεμο με τα Μ.Α.Τ.  ή ρίχνοντας μολότοφ.

Eπίσης, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο άλλο μέρος στον κόσμο όπου η αστυνομία να ‘‘σκουπίζει’’ τα (νομίμως σταθμευμένα) Ι.Χ. από ολόκληρες περιοχές, χωρίς να ενημερώνει τους ιδιοκτήτες τους για το σημείο στο οποίο τα μετέφερε.

Στην Ελλάδα του 2013, η Αστυνομία φαίνεται να έχει ακόμη τη νοοτροπία της αλήστου μνήμης Χωροφυλακής: εμείς κρίναμε ότι έπρεπε να αδειάσουν οι δρόμοι, μετακινήσαμε το αυτοκίνητό σου, τρέχα τώρα εσύ να το βρεις!

Το να ενημερωθούν οι κάτοχοι των Ι.Χ. με ένα υπηρεσιακό σημείωμα που να λέει το όχημά σας, για λόγους τάξης και ασφάλειας, μεταφέρθηκε στο τάδε σημείο προφανώς είναι εκτός της λογικής της ΕΛΑΣ.

Εδώ είναι εκτός της λογικής της η χρήση της τεχνολογίας... (Όπως έλεγε και ο μέγας Κομφούκιος, απ’ της μαϊμούς τον κώλο μη ζητάς καλλιγραφίες)!

Γιώργος Κορδομενίδης

Παράλλαξη

Υστερόγραφο: Το αυτοκίνητο έμεινε σταθμευμένο ΜΕΣΑ στο πάρκο 12 μέρες.

Ενώ εσύ ήσουν ήσυχος και αμέριμνος ότι έβοσκε στην Αγγελάκη!