Σε όλο τον κόσμο οι αγώνες οργανώνονται.
Μπαίνουν στόχοι, ορίζονται χρονοδιαγράμματα κλιμάκωσης,
δημιουργούνται απεργιακά ταμεία για τη στήριξη των εργαζομένων που δεν
μισθοδοτούνται κατά τη διάρκεια της απεργίας, και μόνο στο τέλος «σηκώνουν τα
πανό και ξεκινάνε».
Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, υπάρχει έλλειμμα οργάνωσης και
πλεόνασμα μαγκιάς. Δικαιολογημένα, διότι το κράτος-πατερούλης φρόντιζε για τα
πάντα· χρηματοδοτούσε ακόμη και τους αγώνες εναντίον του.
Ετσι, στο Δημόσιο είχαμε και χορτάτους από αγώνες
υπαλλήλους και τον μισθό τους ολόκληρο.
Πάγια τακτική ήταν να πληρώνονται άπαντες ακόμη και τις
ημέρες της απεργίας. Αυτό ίσχυσε για τους διοικητικούς υπαλλήλους του
Καποδιστριακού μέχρι τον Δεκέμβριο.
Το πανεπιστήμιο ήταν λόγω της απεργίας τους 15 εβδομάδες
κλειστό, αλλά οι μισθοί καταβάλλονταν κανονικά.
Οπως είπε ο κ. Ζαχαρίας Τρυγάζης, μέλος Δ.Σ. διοικητικών
υπαλλήλων ΕΚΠΑ, «οι περικοπές για την απεργία μας άρχισαν από τον Δεκέμβριο.
Η πλειονότητα των συναδέλφων μας πήρε 15νθήμερο 100 με
150 ευρώ» (Alpha 989, 19.12.2013).
Τώρα το αίτημά τους, όπως το διατύπωσε γλαφυρά ο
πανεπιστημιακός συνδικαλιστής, αφορούσε το «γάλα των παιδιών».
«Εμείς λέμε ναι: Ολα τα λεφτά της απεργίας μας να τα
κρατήσει το πανεπιστήμιο», συμπλήρωσε ο κ. Τρυγάζης. «Υπάρχουν άνθρωποι που
θέλουν να πάρουν γάλα για το παιδί τους... Δεν μπορεί να τον αφήνουμε χωρίς
εισόδημα για ένα χρονικό διάστημα· το λέει και το Σύνταγμα αυτό... Να μην
οδηγήσουμε αυτούς τους ανθρώπους στην αυτοχειρία, όπως οδήγησαν άλλους οι
μνημονιακές πολιτικές...».
Δεν ξέρουμε πού λέει το Σύνταγμα ότι δεν μπορεί κανένας
να μένει χωρίς εισόδημα για ένα διάστημα (δυστυχώς, υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι
του ιδιωτικού τομέα σήμερα με μηδενικό εισόδημα), αλλά εκ των πραγμάτων οι
διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ θα έπρεπε να έχουν μηδενικό μισθό (από το
πανεπιστήμιο) από τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Και αυτό διότι έτσι αποφάσισαν.
Από τη στιγμή που απεργούν συνομολογούν ότι δεν θα
πληρώνονται.
Αυτό γίνεται σε όλο τον κόσμο.
Ακόμη και αν πιστέψουμε ότι υπάρχουν υπάλληλοι οι οποίοι
περιέπεσαν στην ανέχεια και δεν έχουν να πληρώσουν «το γάλα του παιδιού τους»,
όταν ύστερα από τετράμηνη απεργία πήραν (όχι μηδενική, αλλά) περικομμένη αμοιβή
ενός (1) δεκαπενθημέρου, αυτό οφείλεται στους συνδικαλιστές που δεν οργάνωσαν
απεργιακό ταμείο.
Αν κάποιος οδηγεί τους εργαζομένους στην καταστροφή είναι
ο κ. Τρυγάζης και οι εργατοπατέρες.
Ουδείς άλλος.
Πάσχος Μανδραβέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου