H «φτηνή» Ryanair, και η «ακριβή» Aegean…

Στη δουλειά μου έχω πολύ συχνά να κάνω με αεροπλάνα και αεροδρόμια.

Σε βαθμό που ο 10χρονος  παλιός εαυτός μου (που για κάποιο λόγο αγαπούσε όλα τα μεταφορικά μέσα, αλλά πιο ειδικά τα τρένα και τα αεροπλάνα) θα με ζήλευε.

Άλλο που ο νυν εαυτός μου πλέον τα βαρέθηκε…

Υπήρχε μάλιστα εποχή που κάθε βδομάδα έκανα τουλάχιστον δυο ταξίδια πήγαινε-έλα, και είχα φτάσει να είμαι σαν τον George Clooney σε κείνη τηταινία, στο πιο άσχημο (δυστυχώς), και στο λιγότερο απελπισμένο (ευτυχώς).

Και σήμερα ακόμα, που προς μεγάλη απογοήτευση του προ 30ετίας εαυτού μου κατάφερα να περιορίσω τις μετακινήσεις μου αυτές, δέκα τουλάχιστον φορές το χρόνο μπαίνω σε αεροπλάνα, αφού πρώτα περάσω τη γνωστή διαδικασία: Εισιτηριο – τσεκ-ιν (τώρα πια αποκλειστικά μέσω της διαθέσιμης τεχνολογίας, εκτός αν έχω καμιά βαλίτσα να δώσω, πράγμα σπάνιο όχι μόνο για μένα – βλ. παρακάτω – έλεγχος σεκιούριτυ κλπ).

Κάπως έτσι, τολμώ να πω ότι έχω μια εμπειρία και παραστάσεις αρκετά πάνω του μέσου όρου, τόσες τουλάχιστον ώστε συχνά να κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά όποτε ακούω ή διαβάζω βαρύγδουπα ρεπορτάζ για το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Μιλάω βέβαια για τη μετά ουκ ολίγων τυμπανοκρουσιών δυναμική είσοδο της Ryanair στην ελληνική αεροπορική αγορά…

 

Για την ακρίβεια την είσοδό της στο Ελ. Βενιζέλος και το διπλασιασμό των πτήσεων στα άλλα αεροδρόμια όπου επιχειρεί εδώ και 3 χρόνια, συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης.

Και μιλάω πολύ περισσότερο για τις θριαμβολογίες του κοινού (επιβατικού ή μη) που επιτέλους η “πανάκριβη” Aegean θα αποκτήσει εγχώριο ανταγωνισμό “πάνω στην ώρα” ακριβώς που κατάπιε την ήδη αναιμικό υφιστάμενο της Olympic Air.

Οι θριαμβολογούντες δεν εμφανίζονται να αγνοούν την εμπορική πολιτική της Ryanair, τουλάχιστον ως προς τα βασικά: Φτηνά ως πάμφτηνα βασικά εισιτήρια, χωρίς ορισμένες παροχές για εξοικονόμηση κόστους, όπως π.χ. προκαθήσεις στις θέσεις, γεύματα και αναψυκτικά στο αεροπλάνο, παραδιδόμενες βαλίτσες, κλπ.

Ακούγεται πανέξυπνο (και είναι) και βολικό (που συχνά είναι, ειδικά για ολιγοήμερα ταξίδια που μπορείς να βολευτείς μια χαρά με την 8κιλη χειραποσκευή που σου επιτρέπεται).

Ωστόσο αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.

Διότι η εν λόγω εταιρία (πανέξυπνα πάλι) χρεώνει και κάτι παραπάνω: Την αβλεψία και την ατυχία του επιβάτη.

Τί εννοώ;

Να ένα παράδειγμα: Έστω ότι τύπωσες το boarding της πτήσης για ν' αποφύγεις την εξτρά χρέωση του να πας στο τσεκ ιν και φτάνεις στο αεροδρόμιο, αλλά φευ, το έχασες ή το ξέχασες.

Τότε, καθώς πλέον το τσεκ ιν στο site της εταιρίας έχει κλείσει (κλείνει 4 ώρες πριν την αναχώρηση) είσαι αναγκασμένος να πας επί τόπου να στο τυπώσουν οι αντιπρόσωποι της εταιρίας.

Λοιπόν, το 40ευρω “πέναλτι” το έχεις στο τσεπάκι σου, μπορεί και παραπάνω…

Δε συζητώ καν για την περίπτωση να εμφανιστείς για τσεκ-ιν ή για επιβίβαση μισό έστω λεπτό πέραν του επιτρεπόμενου ορίου.

Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατμμύριο να έχεις χρόνο ανοχής, όπως άτυπα συχνά κάνουν οι τακτικές και όχι low cost εταιρίες.

Το εισιτήριο το έχασες, πάει και τελείωσε!

Και τί έγινε, θα έλεγε κάποιος.

Κάθε πότε θα συμβεί αυτό, και επιτέλους ας πρόσεχες.

Σωστά, αλλά όταν πετάς μπορεί να συμβούν διάφορά δυσάρεστα πράγματα πολύ πιο συχνά απ' όσο ίσως κάποιος αδαής φαντάζεται.

Καθόλου σπάνιο λοιπόν μια πτήση να καθυστερήσει, να ακυρωθεί και συχνά να χρειαστείς να περιμένεις από μία ώρα μέχρι και αρκετές μέρες στο αεροδρόμιο (καιρός, τεχνικά προβλήματα κλπ).

Ακόμα χειρότερα, μπορεί να κολλήσεις σε κάνα ενδιάμεσο σταθμό και να μην μπορείς να πας ούτε στον προορισμό σου, ούτε να γυρίσεις πίσω.

Κατ' αρχάς, πολιτική της Ryanair είναι να μην εκδίδει ποτέ ενιαία εισιτήρια με ενδιάμεσο σταθμό, κάτι που σημαίνει ότι άπαξ και έχασες το connection και ανεξάρτητα της αιτίας θα πρέπει να αποχαιρετήσεις το κομμάτι που έχασες, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να στο αντικαταστήσουν – πρέπει πολύ απλά να ξαναπληρώσεις.

Η δε τήρηση των κανόνων που επιβάλλονται από ευρωπαϊκό κανονισμό είναι το λιγότερο “συζητήσιμη”.

Ξέρω περίπτωση συναδέλφου που ερχόταν από Λονδίνο στη Θεσσαλονίκη και εξαιτίας ομίχλης στην άφιξη (γεγονός ΚΑΘΟΛΟΥ σπάνιο) προσγειώθηκε στην Αθήνα 1.00 το βράδυ και τελικά η Ιρλανδική εταιρία μετά από 1-2 ώρες τους τσουβάλιασε σε ένα ...λεωφορείο που τους έφερε το επόμενο πρωί στο Βαρδάρη, αφού εν τω μεταξύ δεν τους κέρασε ούτε έναν καφέ στου Λεβέντη που λέει ο λόγος.

Εγώ σε μία περίπτωση που βρέθηκα επίσης στο Ελ. Βενιζέλος νύχτα, έλαβα από την Aegean χωρίς καν να το ζητήσω, διαμονή στο Sofitel (5 αστέρων) απέναντι, μαζί με κουπόνι για πλήρες γεύμα, και φυσικά θέση στην πρώτη πτήση της επόμενης μέρας.

Κάτι που είναι κάθε άλλο παρά η εξαίρεση στην περίπτωση της ελληνικής εταιρίας – αν πέσεις σε κακοτυχία με ακυρώσεις/καθυστερήσεις τουλάχιστον αυτά τα έχεις απολύτως εξασφαλισμένα.

Σε ότι αφορά στο φίλο μου, έκανε την καταγγελία στην Πολιτική Αεροπορία, δικαιώθηκε (η Ryanair έφαγε διοικητικό πρόστιμο για παραβίαση των δικαιωμάτων του) αλλά ο ίδιος δεν έλαβε δεκάρα.

Διότι έπρεπε να κάνει αγωγή στα δικαστήρια, αφού πρώτα έπρεπε να επιδώσει το δικόγραφο, όπως του εξήγησε ο δικηγόρος του, στην ...Ιρλανδία όπου και η έδρα της εταιρίας.

Γιατί, η συγκεκριμένη εταιρία δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ υποκατάστημα στην Ελλάδα, ΚΑΝΕΝΑΝ αξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο (άρα που να μπορεί να παραλαμβάνει δικόγραφα), και όλη η εξυπηρέτηση επιβατών γίνεται μέσω του site της ξανά απ' την Ιρλανδία.

Φυσικά, όχι στα ελληνικά, αν και ακούω ότι ανακοίνωσε ότι αυτό θα το τακτοποιήσει. Ίδωμεν.

Για να μην παρεξηγηθώ: Δεν λέω ότι είναι κακό πράγμα ο ανταγωνισμός μεταξύ αεροπορικών εταιριών, ίσα-ίσα είναι για τον επιβάτη ότι καλύτερο – προσωπικά και παρά τις επιφυλάξεις μου, θεωρώ την επερχόμενη “αερομαχία” θετικό γεγονός για όλους μας .

Δεν λέω καν ότι η Ryanair «παρανομεί» πάντα ή συχνά, διότι κι όταν το κάνει το κάνει οριακά για να μη δίνει σοβαρά δικαιώματα – στο 95% των περιπτώσεων, όσο εξωφρενικοί κι αν είναι ορισμένοι όροι της, είναι νόμιμοι καθώς αναγράφονται στο site της αναλυτικά.

Δεν λέω καν ότι δήθεν είναι ανασφαλής, διότι έχει και ολοκαίνουργια αεροπλάνα, και είναι τυπικότατη (όπως, παρεμπιπτόντως και η Aegean) σε θέματα ασφαλείας.

Αυτό τους το αναγνωρίζουν ακόμα και οι ορκισμένοι εχθροί τους.

Ούτε καν λέω ότι η Aegean τα κάνει όλα τέλεια και ότι δεν έχει προβλήματα ή πράγματα να βελτιώσει.

Ούτε ότι δεν είναι κάποιες φορές ακραία πανάκριβη.

Αυτό που λέω είναι ότι πολλές φορές το φτηνό είναι πανάκριβο και το ακριβό είναι φτηνό.

Εν τέλει ο επιβάτης θα πρέπει να είναι σωστά πληροφορημένος στα ΠΑΝΤΑ πριν κάνει την επιλογή απολύτως συνειδητά και ΥΠΕΥΘΥΝΑ.

Ελπίζω να συνεισέφερα κάτι με την εμπειρία μου…

Ο Παραβάτης

ΥΓ: Πρόσφατα η Aegean αποφάσισε να αντιγράψει μία από τις πρακτικές της Ryanair, το να πουλάει δηλαδή κατά τί φτηνότερα ορισμένα εισιτήρια χωρίς όμως να δικαιολογεί αποσκευή (αυτή χρεώνεται εξτρά).

Έχω τύχει ήδη πάρα πολλές φορές που ελληναράδες επιβάτες όταν το ανακαλύπτουν αυτό στο τσεκ-ιν (διότι ή δεν κάναν τον κόπο να διαβάσουν τους όρους πριν βγάλουν το εισιτήριο ή κάποιος άλλος ελληναράς ταξιδιωτικός πράκτορας που τους το εξέδωσε “ξέχασε” να τους το πει) να καταριούνται όχι μόνο την Aegean αλλά και τους άτυχους υπαλλήλους που τους εξυπηρετούν.

Υπόθεση κάνω, αλλά δε θα μου έκανε καμία εντύπωση αν αυτοί συγκαταλέγονται στους “ενθουσιασμένους” με τη Ryanair που θα “κατατροπώσει” την “τρισκατάρατη” Aegean…

ΥΓ2: Δεν έθεσα επίτηδες τον παράγοντα “ελληνικότητα” της μίας από τις δύο εταιρίες, όχι γιατί δεν έχει σημασία (έχει και παραέχει) αλλά γιατί δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να επιλέγουμε κάτι ελληνικό μόνο ή κυρίως γι' αυτό.

Αν όμως στη ζυγαριά μας το ελληνικό είναι κοντά με το αλλοδαπό, η δικιά μου λογική λέει ότι θα πρέπει να λαμβάνεται και αυτός ο παράγοντας υπόψη.