Στα κάγκελα με την Ραχήλ και την Ζωζώ….….

Καταλαβαίνω πάρα (μα πάρα πολύ) καλά τον επαναστατικό οίστρο όλων αυτών των ανώριμων πνευματικά «εφήβων», που αρνούνται να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα, και που συναποτελούν την σημερινή αριστερά στην Ελλάδα, πλην βεβαίως κάποιων ελαχίστων εξαιρέσεων.

Όλων αυτών δηλαδή, που μέσα από τις συνιστώσες, και τα διάφορα γραφικά κινήματα, εκτός τόπου και χρόνου, θέλουν να ζήσουν κι αυτοί με τη σειρά τους το όνειρο της εξέγερσης.

Και μαζί με τους ονειροπόλους αριστερούς, προσκολλώνται στην «εξέγερση» και κάποιοι άλλοι ζαβοί, διαφόρων προελεύσεων, τύπου ψεκασμένων ελληνοπρεπών και λοιπών, που ακούνε φωνές μέσα τους...

Μιας εξέγερσης, όπως όμως την φαντάζονται στο απαίδευτο μυαλό τους, έχοντας απλά διαβάσει (αν έχουν διαβάσει) για την Κομμούνα του Παρισιού, για το 1917, για τα Δεκεμβριανά, για τον Μάη του  ΄68, για το Πολυτεχνείο, κλπ κλπ.

Μιας εξέγερσης όμως που δεν έχει λόγο ύπαρξης σήμερα, και που είναι μόνο μέσα στο ζαλισμένο  τους μυαλό, ή στην κομματικά κατευθυνόμενη κυτταρική τους μνήμη.

Και αν όντως υπάρχει λόγος εξέγερσης, αυτός δεν είναι σίγουρα η ΕΡΤ, για την σωτηρία της οποίας αγωνίζονται σήμερα ακόμη και οι οπαδοί του «Δεν Πληρώνω», ξεχνώντας βολικά ότι όποιος δεν πλήρωνε μέχρι προχθές το χαράτσι της ΕΡΤ, δεν είχε ρεύμα στο σπίτι του….

Διότι οι εξεγέρσεις  τότε είχαν κάποιους αντικειμενικούς λόγους για να γίνουν.

Λίγο (όχι πολύ) Λένιν να διάβαζαν αυτοί οι σημερινοί εκπρόσωποί του, θα καταλάβαιναν τι εννοώ.

Αλλά ποιος να κάτσει να διαβάσει Λένιν, όταν έχει να τρέξει από πάνελ σε πάνελ, από πρωινάδικο σε μεσημεριανάδικο, και από διαδήλωση σε διαδήλωση;

Άλλωστε, απ ότι θυμάμαι, τα Άπαντα του Βλαδίμηρου, δεν έχουν εικόνες, οπότε ο Αλέξης ζαλίζεται (για τη δε Ραχήλ, ούτε λόγος).

Σήμερα λοιπόν, που ναι μεν υπάρχει σοβαρή δυστυχία, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για εξέγερση, τουλάχιστον έτσι όπως την φαντάζονται οι σημερινοί «μπολσεβίκοι» της ζωής μας, που η ανοησία τους αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έχουν κάνει κολεγιά και συνεργάζονται (έξω από το ραδιομέγαρο), αγριεμένοι «κομμουνιστές», με αλαφροίσκιωτους ψεκασμένους, με νεοναζιστές, και με τους λοιπούς συνήθεις αγαναχτισμένους (sic).

Με μόνο κοινό τους παρανομαστή το κλασικό πλέον «έχουμε χούντα… αφού».

Και πιο είναι το παράπονό τους;

Που αν το άκουγε ο Λένιν, θα ξεκαρδίζονταν;

Ότι η κυβέρνηση εφάρμοσε την νομιμότητα!

Και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας του λαού, και χωρίς τη χρήση των τανκς (όπως παρακαλούσε μέσα του ο δημοκράτης βουλευτής Καπερνάρος).

Με αποτέλεσμα (να με θυμηθείτε) η αμαρτωλή ΕΡΤ θα σταθεί η αφορμή της πολιτικής εξαφάνισης του Αλέξη, όπως για τον ίδιο λόγο εξαφανίστηκε πριν από 6 μήνες ο πολύς κυρ Φώτης.

Προσωπικά, όλους αυτούς  τους και τις επαναστάτες (τριες) τους  καταλαβαίνω απόλυτα.

Ξέρω πολύ καλά το τι σημαίνει να είσαι πολύ μικρός για πολυτεχνεία, και πολύ μεγάλος για πραγματική επανάσταση.

Να βράζει δηλαδή το αίμα σου από οργή, ενάντια στα ξένα και ντόπια αφεντικά που μας ρουφάνε το αίμα, αλλά να μην υπάρχουν σοβαρές αφορμές για να ξεδιπλώσεις την επαναστατική γυμναστική για την οποία ετοιμάζεσαι χρόνια τώρα, με τις μπολσεβίκικες ορμόνες να πλημμυρίζουν το είναι σου.

Να ξέρεις π.χ. ότι σε ψεκάζουν οι μασόνοι, αλλά να μη μπορείς να πείσεις, και να ξεσηκώσεις τον κόσμο από τον καναπέ του…

Όπως και να το κάνουμε τα τηλεοπτικά πάνελ παρά είναι ήπια, και εν πάση περιπτώσει, μέχρι να κλιμακώσεις και να φτάσεις στο επαναστατικό σου δια ταύτα, πάντα προκύπτει μπρέικ για διαφημίσεις.

Έτσι, τα προηγούμενα χρόνια, ο επαναστατικός οίστρος όλων αυτών των γιαλαντζί αριστερών, εξαντλούνταν σε άσκοπες πορείες και διαδηλώσεις, άνευ λόγου και αιτίας, με τις περίφημες συριζαίες συνηγορίνες (με τα γκούτσι και τα μπλάκμπερι) να μαζεύονται έξω από την ΓΑΔΑ κάθε φορά που πιάνανε κανέναν μπαχαλάκια, και να ωρύονται για τα δημοκρατικά δικαιώματα των αγωνιστών (που από τον πολύ τον μπάφο, ανάθεμά με κι αν ήξεραν πως και γιατί βρίσκονταν εκεί), προσέχοντας ταυτόχρονα μη βγει κανένας πόντος από τα καλσόν τους, και τι θα φορούσαν το βράδυ στον Μαζονάκη;

Εν ολίγοις καταλαβαίνω απόλυτα τον Στρατούλη, που όντας βολεμένος υπάλληλος και συνδικαλιστής του ΟΤΕ, έχει περάσει μια ζωή στη πούδρα, ανώδυνα, πλην όμως του λείπει εκείνο εκεί το εξτρά στοιχείο που θα κάνει τη διαφορά, και που θα του δώσει το εσωτερικό μπουστ που χρειάζεται για να το παίζει πραγματικός επαναστάτης.

Για να είναι δηλαδή καλά με τον εαυτό του.

Για να κοιμάται ήσυχος, και να ονειρεύεται τον Λένιν… επί ίσοις όροις.

Και επειδή δεν πρόλαβε τις μεγάλες επαναστάσεις, ή όταν γίνονταν αυτός κοιτούσε να βολευτεί στον ΟΤΕ αφισοκολλώντας, ψάχνει τώρα κι αυτός να φτιάξει τη δική του.

Από το πουθενά…

Και πάει όπου βρει αφορμή, π.χ. στο αμαξοστάσιο των λεωφορείων παλαιότερα, στο μέγαρο της ραδιοτηλεόρασης σήμερα, σε καμιά καφετέρια αύριο, απλά και μόνο για να για να δημιουργήσει τζέρτζελο.

Και άμα δει κάμερα, εκεί είναι που τρελαίνεται… και βγαίνει από μέσα του ο κρυμμένος Τρότσκι.

Παρακαλώντας ενδόμυχα να φάει καμιά σφαλιάρα από κανέναν βαριεστημένο μπάτσο, μπας και αναδειχθεί κι αυτός σε ήρωα του λαού.

Εξάλλου η μοναδική μεγάλη στιγμή του ήρωα Στρατούλη, όλα αυτά τα χρόνια της δυστυχίας, δεν είναι άλλη παρά εκείνη η φορά που βλέποντας έναν μαυροφορεμένο νεαρό Έμο κοντά του, άρχισε να ουρλιάζει: «βοήθεια, με δολοφονεί η Χρυσή Αυγή», ελπίζοντας πως θα βρεθεί κάποια κάμερα να καταγράψει τον επαναστατικό του αγώνα.

Μιλάμε για αγωνιστική κατάντια…

Και άντε ο Στρατούλης, αν και φαιδρός, εντούτοις διατηρεί μια στοιχειώδη αριστεροσύνη και μια αγωνιστική «ευπρέπεια».

Μικρός μάλιστα, διάβαζε και τον «Σπίθα».

Η Ζωζώ όμως;

Που μεγάλωσε επί Τατιάνας;

Και που συνειδητοποιήθηκε πολιτικά επί Ερωτοδικείου;

Και που παρέα με την «διανοούμενη» Ραχήλ καβάλησε κι αυτή  (κυριολεκτικά) τα κάγκελα, και ούρλιαζε να παρέμβει εισαγγελέας, διότι …. την σπρώχνουν οι μπάτσοι;

Που έβαλε κάτω έναν δύστυχο αστυνομικό διευθυντή και του μιλούσε μια ολόκληρη ώρα, από απόσταση αναπνοής, για δημοκρατία, τονίζοντας του και φτύνοντας τον  στα μούτρα ότι έχουμε χούντα!!!!! (Εδώ κι αν δεν μιλάμε για επίδομα επικινδυνότητας για τους αστυνομικούς).

Που αν είχαμε πράγματι χούντα, ο έτσι  θα της έριχνε δυο τρεις στριφογυριστές, και από κει παν κι άλλοι…

Και θα σκιζόταν πραγματικά  το κολάν της…

Για να μην αναφερθώ στην άλλη, την μπίμπο του (ψε)καμένου, που έχει σπουδάσει «τραπεζική» (σε ΙΕΚ), και που σκαρφάλωσε κι αυτή στα κάγκελα, για να τη βλέπουν πιο καλά, βρίζοντας χυδαία  τον Σαμαρά, και εξαπολύοντας πραγματικό οχετό ασυναρτησιών.

Πως λέμε Ρηγοπούλου; Καμία σχέση…

Και από κάτω, κάποιοι αργόσχολοι σελέμηδες χειροκροτούσαν, κατά βάθος ελπίζοντας πως αληθεύουν κάποιες φήμες που είχαν κυκλοφορήσει στον όχλο, και που ήθελαν την Ραχήλ να απειλεί με στριπ τιζ την ώρα των ειδήσεων των οκτώ!

Αλλά που τέτοια τύχη;

Μια πρωτότυπη επαναστατική πράξη που σίγουρα θα είχε  επιτυχία.

Και μάλιστα διεθνή απήχηση!

Που θα την ζήλευαν μέχρι και οι ηγέτες του κινήματος «Φωτισμένο Μονοπάτι» στο μακρινό Περού…

Διότι εκεί, ο Γκούζμαν και να ξεβρακώνονταν δεν θα συγκινούσε κανέναν.

Φαντάζεστε όμως την Ραχήλ με στριγκάκι, σε πλάνα του Αυτιά;

Διότι ακόμη και αν το πουλημένο στα συμφέροντα CNN δεν την έδειχνε, είμαι σίγουρος πως θα την έδειχνε ο Σειρηνάκης, και θα την καθιστούσε διάσημη μέσω ντι βι ντι στα περίπτερα της επικράτειας…

Και τότε θα δοξάζονταν πραγματικά η ξανθιά αυτή πασιονάρια της ΕΡΤ.

Που θα έβρισκε αμέσως το κάλεσμά της.

Εν ολίγοις, αυτό που βλέπουμε αυτές τις μέρες στην ΕΡΤ είναι σαν μια επιθεώρηση από κάποιο τριτοκλασάτο μπουλούκι του μεσοπολέμου.

Γελοίο μεν, χωρίς καν να βγάζει γέλιο δε.

Απλά δίνεται μια ακόμη ευκαιρία, σε κάποιες αγράμματες (β. Ραχήλ),  σε κάποιες ντομινατρίξ (βλ. Ζωζώ), και σε κάποιους ζαβούς παιδήλικες (β. Στρατούλη), να ζήσουν κι αυτοί το εφηβικό όνειρό τους, και να ανέβουν στην εκτίμηση κάποιων (πολλών δυστυχώς) συμπολιτών μας που δυστυχώς (πάλι)  έχουν δικαίωμα ψήφου.

Και να τους (τις) αναγορεύσουν σε σύγχρονες Μπουμπουλίνες και σε  σύγχρονους Βελουχιώτηδες, με τον περισσότερο όμως λαό (ευτυχώς)  να βλέπει τα καμώματά τους και να γελάει, γνωρίζοντας πολύ καλά πως και  αυτοί  είναι στην πραγματικότητα γυμνοί, όπως γυμνός είναι και  ο «βασιλιάς» τους ο Αλέξης… που όπως άκουσα συστηνόταν στο Τέξας ως «πολίτικαλ μεκάνικ»!!!!!!!!

Strange Attractor

ΥΓ- 1-Ζηλεύω τον Αλέξη, που βρέθηκε στη πατρίδα του ψυχεδελικού συγκροτήματος Black Angels, αλλά δυστυχώς όταν ο Μπαρουφάκης και κάποιοι άλλοι εκεί θέλησαν να τον κυκλοφορήσουν στα ροκάδικα της πόλης, άκουσα πως αυτός τους ζήτησε να τον πάνε σε κανένα ελληνάδικο, που να παίζει Παντελίδη…..

Ζζζζζζζζ … μπόινγκ!

Μπορεί ο άτιμος να μπέρδεψε το μουσικό κίνημα drone rock, που κυριαρχεί στο Όστιν με τα κακά αμερικανικά drones, που επιχειρούν στο Αφγανιστάν, και κτυπάνε τους φίλους του τους Ταλιμπάνηδες..

2-Αν όλοι αυτοί οι απολυμένοι της ΕΡΤ, έδειχναν τον ίδιο ζήλο για την υπηρεσία τους που δείχνουν σήμερα στο προαύλιό της, τότε δεν θα υπήρχε λόγος αυτή να κλείσει, αφού όντως θα παρήγαγε έργο και «πολιτισμό».
3-Είδα απόψε την βαρυσήμαντη τοποθέτηση του διανοητή Πάντζα στη Βουλή, και θυμήθηκα τι λέγανε για αυτόν στο παλιό ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα: "Μη δίνετε σημασία φίλοι, πρόκειται περί Πάντζα"!

Αφιερωμένο λοιπόν στον ευρυμαθή, γλωσσοπλάστη, και μουσικό γευσιγνώστη Αλέξη με αγάπη: The Black Angels