Προτίμησα τον καναπέ, και δεν υπάκουσα στον Αλέξη…

Παρακολούθησα στην τηλεόραση τα όσα συνέβησαν με αφορμή τη μανούρα της ΕΡΤ, η οποία δεν άργησε να εξελιχθεί σε διαδήλωση για να πέσει η κυβέρνηση, την οποία έτρεξε να καρπωθεί ο Σύριζα.

Είδαμε την κυρία Κωνσταντοπούλου του Σύριζα να φωνάζει «Καλέστε έναν εισαγγελέα», για το θεαθήναι, λες και η ίδια δεν μπορούσε να τον καλέσει και παράλληλα είδαμε βουλευτή  του ίδιου κόμματος να φωνάζει στην Βουλή με θεατρικό ύφος, ότι βουλευτές του Σύριζα την ίδια στιγμή τρώνε ξύλο από τα ΜΑΤ.

Πράγμα που φυσικά, δεν συνέβη ποτέ!

Και φυσικά, είδα και διάφορους επαναστάτες του Facebook, να κατηγορούν όσους δεν κατεβήκαμε να διαδηλώσουμε.

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν πως αν κατέβαινα εχθές στο δρόμο να διαδηλώσω για να πέσει η κυβέρνηση, αυτό θα με έκανε αυτόματα σύμμαχο της αντιπολίτευσης.

Προσωπικά, δεν είμαι φαν της κυβέρνησης.  

Σε πολλά θέματα τους θεωρώ ερασιτέχνες, εφ όσον έχουν απάνθρωπη κοινωνική πολιτική και συγχρόνως συντηρούν το κράτος πατερούλη. 

Όμως, αν το κράτος πατερούλη το συντηρεί ένα δεξιό κόμμα ή μια κεντρώα συγκυβέρνηση, ένα Αριστερό κόμμα τι θα κάνει, που ο κρατικός παρεμβατισμός είναι και μέρος της ιδεολογίας του;

Αν υποθέσουμε ότι παρά την ιδεολογία που πρεσβεύει, ακολουθήσει φιλελεύθερη πολιτική λόγω των «Ταξιδιών» του Τσίπρα στην Αμερική, που φυσικά δεν πήγε για να κάνει shopping, τότε προφανώς ως μη-φιλελεύθερο κόμμα, που δεν έχει εντρυφήσει σε αυτόν τον τύπο οικονομίας, θα το κάνει με τέτοιο ερασιτεχνισμό, που ό,τι κερδήθηκε τα τελευταία χρόνια, θα χαθεί σε μήνες και φτου και πάλι από την αρχή. 

Αν από την άλλη, υποθέσουμε ότι είναι όντως ένα σοσιαλιστικό κόμμα, τότε θα συντηρήσει το κράτος πατερούλη, θα επιβάλει ένα φορολογικό σύστημα που δεν θα ευνοήσει καμία επιχειρηματικότητα και θα ξανά-βυθίσει τη χώρα σε ύφεση.

Έτσι λοιπόν, απορρίπτεται ο Σύριζα ως εναλλακτική. 

Ο λαός όμως δεν διαδηλώνει για να βγει ο Σύριζα. Διαδηλώνει για να πέσει η κυβέρνηση.

Είναι λογικό να νιώθει ο μέσος πολίτης την τάση να θέλει να απαλλαγεί.

Αλλά δεν γίνεται να ρίξεις μια κυβέρνηση αν δεν έχεις κάποια βιώσιμη εναλλακτική.

Τα "βλέποντας και κάνοντας", δεν είναι αποτελεσματικά. 

Ο μαζάνθρωπος δεν μπορεί να συνεννοηθεί με το μπαρμπέρη του, πόσο μάλλον με τον άλλον μαζάνθρωπο, για να φτιάξουν ένα εναλλακτικό πολίτευμα ή να βγάλουν μια εναλλακτική κυβέρνηση.

Το κίνημα τον αγανακτισμένων από την άλλη, είχε προτείνει αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, που είναι ανεφάρμοστες σε ένα ευμετάβλητο σύγχρονο περιβάλλον, πόσο μάλλον όταν θα πρέπει να εφαρμοστούν από νεοέλληνες.   

Για όλους τους παραπάνω λόγους χθες, προτίμησα τον καναπέ.

Και θα τον ξαναπροτιμήσω, μέχρι να υπάρξει μια βιώσιμη και λογική εναλλακτική πρόταση.

Ο καναπές μου είναι αναπαυτικός, με ξεκουράζει όταν επιστρέφω από τη δουλειά και σίγουρα δεν είναι σπατάλη ενέργειας, σκέψης, χρόνου και διάθεσης, όπως θα ήταν το να κατέβω στο δρόμο.

Φώτης Χριστοδουλίδης

EyeDoll