Αντί για Χρόνια Πολλά…

Σήμερα γιορτάζει ο Αντώνης Σαμαράς.

Και είθισται, ο κάθε φίλος του και μη να του εύχεται να ζήσει, κλπ.

Και επειδή ο Σαμαράς δεν είναι μόνο αγαπητός στους πραγματικά δικούς του, αλλά και πρωθυπουργός της χώρας, φαντάζομαι πως τα τηλέφωνά του θα έχουν πάρει κυριολεκτικά φωτιά, ενώ το χέρι του θα έχει λιώσει από τις χειραψίες (είναι κι αυτό από τα παρεπόμενα του αξιώματος).

Με τις κάθε είδους ευχές να πέφτουν …. Χιαστί και σαν χαλάζι.

Μόνο που οι μισές και βάλε είναι για τα μάτια και μόνο.

Τζούφιες…

Και το λέω αυτό, διότι δυο χρόνια τώρα που είναι στο Μαξίμου, παρακολουθώντας, ακούγοντας, και διαβάζοντας, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι πέρα από τους αγαναΧτιστές συριζαίους, συγκαμένους, κλπ, ακόμη και «βαμμένοι» νεοδημοκράτες από την μια του εύχονται υγεία ευτυχία και μακροημέρευση, αλλά από την άλλη πριονίζουν την καρέκλα του για πολλούς και διάφορους λόγους.

Μιλάω για την γαλάζια γλίτσα, και όχι μόνο.

Άλλος διότι είναι «καραμανλικός», άλλος διότι είναι «ντορικός», άλλος γιατί δεν του κάθισε μια θέση που ήθελε, και άλλος διότι (όπως τα ποντίκια) θέλει να την κάνει έγκαιρα από το πλοίο που πλέει εν μέσω φουρτούνας, ανακαλύπτοντας ξαφνικά την αντιμνημονιακή του φύση, που δεν ανέχεται  «κατοχικές δυνάμεις», και «δοσίλογους» που μας πίνουν το αίμα… ταρατατζούμ.

Ελάχιστοι δηλαδή είναι αυτοί που του λένε, αλλά και που εννοούν τα χρόνια πολλά.

Οι περισσότεροι το κάνουν για να το κάνουν.

Και το ξέρουν, όπως το ξέρει και ο ίδιος ο Σαμαράς.

Αλλά ας όψεται το σαβουάρ βιβρ…

Όπως ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά στηρίζουν τον Σαμαρά στις δύσκολες μάχες που δίνει, και πραγματικά του εύχονται μακροημέρευση, τόσο στη ζωή, όσο και στη πρωθυπουργική καρέκλα.

It’s lonely at the top λένε οι Αμερικάνοι, και δεν έχουν καθόλου άδικο.

Και σε ολόκληρο το πολιτικό μας προσωπικό, ο πιο μοναχικός άνθρωπος αυτό το διάστημα θα πρέπει να είναι ο Σαμαράς.

Που βάλλεται από παντού.

Και τον καταλαβαίνω απόλυτα.

Είναι σαν να περπατά κάποιος σε ναρκοπέδιο, την ώρα που τον πυροβολούν οι πάντες, ακόμη και από πίσω.

Και όποιος νομίζει πως υπερβάλλω ας σκεφτεί πως  υπάρχουν ακόμη και συμπατριώτες μας που χαίρονται (!) διότι ένας βλαμμένος ρατσιστής ευρωβουλευτής που μισεί την έννοια της Ευρώπης, «του την είπε» προχθές του Σαμαρά!

Ξεχνώντας πως ο συγκεκριμένος «πσαικασμένος» αν τολμάει να την πει μια φορά στον πρωθυπουργό μας, εμάς όλους τους υπόλοιπους θα μας πετούσε με ευχαρίστηση σε ένα βαθύ και σκοτεινό πηγάδι, δεμένους πισθάγκωνα.

Και όμως. Είναι τόσο το μίσος κάποιων προς τον Σαμαρά, που χάρηκαν με το θράσος του βλαμμένου.

Λες και αν ήθελε ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να τον βάλει στη θέση του, πατώντας τον κάτω σαν χταπόδι, όπως πάτησε και τον σέξι Αλέξη πριν από μερικούς μήνες στη βουλή με αφορμή την κατάθεση πρότασης μομφής, όταν ο μικρός και άμυαλος «σερίφης» πήγε να του τη βγει καουμπόικα.

Και για να μη το κουράζω, χρησιμοποιώ το παρόν βήμα για να θυμίσω στον πρωθυπουργό (που καρατσεκαρισμένα μας διαβάζει) το κλασικό «τα δένδρα που έχουν καρπούς είναι αυτά που πετροβολούνται από τον κάθε τυχάρπαστο», και άρα ας μην ανησυχεί.

Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες…

Και αντί για τα τετριμμένα Χρόνια Πολλά να του πω: «γράψτους στα τέτοια σου όλους πρόεδρε, και προχώρα ακάθεκτος… πάρ’ τους τα σώβρακα, και

πάνω απ όλα γερό στομάχι»!

Και να προσέχεις το μάτιασμα…

Για την πραγματική νέα  Ελλάδα, που ξέρω πως έχεις στο μυαλό σου ως όραμα.

Strange Attractor 

ΥΓ- Γνωρίζω πάρα πολύ καλά τα προβλήματα του κόσμου, τα οποία ζω και ο ίδιος καθημερινά, αφού ούτε μεγαλόσχημος είμαι, ούτε πορφυρογέννητος.
Όπως γνωρίζω πάρα πολύ καλά τις διάφορες αστοχίες της κυβέρνησης που δημιουργούν   "αγανακτισμένους" πολίτες, η πραγματική αγανάκτηση των οποίων θα φανεί (δυστυχώς) στις κάλπες, και όχι στους δρόμους όπως ονειρεύονται οι επαγγελματίες ινστρούχτορες και μπαχαλάκηδες.
Πιο πολύ απ όλα όμως γνωρίζω ότι η μόνη εναλλακτική λύση αντί για  Σαμαρά είναι το χάος, εξ ου και η σαμαρικότητά μου, ακόμη και εν μέσω φουρτούνας.