Δεν απολείπειν Θεός Αντώνιον…

Πως κατά την γνώμη μας διαμορφώνεται η πολιτική κατάσταση λίγες ημέρες προ των εκλογών;

1) Το ΠΑΣΟΚ θα πέσει σαφώς κάτω του 10%. Αυτό θα επιταχύνει τα διαλυτικά φαινόμενα.

Καταρχάς και πριν από αυτό, να αναλογισθούμε το εξής: Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που δεν θα υπάρχει σε γενικές εκλογές (βουλευτικές ή ευρωεκλογές) ψηφοδέλτιο με το όνομα «ΠΑΣΟΚ»! Στην ουσία δηλαδή το ΠΑΣΟΚ ήδη δεν υπάρχει και μένει απλώς κάποια στιγμή να συνταχθεί και η ληξιαρχική πράξη θανάτου.

Πιθανότατα αυτό να συμβεί μετά τις ευρωεκλογές.

2) Η ΝΔ φαίνεται όλο και πιθανότερο να έλθει πρώτη.

Αυτό θα αποτελεί το απόλυτο χαστούκι και για τους εξυπνάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ, και για την διαπλοκή.

Η ΝΔ του Σαμαρά πρέπει να έρθει πρώτη στις ευρωεκλογές, ώστε να φτιάξει το παιχνίδι με δικούς της όρους.

Εάν αυτό επαληθευθεί (αν είναι δηλαδή πρώτη η ΝΔ), τότε θα γίνουν ταυτόχρονα δύο βήματα.

Το ένα θα είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και το άλλο η... αλλαγή/αντικατάσταση της ΝΔ με ένα νέο κόμμα!

Ναι, όσο οξύμωρο και να ακούγεται, πρωτιά της ΝΔ θα φέρει πιο κοντά την ...αλλαγή της

Αυτό, διότι πρώτο δεν θα είναι το κόμμα που έφτιαξε ο Καραμανλής ο Α΄, αλλά το κόμμα που πήρε από την μνημονιακή απαξίωση ο Σαμαράς.

Σε πρακτικούς όρους, θα έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και έδαφος ο Σαμαράς να διαλύσει-μετεξελίξει μια ωραία μέρα τη ΝΔ σε «Νέα Ελλάδα» ή ο,τιδήποτε άλλο.

3) Κάνουμε όλοι μας ένα μεγάλο λάθος. Θεωρούμε την οποιαδήποτε μετεξέλιξη των πραγμάτων ότι θα φέρει με μια αυτόματη περίπου διεργασία τις δυνάμεις της αρετής στο προσκήνιο.

Καθόλου δεν συμβαίνει αυτό.

Το ίδιο λάθος κάναμε και μετά τις 29 Νοεμβρίου. Θεωρούσαμε ότι με την επικράτηση Σαμαρά θα επικρατούσαν αυτομάτως οι δυνάμεις της αρετής έναντι των δυνάμεων του «κακού».

Η πορεία των πραγμάτων έδειξε ότι δεν συνέβη αυτό. Εκ των υστέρων επιβεβαιώνεται ότι ήταν και αδύνατον να συμβεί.

Οι ανθρώπινες-πολιτικές-κοινωνικές-οικονομικές σχέσεις είναι τελικά τόσο περίπλοκες, που θα πρέπει να ξεχάσουμε μια καλή μεσσιανισμούς που τόσο κακό έκαναν στην ελληνική πολιτική.

4) Το ίδιο πράγμα δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα συμβεί και τώρα. Δηλαδή ότι το «καινούργιο» θα είναι αυτομάτως «καλό».

Η περίπτωση Μαρινάκη-Κόκκαλη-Μώραλη το αποδεικνύει.

Αυτοί οι τύποι προσποιούνται το «καινούργιο» και τους «άφθαρτους», ενώ στην πραγματικότητα είναι εκπρόσωποι του σκληρότερου, φθαρμένου, προμνημονιακού κατεστημένου.

Θα ξεγελαστεί ο κόσμος; Θα φανεί από το ποσοστό που θα πάρει ο Μώραλης. Είναι πολύ κρίσιμο να δείξει ωριμότητα ο κόσμος και να μην τους ψηφίσει.

5) Πώς λοιπόν θα διασφαλίσουμε ότι θα επικρατήσει η αρετή έναντι της κακίας; Δεν υπάρχει τρόπος. Θα είναι ένας διαρκής αγώνας.

Αν σε κάτι πρέπει να στοχεύσει πια ο Σαμαράς την επομένη των ευρωεκλογών (που πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει έστω και με μια ψήφο διαφορά για να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων), είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα επιτρέψουν ανάπτυξη των υγιών δυνάμεων στη χώρα.

Το κακό είναι ότι σήμερα τον στηρίζει από πλευράς «συστήματος» και «κατεστημένου» ό,τι χειρότερο υπάρχει στην χώρα.

Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

Όμως ας μην γελιόμαστε για τις ικανότητες του ανδρός.

 Όταν τον βλέπαμε να κάνει τα χατίρια του Βενιζέλου, σκεφτόμουν ότι όπως έκανε τα χατίρια των δανειστών και τελικά ξεδόντιασε το Μνημόνιο, έτσι αύριο θα ξεδοντιάσει και το ΠΑΣΟΚ και την διαπλοκή.

Για το ότι θα τους ξεδοντιάσει λοιπόν δεν υπάρχει αμφιβολία.

Αν έχουμε κάπου αμφιβολία είναι για το καινούργιο σύστημα που θα χτιστεί αύριο. Θα είναι ένα σύστημα δομικά υγιές;

Πολύ αμφιβάλλω, διότι λείπει αυτή τη στιγμή (όχι από τον Σαμαρά, αλλά γενικά από τη χώρα) το σωστό πρότυπο (εννοώ τον αγγλικό όρο paradigm).

Άρα, τι να χτίσει για το αύριο;

Ούτε ο ίδιος το γνωρίζει, ούτε κανένας άλλος αυτή τη στιγμή.

Δεν ξέρουμε ακριβώς ως κοινωνία τι θέλουμε για το αύριο.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα.

Το τρένο της Ιστορίας θα σφυρίξει μια φορά…
Αλλά, γράψαμε και άλλη αφορά:
Πως θα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος τα τωρινά γεγονότα;
Η Ιστορία μας θα γραφτεί ένδοξα, ή με μελανά χρώματα;
Θυμίζουμε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγινε Εθνάρχης σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ύστερα από την εθνική ταπείνωση του 1897, την Ελλάδα ουσιαστικά χρεοκοπημένη και μισή και τον ελληνικό λαό ακόμη με τα κουσούρια του ραγιά.
Αυτή τη στιγμή ο τόπος χρειάζεται έναν ηγέτη με όραμα, αποφασιστικότητα, τόλμη να τα βάλει με όλους και με όλα και κυρίως διορατικότητα για το τι θέλει ο ελληνικός λαός. Και ότι πρέπει να πορευθεί με τον κόσμο για να νικήσει αυτό το τέρας της κρίσης. Όποιο κι αν είναι το κόστος.
Eμείς πιστεύουμε ότι ο ηγέτης αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Mέσα από ανείπωτες δυσκολίες και καταστάσεις, που λίγο πολύ τις ζήσαμε όλοι μαζί αυτά τα δύο χρόνια, παρά τα αναπόφευκτα λάθη και αδυναμίες, έχει σήμερα μια μοναδική ευκαιρία που άλλοι θα παρακαλούσαν να την έχουν.

Να αναδειχθεί μέσα από τα συντρίμμια της χώρας στον μεταρρυθμιστή ηγέτη της Ελλάδας.
Αυτό όμως που ο ίδιος έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι δηλαδή “η μετάβαση από το παλιό στο ‘νέο” είναι μια αργή και βασανιστική διαδικασία” και ότι “το παλιό έχει πεθάνει, αλλά το νέο αργεί να γεννηθεί” ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ.

Το καινούργιο πρέπει να γεννηθεί ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ.
Τις ημέρες που έρχονται δύο πράγματα πρέπει να κάνει κυρίως κατά την γνώμη μας:
Πρώτον: Να πάει στον λαό, να τους μιλήσει και να του πει όλη την αλήθεια. Να ξέρει τι τον περιμένει και σε τι μπορεί να ελπίζει.
Δεύτερον: Να δείξει πως ονειρεύεται την Ελλάδα του 2021. Να αποδείξει την μεγάλη του διαφορά από τους άλλους, γιατί αυτός έχει και σχέδιο που υλοποιείται και πατριωτικό όραμα.

Και για ένα πράγμα να είστε σίγουροι: Η μητέρα των μαχών… τώρα αρχίζει!

Διογένης - Πάνος Ζήσης

Antinews