Χριστόδουλος Ξηρός και Ε.Ο. 17Ν.

Στις 7 Ιανουαρίου του νέου έτους, ο Χριστόδουλος Ξηρός "εξαφανίστηκε" στα πλαίσια  εννιαήμερης άδειας που είχε πάρει για την περίοδο των εορτών.

Ήταν η έβδομη κατά σειρά άδεια που έπαιρνε κατά το διάστημα φυλάκισης του από το 2002 και μετά.

Ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι το μεγαλύτερο από τα 11 παιδιά του ιερέα Τριαντάφυλλου.

Γεννήθηκε στην Ικαρία το 1958, όπου και διέμενε επί σειρά ετών.

Έχει δηλώσει λάτρης της παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής και κατασκεύαζε μόνος του μουσικά έγχορδα όργανα.

Αν και τις πρώτες ημέρες της νοσηλείας του Σάββα στον Ευαγγελισμό ανέφερε ότι ο αδελφός του είχε πέσει θύμα πλεκτάνης, τελικά στις 17 Ιουλίου 2002 ομολόγησε και ο ίδιος τη συμμετοχή του στην 17Ν.

Ήταν ένα από τα μέλη της λεγόμενης "δεύτερης γενιάς" της οργάνωσης και φαίνεται ότι στρατολογήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80.

Το ψευδώνυμο του στην οργάνωση, ήταν "Μανώλης".

Στρατολόγησε τον Βασίλη Τζωρτζάτο το 1985 και τον αδερφό του Σ. Ξηρό το 1986. Μετά από την έκρηξη του αυτοσχέδιου μηχανισμού στα χέρια του Σάββα στον Πειραιά στις 29/06/2002, ήταν ο πρώτος που συνελήφθη για συμμετοχή στην οργάνωση. 

Η δράση του, καθόλου ευκαταφρόνητη, αφού, όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε, συμμετείχε στην απόπειρα δολοφονίας του λοχία Ρ. Τσαντ (3/4/84), στη δολοφονία του εκδότη Ν. Μομφεράτου και του οδηγού του Π. Ρουσέτη (21/2/85), στην έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου εναντίον λεωφορείου των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα το θάνατο του αστυφύλακα Ι.Γεωργακόπουλου (26/11/85), στη δολοφονία του βιομηχάνου Δ. Αγγελόπουλου (8/4/86), στη δολοφονία του στρατιωτικού ακολούθου Ουίλιαμ Νορντίν (28/6/88) και στη δολοφονία του λοχία Στιούαρτ Ρόναλντ (10/3/91).

Επιπλέον, ο Χριστόδουλος Ξηρός συμμετείχε στις απόπειρες κατά των Γ. Πέτσου (8/5/89), Β. Βαρδινογιάννη (20/11/90) και Ι. Παλαιοκρασσά.

Ο 56χρονος είναι επίσης ένας από τους τρομοκράτες που το 1991 επιτέθηκαν με ρουκέτες κατά λεωφορείου των ΜΑΤ -αφήνοντας πίσω του έναν νεκρό και επτά τραυματίες - και κατά των γραφείων της εταιρείας Βιοχάλκο ΑΕ.

Παράλληλα, πήρε μέρος στην εισβολή στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα (14/8/88), στην κλοπή πολεμικού υλικού από το στρατόπεδο Συκουρίου (24/12/89) και το Πολεμικό Μουσείο (3/2/90), στη συμπλοκή με αστυνομικούς στα Σεπόλια (20/11/91), αλλά και σε πολλές ληστείες.

Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, ο Χριστόδουλος Ξηρός προσήχθη στις 18 Ιουλίου 2002 στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο οποίος του απήγγειλε κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για τη συμμετοχή του στην οργάνωση-φάντασμα.

Στις καταθέσεις του περιέγραψε με λεπτομέρειες τον τρόπο δράσης της 17Ν, αναφέρθηκε σε μέλη της οργάνωσης που γνώριζε και παραδέχθηκε ότι έλαβε μέρος σε σειρά επιθέσεων.

Κατηγορήθηκε για 33 ενέργειες που διέπραξε ως μέλος της 17Ν. Καταδικάστηκε σε 6 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 6 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή στην οργάνωση.

"Μετανιώνω για τις πράξεις μου. Ήδη από το 1992 έχω αποσυρθεί από την ομάδα, όμως δίσταζα και φοβόμουνα να απευθυνθώ σε δικηγόρο ή να προσφύγω σε δικαστικές αρχές γιατί φοβόμουν κυρίως για τα αδέρφια μου Σάββα και Βασίλη και για την υπόλοιπη οικογένειά μου. Από το 1992 μέχρι τη σύλληψή μου συμμετείχα σε ελάχιστες επιχειρήσεις που αφορούσαν κυρίως ληστείες", ανέφερε μεταξύ άλλων στην απολογία του.

Κατά καιρούς έχει εγκαλέσει τις διωκτικές αρχές για τις μεθόδους τους και τις σωφρονιστικές Αρχές για τις συνθήκες κράτησης και έχει αναφέρει ότι, αν το δικαστήριο υιοθετεί παρόμοια λογική, "θα οδηγηθούμε στην κατάρρευση της Δικαιοσύνης, του νομικού μας πολιτισμού και τέλος της ίδιας της δημοκρατίας".

"Πολιτική απόδραση η απόφαση του, συνεπής με την μέχρι τώρα δράση του", είναι η σημερινή κίνηση του Χριστόδουλου Ξηρού, σύμφωνα με τον δικηγόρο του Φραγκίσκο Ραγκούση, ο οποίος μίλησε στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ.

Σχολίασε επίσης ότι αιτήματα που έχει υποβάλλει μέχρι σήμερα και απορρίφθηκαν, ενδεχομένως να τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. "Μπόρεσε και ξέφυγε όπως κάθε επαναστάτης πρέπει να κάνει".

Υπογράμμισε ωστόσο πως δεν έχει επικοινωνήσει ακόμα με τον πελάτη του.

Τα 23 θύματα της 17Ν ήταν οι:

Ρίτσαρντ Γουέλς, Σταθμάρχης της CIA (23.12.1975),

Ευάγγελος Μάλλιος, απότακτος αστυνομικός και βασανιστής της χούντας (14.12.1976),

ο αστυνόμος Παντελής Πέτρου και ο αστυφύλακας οδηγός του Σωτήρης Σταμούλης (16.01.1980),

Τζορτζ Τσάντες (αμερικανός διπλωμάτης) και ο οδηγός του Νίκος Βελούτσος (15.11.1983),

ο αστυφύλακας Χρήστος Μάτης (24.12.1984),

ο εκδότης της "Απογευματινής" Νίκος Μομφερράτος και ο οδηγός του Σ. Ρουσέτης (21.2.1985),

ο αρχιφύλακας Νίκος Γεωργακόπουλος (26.11.1985),

ο βιομήχανος Δημήτρης Αγγελόπουλος (8.4.1986),

ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης (1.5.1988),

ο ναυτικός ακόλουθος των ΗΠΑ Γουίλιαμ Νορντίν (28.6.1988),

ο εισαγγελέας Κώστας Ανδρουλιδάκης (10.1.1989),

ο δημοσιογράφος και βουλευτής Παύλος Μπακογιάννης (26.9.1989),

ο Αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ (12.5.1991),

αστυφύλακας Γιάννης Βαρής (02.11.1991),

ο Τούρκος διπλωμάτης Γιοργκού Τσετίν (7.10.1992),

ο φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν (14.7.1992),

ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλης Βρανόπουλος(24.1.1994),

ο Τούρκος διπλωμάτης Ομέρ Σιπαχίογλου (4.7.1994),

ο εφοπλιστής Κώστας Περατικός (28.5.1997)

και ο Βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος Στίβεν Σόντερς (8.6.2000).

Η δίκη της 17 Νοέμβρη:

Οι κατηγορούμενοι ως μέλη της "17 Νοέμβρη" δικάστηκαν το 2003 σε μια πολύμηνη δίκη που προξένησε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Δικάστηκαν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.

Η παραπομπή τους σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου προκάλεσε δημόσιες συζητήσεις για τη συνταγματικότητα της, καθώς το Σύνταγμα στο άρθρο 97 παρ. 1 προβλέπει ότι τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται μόνο από Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια, που αποτελούνται από τρεις τακτικούς δικαστές και τέσσερις ενόρκους. Ανέκυψε σχετικά το ερώτημα κατά πόσο τα εγκλήματα της ΕΟ 17Ν ήταν πολιτικά. Υποστηρίχθηκαν σχετικά δύο κυρίως απόψεις.

Η μία απέρριπτε το χαρακτηρισμό των εγκλημάτων της Οργάνωσης ως πολιτικών με το επιχείρημα ότι εγκλήματα κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν είναι πολιτικά και ότι η σχετική διάταξη του Συντάγματος σκοπό έχει να προστατεύσει αυτούς που αντιστέκονται σε δικτατορικά καθεστώτα.

Η δεύτερη άποψη τασσόταν με το χαρακτηρισμό των εγκλημάτων ως πολιτικών με το επιχείρημα ότι το Σύνταγμα δε διακρίνει κατά ποιου πολιτεύματος στρέφονται τα εγκλήματα αλλά μόνο αν κίνητρό τους είναι η πολιτική ιδεολογία, αφού δεν ορίζει ευνοϊκή μεταχείριση γι' αυτά παρά μόνο την εκδίκασή τους από ενόρκους.

Τελικά το δικαστήριο δέχθηκε ότι τα εγκλήματα δεν είναι πολιτικά και ότι ορθώς παραπέμφθηκαν σε δίκη ενώπιόν του οι κατηγορούμενοι ως μέλη της 17Ν. Στη σχετική παρεμπίπτουσα απόφασή του δέχθηκε "ως πολιτικό έγκλημα εκείνο που απευθύνεται αμέσως κατά της πολιτείας και τείνει στην ανατροπή ή αλλοίωση της καθεστηκυίας τάξης που υπάρχει σύμφωνα με το ισχύον πολίτευμα. Κάθε άλλο έγκλημα δεν υπάγεται στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος, έστω κι αν τελέστηκε από το δράστη με αφορμή τα πολιτικά του φρονήματα."

Οι συλληφθέντες κατηγορούνταν για τη διάπραξη σωρείας εγκλημάτων, μεταξύ άλλων και σύστασης, συμμορίας, κατοχής εκρηκτικών υλών, ανθρωποκτονιών, ληστειών κ.λπ., τα οποία κατά την κρίση του δικαστηρίου δεν έτειναν στην ανατροπή του πολιτεύματος.

Οι περισσότεροι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης και βρίσκονται στις φυλακές Κορυδαλλού.

Το Δεκέμβριο του 2005 άρχισε στο Πενταμελές Εφετείο η δίκη σε δεύτερο βαθμό των μελών της οργάνωσης, η οποία ολοκληρώθηκε ενάμισι χρόνο και 250 συνεδριάσεις μετά, στις 14 Μαΐου 2007.

Η απόφαση μείωσε ελαφρά -αν και όχι ουσιαστικά- τις πρωτόδικες ποινές των κατηγορουμένων.

Δυο από τους κατηγορούμενους, ο Θωμάς Σερίφης και ο Σωτήρης Κονδύλης αποφυλακίστηκαν έχοντας συμπληρώσει τον προβλεπόμενο χρόνο κάθειρξης για την υποβολή αίτησης αποφυλάκισης.

News 247