Οι επαίτες της Θεσσαλονίκης…

Ολοένα και πληθαίνουν οι άνθρωποι που ζητιανεύουν στην πόλη της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα σε κεντρικά της σημεία.

Κάλλιστα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως η μεγάλη πλειονότητα αυτών των ανθρώπων είναι θύματα οργανωμένων κυκλωμάτων που τους φέρνουν από γειτονικές χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως από τη Βουλγαρία και -λιγότερο- από τη Ρουμανία.

Δε γίνεται ουσιαστικά κανένας έλεγχος στα σύνορα, μπορούν να κινούνται ελεύθερα από και προς την Ελλάδα και αυτό αξιοποιούν οι οργανωτές των κυκλωμάτων και τους εκμεταλλεύονται, μιας και αυτοί είναι τα πρώτα θύματα.

Οι περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν την κατάσταση και ουσιαστικά δεν αφήνουν χρήματα σε όσους επαιτούν τον οβολό τους.

Αναπτύσσεται όμως μια άλλου είδους κίνηση από τους πολίτες, που αξίζει να καταγραφεί.

Επειδή διαπιστώνουν πως κι αυτοί είναι θύματα οργανωμένων κυκλωμάτων, μπορεί χρήματα να μην τους δίνουν, αλλά αφήνουν δίπλα τους ένα κουλούρι, ένα σάντουιτς ή ένα ψωμί.

Ευτυχώς, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης η ανθρωπιά δεν έπαψε να υπάρχει.

Οι συμπολίτες μας μπορούν να ξεχωρίζουν καταστάσεις και να αποδίδουν το δίκαιο.

Να συμπαρίστανται στο θύμα των οργανωμένων κυκλωμάτων, να μην πεινάσει, αλλά ταυτόχρονα να μη δίνουν χρήματα, τα οποία θα καταλήξουν στα κυκλώματα, που πλουτίζουν με τον πόνο του άλλου.

Χρέος όμως και των ελεγκτικών οργάνων της Πολιτείας είναι να ανταποκριθούν στο ρόλο τους.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές δικαιολογίες για έλλειψη προσωπικού το οποίο θα έπρεπε να διενεργεί τους απαραίτητους ελέγχους, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να λειτουργήσει ένα οργανωμένο κράτος προς όφελος των πολιτών και των αδύναμων.

Γιατί είναι ευθύνη της Πολιτείας να δώσει ένα τέλος στο φαινόμενο των εισαγόμενων επαιτών στα πεζοδρόμια.

Γιατί είναι παράνομη πράξη και δεν τελείται από ανθρώπους που έμειναν στο δρόμο και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Το οφείλει, σε τελική ανάλυση, στους ζητιάνους - θύματα, που οι επικεφαλής των οργανωμένων κυκλωμάτων τους εκμεταλλεύονται αγρίως.

Φόρης Πεταλίδης

Αγγελιοφόρος