Όλα θα πάνε καλά…

Εδώ και αρκετά πλέον χρόνια διανύουμε μια περίοδο πρωτοφανούς κρίσης.

Τόσο οικονομικής όσο και πολιτικής.

Με αποτέλεσμα να έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια…

Να περπατάμε και να παραμιλάμε.

Η ανεργία είναι στο φουλ, όπως στο φουλ είναι και η αγανάκτηση.

Και δεν μιλάω για την επαγγελματική ή τεχνητή αγανάκτηση που προωθούν επιμελώς και καθημερινά τα διάφορα παπαγαλάκια, και οι πράκτορες του χάους, αλλά για την γνήσια, αυτήν δηλαδή που νιώθουν στο πετσί τους οι άνεργοι, οι απολυμένοι, και γενικά οι οικονομικά γονατισμένοι συμπατριώτες μας.

Και σαν να μην μας έφτανε το οικονομικό αλαλούμ, από το οποίο προσωπικά πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα μας βγάλει ο Σαμαράς,  τώρα έχουμε και πολιτικό αλαλούμ, που απειλεί την ήδη τρεμάμενη κυβερνητική συνοχή.

Και για αυτό (θα το ξαναπώ) ας όψονται οι «υπερπατριώτες» που ψήφισαν τον ψεκασμένο Πάνο και τον «αστροφυσικό» Καπερνάρο, στερώντας την ΝΔ από ένα σημαντικό ποσοστό που θα μπορούσε να δώσει άλλο κυβερνητικό αέρα στον Σαμαρά.

Αλλά τέλος πάντων, αυτά θα τα βρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος…

Στο σημερινό δια ταύτα, έχουμε και λέμε:

Τα τρία και βάλε χρόνια απόλυτης θυσίας που υφίστανται οι Έλληνες, ευελπιστώντας σε κάποια ανάκαμψη, και κάποια ανακούφιση, κινδυνεύουν να πάνε στον βρόντο, όχι εξαιτίας του οραματιστή Αλέξη, του δραχμολάγνου Λαφαζάνη,  και του εθνοσωτήρα Πάνου, αλλά κυρίως εξαιτίας των μικροπολιτικών και μικροκομματικών φιλοδοξιών κάποιων πρώην καπετάνιων, που αρνούνται να παραδεχτούν ότι είναι απλά μούτσοι.

Οι οποίοι, έχοντας αντιληφτεί  ότι εξαφανίζονται πολιτικά ενόψει διπλών εκλογών, κάνουν απεγνωσμένες κινήσεις για να διασωθούν, γράφοντας στα τέτοια τους την μοίρα της χώρας, πιστοί στο αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων…

Κλασικοί πολιτικάντηδες δηλαδή, που αντί να βάλουν πλάτη στα δύσκολα, μιμούνται τα ποντίκια που όταν το καράβι βουλιάζει την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

Δεν μιλάω για τον Βενιζέλο, τον Κουβέλη, ή άλλες μεγάλες φίρμες της κεντροαριστεράς.

Μιλάω για τα μεσαία κυρίως κομματικά στελέχη, που ήδη εξηντάρισαν (και βάλε) χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ, πέρα από τα κομματικά μαγειρεία.

Που η μόνη δουλειά τους είναι να «παράγουν μικροπολιτική», και να πουλάνε ανέξοδο παραγοντισμό στους χαχόλους ιθαγενείς.

Όλοι αυτοί, και είναι πολλές χιλιάδες, απειλούν τώρα να μας ρίξουν στον γκρεμό, προκειμένου οι ίδιοι να συνεχίσουν να ζουν εις βάρος του λαού, πλην όμως στο όνομά του, πουλώντας πολιτικά φούμαρα στο πόπολο.

Πως έχει όμως η κατάσταση όπως την βλέπω εγώ, και που για να επιβεβαιωθώ, θα πρέπει ο Σαμαράς να μη μασήσει, και να συνεχίσει σταθερά αυτό που ξεκίνησε, και μάλιστα με περισσότερο τσαμπουκά;

Εκτός κι αν ο ίδιος αποφασίσει πως θέλει εκλογές…

Άλλωστε έχει στα χέρια του ένα υποτιμημένο όπλο, που όμως του δίνει πλεονέκτημα, το κατασυκοφαντημένο πρωτογενές πλεόνασμα (συν τις βλακείες του Αλέξη).

Έχουμε λοιπόν και λέμε: Βουλευτικές εκλογές είναι δύσκολο να γίνουν, εκτός απροόπτου, κυρίως εξαιτίας της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ.

Και να γίνουν όμως, θα είναι τόσο πολωμένο το κλίμα, με το δίλημμα χάος ή τάξη, που εύκολα θα τις κερδίσει η ΝΔ, έστω με πολλή μικρή διαφορά.

Οι εικόνες από την Αργεντινή και την Βενεζουέλα, τις χώρες πρότυπο του Αλέξη, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για τους σκεπτόμενους ψηφοφόρους. Και αυτοί είναι οι περισσότεροι (ευτυχώς).

Από κει και πέρα, το Πασόκ το βλέπω να συρρικνώνεται περαιτέρω, με ένα μεγάλο κομμάτι του να εντάσσεται ως συνιστώσα της Ελιάς των 58, και ένα άλλο να μένει σταθερό, επαναφέροντας ίσως τον ανεκδιήγητο ΓΑΠ στο τιμόνι του.

Εδώ βέβαια το μεγάλο ερώτημα είναι ποιοι θα πάνε στην Ελιά,  ποιοι στον Σύριζα, και ποιοι θα μείνουν πίσω να φυλάνε την σφραγίδα… Ο Σύριζα,  ως εν δυνάμει εξουσία, προσελκύει όλα τα παράσιτα, επομένως το παλιό καλό βαθύ Πασόκ μάλλον προς τα εκεί κοιτάζει.

Ούτως ή άλλως όμως, μιλάμε για αμελητέες πολιτικές ποσότητες.

Και επίσης, να μη ξεχνάμε πως η Ελιά θα κόψει ποσοστό από τον Αλέξη (να ένα μπόνους για την λογική).

Για την ΔΗΜΑΡ τι να πω;

Ο Κουβέλης είχε όλα τα φόντα, αλλά αυτοκτόνησε πολιτικά για χάρη των μοντέρ και των μακιγιέρ της ΕΡΤ, και τώρα τρέχει και δεν φτάνει, τραβώντας μαζί του στον γκρεμό και το κομμάτι εκείνο των υποστηρικτών του που δεν θα ενταχθούν στους 58.

Η Χρυσή Αυγή από την πλευρά της, μετά τα διάφορα σκαμπανεβάσματα, φαίνεται πως  έπιασε ταβάνι.

Έφτασε στα κοινοβουλευτικά της όρια, που αν δεν είχαμε κρίση, και αν είχαμε ένα πιο σοβαρό και διαβασμένο εκλογικό σώμα, θα ήταν στα επίπεδα του 0.000.00001% (οι συγγενείς του Μιχαλολιάκου και του Καιάδα δηλαδή).

Από δω και πέρα, και όσο το φως στην άκρη του τούνελ πλησιάζει, ασχέτως αγανάκτησης και οικονομικής ένδειας, η Χ.Α. θα χάνει πόντους.

Όπως άλλωστε και ο Σύριζα, που ενώ έχει υποσχεθεί κυριολεκτικά τα πάντα στους πάντες, δεν λέει να εκτιναχτεί δημοσκοπικά.

Για τον Πάνο, την Ραχήλ, και τον Καπερνάρο των  Αν Ελ, δεν έχω να πω τίποτα.

Κάποτε θα τους θυμόμαστε και θα γελάμε, απορώντας για το πώς βρέθηκαν  Έλληνες να ψηφίζουν αυτό το ανισόρροπο πολιτικό μόρφωμα, με όνειρα ίδρυσης διαστημικών σταθμών στους Γαργαλιάνους, με θεωρίες περί ψεκασμών,  με ακροβατικές αναρριχήσεις ημιμαθών βουλευτών του  στα κάγκελα της …. ΕΡΤ, και με τον Χαϊκάλη να χαριεντίζεται στα βουλευτικά έδρανα.

Εδώ είμαστε, και θα επιβεβαιωθώ.

Οπότε, για εμένα τουλάχιστον, δεν υπάρχει εμφανής λόγος ανησυχίας.

Ο Σαμαράς κάνει καλή δουλειά, και άσχετα με τις διάφορες υπονομεύσεις που υφίσταται (μέσα και έξω απ τη κυβέρνηση), θα μας οδηγήσει ως το τέλος της κρίσης.

Και αν τυχόν ο Αλέξης συνεχίσει την ταύτιση των επερχόμενων ευρωεκλογών με δημοψήφισμα, αν πολώσει δηλαδή το κλίμα, τότε είναι που η ΝΔ θα πάρει μια άνετη πλειοψηφία, και έτσι ο Σαμαράς με άλλον αέρα θα συνεχίσει τις προσπάθειές του.

Αρκεί βέβαια να βάλει κάποιο φρένο στις αλλεπάλληλες νέες φορολογήσεις επί παντός του επιστητού, να βελτιώσει όσο μπορεί τα φορολογικά έσοδα, να μπουζουριάσει ακόμη περισσότερους φοροφυγάδες, να βοηθήσει (όσο δύσκολο τεχνικά και γραφειοκρατικά κι αν είναι) τους πραγματικά ανήμπορους, και να δείξει μεγαλύτερη πυγμή στις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, στη παιδεία, και στα κλειστά επαγγέλματα.

Βάζοντας παράλληλα στην άκρη κάποιους γόνους, και κάποια απολιθώματα μέσα στο κόμμα του, που περισσότερη ζημιά προκαλούν παρά καλό, ασχέτως το πόσο προβεβλημένοι από το σάπιο σύστημα είναι.

Ανανέωση προσώπων δηλαδή, σε όλα τα επίπεδα. Αυτό χρειάζεται η ΝΔ.

Και αυτό μόνο ο Σαμαράς μπορεί να το αποφασίσει και να το κάνει.

Αν μάλιστα, πέρα από τα παραπάνω, δώσει και ιδιαίτερο βάρος στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, τότε πιστεύω πως θα είναι για πολλά ακόμη χρόνια πρωθυπουργός, και ο ονειροπόλος Αλέξης στα … τάρταρα και στη λήθη.

Αλλιώς, μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Γνωρίζω πως όλα αυτά εξαρτώνται από πάρα πολλούς παράγοντες.

Γνωρίζω όμως επίσης τον μέσο Έλληνα, και του έχω εμπιστοσύνη.

Και ευτυχώς, ο μέσος Έλληνας μπορεί να φωνάζει και να διαμαρτύρεται (δικαίως), δεν είναι όμως ούτε μπαχαλάκιας, ούτε ναζιστής, και ούτε πιστεύει πως μας ψεκάζουν οι Μασόνοι… και συνεπώς στα δύσκολα δεν πρόκειται να επιλέξει κανέναν από τους παραπάνω εχθρούς του μέλλοντός του.

Οπότε, ελλείψει σοβαρής αντιπολίτευσης, με λίγη απλή λογική, και με δυο τρεις μεθοδευμένες κινήσεις, ο Σαμαράς θα κερδίσει όσες εκλογές και αν προκύψουν, και όλα θα πάνε καλά.

Λίγη υπομονή, λίγη τύχη, και πολλή βούληση χρειάζεται, και δατς ολ.

Και ας ουρλιάζουν οι Κασσάνδρες.

Strange Attractor

ΥΓ- Προσοχή χρειάζεται στο ποιος θα πάρει το χρίσμα της ΝΔ στις δημοτικές εκλογές.

Διότι, αν ισχύει για παράδειγμα αυτό που ακούγεται περί Γκιουλέκα ή Ιωαννίδη στην Θεσσαλονίκη, τότε καλύτερα θα ήταν να μην το πάρει κανένας, και να μην συμμετάσχει καν η ΝΔ ως κομματική παράταξη.

Καλύτερη η αποχή από ότι η συντριβή (ή μάλλον η ξεφτίλα).

Διότι όλα έχουν τα όριά τους…