Αριέλ Σαρόν: Το λιοντάρι του Ισραήλ!

Αν ο Αριέλ Σαρόν δεν είχε μπει στη πολιτική, σήμερα θα ήταν γνωστός σε όλο τον κόσμο ως ένας στρατιωτικός διοικητής, και δεινός  τακτικιστής.

Και στους δυο αυτούς ρόλους ήταν ασυνήθιστα καλός, κυρίως επειδή χρησιμοποιούσε μη συμβατικές στρατιωτικές μεθόδους, ακόμη και για τα δεδομένα του φύσει αντισυμβατικού ισραηλινού στρατού.

Για παράδειγμα στον πόλεμο του Yom Kippur.

Την 16/10/73, δέκα μέρες μετά το αιφνιδιαστικό πέρασμα της διώρυγας του Σουέζ από τον αιγυπτιακό στρατό, ο Σαρόν μετέτρεψε μια φανερή  ήττα σε σπουδαία νίκη περνώντας τις δικές του μονάδες απέναντι, μέσα από ένα μικρό κενό του μετώπου που εντόπισε.

Στη συνέχεια οι Ισραηλινοί περικύκλωσαν τον αντίπαλο, υπερκεράζοντας τα αντιαεροπορικά του πυροβόλα, και μπλοκάροντας τις γραμμές ανεφοδιασμού του.

Μέσα σε έξι μόλις ημέρες, ο τότε πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ αναγκάστηκε να εκλιπαρήσει για άμεση και άνευ όρων ανακωχή, αφού πολλά από τα στρατεύματα της χώρας του ήταν αποκομμένα, και δέχονταν συνεχείς επιθέσεις από αέρος, ή περικυκλωμένα σε τέτοιο βαθμό που δεν υπήρχαν δυνάμεις  πλέον ούτε για να φυλάξουν τον δρόμο προς το Κάιρο, που ήταν πλέον ανοιχτός σε μια ισραηλινή προέλαση.

Το επιτελείο των Αιγύπτιων θεώρησε (λογικά) ότι η νυχτερινή διέλευση του Σαρόν ήταν απλά μια επιδρομή ελαφρών μονάδων.

Η λογική τους στηρίζονταν στο ότι οι Ισραηλινοί δεν ήλεγχαν ούτε τη δική τους πλευρά της διώρυγας, και άρα δεν θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αρχική ολιγομελή μονάδα με τα ελάχιστα άρματα μάχης.

Για αυτό, αντί να αποσύρουν τις δυνάμεις τους και να κυνηγήσουν τους επιτιθέμενους, οι Αιγύπτιοι στρατηγοί πίστεψαν πως θα μπορούσαν να τους εξουδετερώσουν  κλείνοντας το κενό των 3 χιλιομέτρων που είχε εκμεταλλευτεί  ο Σαρόν.

Οι ανώτεροι του Σαρόν μάλλον συμφωνούσαν με τους Αιγύπτιους.

Διέταξαν λοιπόν τον Σαρόν να πάψει να στέλνει δυνάμεις πέραν της διώρυγας, και να ανοίξει κι άλλο το κενό στην ισραηλινή πλευρά.

Ο Σαρόν δεν υπάκουσε, επικαλούμενος δυσκολίες στις επικοινωνίες, ενώ παράλληλα συνέχισε να στέλνει όσους  περισσότερους στρατιώτες μπορούσε απέναντι.

Είχε εκτιμήσει πως αν επιτίθετο στους Αιγύπτιους από τα νώτα, καταστρέφοντας το πυροβολικό τους και τις αντιαεροπορικές δυνάμεις που εμπόδιζαν την ισραηλινή αεροπορία, και αν αιφνιδίαζε τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, τότε θα προκαλούσε γενικευμένο χάος σε ολόκληρο το μέτωπο, και άρα θα κατέρρεε η οργάνωση του αιγυπτιακού στρατού.

Και αυτό ακριβώς έγινε.

Βέβαια, οι υπόλοιποι στρατηγοί της χώρας του εξοργίστηκαν μαζί του, κάτι που ήταν συνηθισμένο με τη περίπτωσή του.

Το 1953, σε ηλικία 25 ετών και ήδη τραυματισμένος βετεράνος του πολέμου της ανεξαρτησίας (1947-49) ο Σαρόν εκλήθη εκ νέου στην υπηρεσία προκειμένου να οργανώσει την πρώτη μονάδα κομάντο του Ισραήλ.

Άραβες επιδρομείς διέσχιζαν τακτικά τα αφύλακτα σύνορα της χώρας του, κλέβοντας τα γελάδια και τα αγροτικά προϊόντα της, επιτιθέμενοι ακόμη και σε αγρότες.

Η σωστή φύλαξη των εν λόγω συνόρων θα απαιτούσε 20 φορές περισσότερα στρατεύματα απ’ όσα διέθετε το Ισραήλ. Για αυτό και η λύση που επελέγη ήταν να γίνονται επιδρομές αντιποίνων εναντίον στρατιωτικών φυλακίων και χωριών της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, στα οποία έβρισκαν καταφύγιο οι επιδρομείς.

Στον Σαρόν δόθηκε απόλυτη ελευθερία στο πως θα οργανώσει και θα εκπαιδεύσει τους κομάντο του.

Αντί να εστιάσει λοιπόν στην πειθαρχία, τους επέτρεπε να φοράνε ότι ήθελαν, να μη χαιρετά κανείς κανέναν, και να μην γίνονται καθόλου ασκήσεις ακριβείας.

Αντ’ αυτών, κάθε βράδυ επιχειρούσαν καταδρομικά, με ελάχιστες απώλειες, ακόμη και εναντίον της κατά γενική ομολογία καλύτερης μονάδας των αραβικών δυνάμεων, της Λεγεώνας των Ιορδανών.

Ο Σαρόν έψαχνε για φύσει πολεμιστές και όχι για πειθαρχημένους στρατιώτες.

Προετοίμαζε με ιδιαίτερη επιμέλεια την κάθε επιδρομή, στέλνοντας επιπλέον άνδρες πέραν του αρχικού στόχου για να αιφνιδιάσουν τυχόν εφεδρικές δυνάμεις που θα έρχονταν για ενίσχυση.

Η κύρια δύναμη προωθούνταν αργά προς τον στόχο μέσα στο σκοτάδι, και όταν εντοπίζονταν έκανε ταχεία έφοδο, ενώ τα ισραηλινά πυροβόλα από πίσω τους, χτυπούσαν στόχους μπροστά από τις επιτιθέμενες δυνάμεις των κομάντο.

Μέσα σε τρία χρόνια ο Σαρόν διέθετε μια ολόκληρη ταξιαρχία στην εκστρατεία του Σινά το 1956, την οποία οδήγησε με ταχύτητα πέραν της ερήμου για να ενωθεί με ένα τάγμα αλεξιπτωτιστών που είχε πέσει εντός του αιγυπτιακού εδάφους στο πέρασμα Μίτλα.

Εκεί ο Σαρόν είχε διαταγή να σταματήσει, αλλά δεν το έκανε πολεμώντας για να κατακτήσει το πέρασμα που το υπερασπίζονταν ισχυρές δυνάμεις.

Οι άμεσοι ανώτεροί του ήθελαν να τον αποσύρουν, αλλά τελικά το γενικό επιτελείο τον προήγαγε σε διοικητή μεραρχίας!

Έτσι ο Σαρόν κατέληξε αργότερα στο να σχεδιάσει και να εκτελέσει την περίφημη μάχη του Umm Katef τον Ιούνιο του 1967.

Μια μάχη που κράτησε μόλις μια νύχτα, αλλά που ήταν μοναδική στην πολυπλοκότητά της.

Οι αιγυπτιακές δυνάμεις ήλεγχαν τον βασικό δρόμο στο Σινά με ισχυρά πυροβόλα, και πάνω από εκατό τανκς. Παράλληλα διέθεταν τρεις  σειρές ορυγμάτων επανδρωμένες από χιλιάδες στρατιώτες, και περικυκλωμένες από υψηλούς αμμόλοφους που τις έδιναν το πλεονέκτημα εδάφους.

Ο Σαρόν έβαλε τους άνδρες του να σκαρφαλώσουν στους αμμόλοφους και να επιτεθούν στα χαρακώματα κατά μήκος, ένας απλός δηλαδή ελιγμός που θα μπορούσε  εύκολα να αντιμετωπιστεί από τους Αιγύπτιους, αν δεν είχαν να υποστούν και  μια ταυτόχρονη ισχυρή επίθεση από το ισραηλινό πυροβολικό και τα ισραηλινά άρματα μάχης. Μάλιστα, οι Ισραηλινοί κομάντος είχαν κολλήσει φακούς  στα κράνη τους έτσι ώστε οι πυροβολητές των αρμάτων να μην σημαδεύουν αυτούς κατά λάθος!

Παρόλα αυτά το αιγυπτιακό πυροβολικό ήταν καλύτερο, και θα έπρεπε να μπορεί να εξουδετερώσει τα προωθημένα άρματα.

Εκεί όμως έπαιξαν ρόλο οι Ισραηλινοί αλεξιπτωτιστές που έπεσαν από ελικόπτερα, αιφνιδιάζοντας το προσωπικό επάνδρωσης των πυροβόλων που δεν είχε καμιά ελπίδα στη μάχη σώμα με σώμα που διεξήχθη.

Όσον αφορά στα αιγυπτιακά άρματα, αυτά αιφνιδιάστηκαν από μια ίλη ισραηλινών αρμάτων που εμφανίστηκε από πίσω τους, έχοντας σκαρφαλώσει τους υποτιθέμενα απέραστους αμμόλοφους!

Στη συνέχεια τα ισραηλινά άρματα πέρασαν και τις γραμμές των ορυγμάτων αποτελειώνοντας την όποια αντίσταση.

Ο Σαρόν, για μια ακόμη φορά, παρέβη τους βασικούς κανόνες πολέμου, κερδίζοντας μια σπουδαία νίκη.

Όμως ο Σαρόν, παρά τις επιτυχίες του,  παραήταν αντισυμβατικός  ακόμη και για τον ιδιαίτερα αντισυμβατικό ισραηλινό στρατό.

Όταν τον παρέκαμψαν για προαγωγή σε αρχηγό του γενικού επιτελείου, παραιτήθηκε από το στράτευμα (μάλιστα την επική μάχη του 1973 την πολέμησε ως έφεδρος!).

Ένας σοφός τότε στρατηγός προειδοποίησε τους συναδέλφους του πως ο Σαρόν θα επέστρεφε κάποτε ως υπουργός Άμυνας, και αν έχανε αυτό το αξίωμα (που όντως το έχασε μετά τον πόλεμο του Λιβάνου το 1982), τότε θα επέστρεφε ως πρωθυπουργός!

Χθες  όμως ο Σαρόν γνώρισε επιτέλους έναν αντίπαλο, που ούτε ο ίδιος δεν μπόρεσε να ξεγελάσει…

Project Syndicate

Απόδοση: Strange Attractor