Ποια είναι τα σενάρια πανικού που κυοφορούν οι κάλπες...

Οι προσεχείς εκλογές φαίνεται πως κρύβουν εκπλήξεις και ενδεχομένως και ανατροπές.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι εμφανής η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών αριστερής και δεξιάς απόχρωσης.

Η άνοδος αυτή θα δημιουργήσει κραδασμούς μέχρι να επιβάλει σαν μόνη ρεαλιστική λύση την φυγή προς τα εμπρός: Την δημοσιονομική και πολιτική περαιτέρω σύσφιξη.
Το σενάριο της διάλυσης συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες…

Στην Ελλάδα οι εκλογές μοιάζουν περισσότερο «βουβές» από ποτέ.

Στις δημοσκοπήσεις αυτό διαπιστώνεται από τους δημοσκόπους ως άρνηση μια μεγάλης μερίδας να λάβουν μέρος στη δημοσκόπηση.
Άρα, την τελευταία στιγμή μπορεί να υπάρξουν ανατροπές.
Τα πιθανά σενάρια:
Ποιες είναι οι πιθανές εκπλήξεις και ποιες συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν;
Κατ’ αρχήν η κυβέρνηση αν και πέτυχε να βγάλει τη χώρα στις αγορές (είναι θέμα ημερών πλέον) σε μια προσπάθεια συμβολικής επίδειξης του τέλους της χρεοκοπίας του 2010 που ξεκίνησε με τον αποκλεισμό της από τις αγορές, ενδέχεται να πληρώσει το κόστος της φοροεπιδρομής.
Η κυβέρνηση πέτυχε ότι πέτυχε «καίγοντας» μέσω της υπερφορολόγησης μέρος των καταθέσεων που έχουν απομείνει, προκειμένου να είναι σε θέση να συνεχίζει αν μοιράζει εφαπάξ, σ’ όσους διόριζαν έναντι ψήφων οι «μαυρογιαλούροι» του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και τις αριστεράς τις τελευταίες δεκαετίες.

Η αριστερά βγάζει το εαυτό της απ’ έξω αλλά δεν μπορεί να αιτιολογήσει γιατί στα συνδικάτα του δημοσίου είχε σταθερά διπλάσια δύναμη από τα εκάστοτε των εθνικών εκλογών.
Η κυβέρνηση έχει εξοντώσει τη μεσαία τάξη και την επιχειρηματικότητα και ενδέχεται να τιμωρηθεί γι’ αυτό.
Η κυβέρνηση διατηρούσε την προτίμηση μια μερίδας του εκλογικού σώματος λόγου του τρόμου που προκαλούσε η άνοδος της επιρροής του ασυνάρτητου και μηδενιστικού ΣΥΡΙΖΑ με μοντέλα αναφοράς τη Βενεζουέλα και την Αργεντινή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις βουλευτικές εκλογές μοιάζει καθηλωμένος και ήδη εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια φθοράς.

Αυτό απελευθερώνει δυνάμεις εγκλωβισμένες στη Νέα Δημοκρατία.
Η μοναδική ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ να κατακτήσει τη εξουσία ήταν το 2012 εν μέσω της «τυφλής» ψήφου της αγανάκτησης που οδήγησε τα άκρα του πολιτικού φάσματος στο επίκεντρο.
Στη διετία που ακολούθησε, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπάθησε να καλύψει τη απουσία ρεαλιστικού σχεδίου για την εξουσία με μια διπλή γλώσσα.

Άλλα έλεγαν στο Τέξας και το Βερολίνο και άλλα στο ετερογενές εγχώριο κοινό.

Επιπλέον αποκαλύφθηκαν θέματα όπως οι φοροδιαφυγή προβεβλημένων στελεχών και τιμητών της κρίσης, οι τεράστιες καταθέσεις και επενδύσεις στελεχών πολλά από τα οποία έχουν «γεννηθεί» κομματικά στελέχη και απασχοληθεί μόνο σαν συνδικαλιστές του δημοσίου.

Αποκαλύφθηκε το ύποπτο εφάπαξ αρχισυνδικαλιστή του ιδιωτικού τομέα κλπ.

Αποκαλύφθηκε πως όχι μόνο εξωσυστημική δύναμη τιμωρίας δεν συνιστούσε αλλά αποτελεί μέρος του βαθιού παρασιτικού συστήματος που χρεοκόπησε, δηλαδή μέρος του προβλήματος.
Όσο θα διαπιστώνεται πως δεν υπάρχει ορμή εξουσίας τόσο θα επιταχύνεται η φθορά τους επόμενους μήνες της ατυχούς ρεπλίκας του μοντέλου που ανέδειξε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ στη μεταπολίτευση.
Η Χ.Α.
Η παρουσία της Χρυσής Αυγής απελευθέρωσε ένα εκλογικό δυναμικό του 5-15% το οποίο θα μπορούσε εν δυνάμει να αποτελέσει ένα δεξιό συντηρητικό μπλοκ, ξενοφοβικό, ευρωφοβικό με οικονομικό μοντέλο τον κεντρικό κυβερνητικό σχεδιασμό και τον προστατευτισμό.

Και να εξαφανιστεί η ΧΑ η μερίδα αυτή θα αναζητήσει εκπροσώπηση.
Την περίοδο της αγανάκτησης και της τυφλής αντιμονημονιακής ρητορικής το μπλοκ αυτό θα μπορούσε να ήταν πλειοψηφικό, αν δεν ήταν η ναζιστική Χ.Α. ο άξονας πολιτικής του έκφρασης.
Ανάλογα ένα υπόλοιπό 5%-15% αποτελεί ένα αριστερό συντηρητικό μπλοκ (μέρος ΣΥΡΙΖΑ +ΚΚΕ) ευρωφοβικό, με οικονομικό μοντέλο επίσης τον κεντρικό κυβερνητικό σχεδιασμό και τον προστατευτισμό.
Ιστορικά αυτά ήταν τα όρια της αριστεράς τον τελευταίο αιώνα.
Το ζητούμενο για το μέλλον της χώρας είναι πως θα διαμορφωθεί το υπόλοιπο σκηνικό της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς ή της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς που θα συνθέτουν και τις μελλοντικές κυβερνητικές πλειοψηφίες και το στίγμα της χώρας στο παγκόσμιο χάρτη.
Το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης έχει αρχίσει αν ανατρέπεται από τη στιγμή που τα δυο μεγαλύτερα κόμματα μετά βίας ξεπερνάνε το 20%.
Τα αποτελέσματα των προσεχών αυτοδιοικητικών και ευρωεκλογών αναμένεται να επιταχύνουν τις εξελίξεις, ανάλογα και προς την κατεύθυνση που θα διαμορφωθούν.

Κώστας Στούπας

Capital.gr