Επιτέλους ψυχραιμία…

Η ελληνική πρωτοτυπία των εκλογών, που διεξάγονται αύριο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, είναι ότι -στη χώρα μας- προσέλαβαν μορφή δημοψηφίσματος-ψήφου εμπιστοσύνης στον κυβερνητικό συνασπισμό.

Είναι αλήθεια ότι το θέμα ετέθη από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα αλλά και από άλλους ήσσονος σημασίας πολιτικούς σχηματισμούς.

Με βάση, όμως, τα κρατούντα εν Ελλάδι ήθη, η συμπεριφορά της αντιπολιτεύσεως και ιδιαίτερα της αξιωματικής δεν θα έπρεπε να προκαλέσει έκπληξη.

Ακατανόητο είναι το γεγονός, ωστόσο, ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ απάντησαν στην πρόκληση και μάχονται τον ΣΥΡΙΖΑ ωσάν να κρίνεται όχι απλώς το μέλλον της κυβερνήσεως αλλά και η τύχη της Ελλάδος.
Οι κ. Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος γνωρίζουν κάλλιστα πως κόμματα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά θα κατισχύουν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ουδείς ηγέτης όμως της Ε.Ε. διενοήθη να συνδέσει το μέλλον της κυβερνήσεώς του από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Οι ηγέτες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους Ελληνες αστούς.

Αλλά μακράν απέχουν από το να ενεργούν ως οι εκφραστές της αστικής τάξεως. Συμπεριφορά Ευρωπαίου αστού επέδειξε στη διάρκεια της τηλεμαχίας ο κ. Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ -ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος- που αγνόησε δύο φορές την πρόκληση του κ. Τσίπρα να αναφερθεί στα διαδραματισθέντα στη Σύνοδο των Κανών όπου αποφασίσθηκε η αποκαθήλωση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Ο κ. Γιουνκέρ ως επικεφαλής ψηφοδελτίου του ευρωπαϊκού αστικού κατεστημένου γνωρίζει άριστα ότι ηγέτες της Αριστεράς -όπως ο κ. Τσίπρας- θα ήταν διατεθειμένοι να τον στείλουν στην γκιλοτίνα.

Θα ελάμβανε όλα τα μέτρα να αντιμετωπίσει αυτό το -όλως φανταστικό και απίθανο- ενδεχόμενο.

Αλλά δεν θα άνοιγε ποτέ διάλογο με έναν «νέο και άγνωστο», που επαγγέλλεται επανάσταση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αντιληπτό βεβαίως ότι παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες να παραμείνει στην Ευρώπη, η Ελλάς είναι χώρα ιδιόρρυθμη από άποψη κοινωνική, πολιτική και οικονομική.

Ωστόσο, θα ήταν σκόπιμο να επισημανθεί ότι η νευρικότητα που εκπέμπουν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος μπορεί να εκληφθεί ως ανασφάλεια ως προς τη δυνατότητα ελέγχου των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των οποίων ηγούνται.

Με αυτόν τον τρόπο όμως, μία αδυναμία προσωπικής επιβολής επί των βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ προσλαμβάνει διαστάσεις γενικευμένης εθνικής κρίσεως.
Ο κίνδυνος δεν βρίσκεται στην όποια άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ όποιο και εάν είναι το τελικό του ποσοστό, αλλά στις αντοχές των Κοινοβουλευτικών Ομάδων.

Το πρόβλημα είναι κατά συνέπεια εσωκομματικό, και με αυτό θα έπρεπε να ασχοληθούν οι δύο ηγέτες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Η εξαγωγή εσωκομματικών εντάσεων σε εθνικό επίπεδο είναι άκρως επικίνδυνη.
Ηδη, η δηλητηριώδης και άνευ προηγουμένου σε οξύτητα αντιπαράθεση που κυριάρχησε στον πρώτο γύρο των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως ανέδειξε τη Χρυσή Αυγή στο μόνο κόμμα που ωφελήθηκε από αυτή την άγονη «μονομαχία».

Το ενδεχόμενο επαναλήψεως του φαινομένου και στις αυριανές εκλογές δεν πρέπει να αποκλείεται.
Αλλά έτσι βαίνουμε προς εκτροχιασμό του πολιτικού συστήματος.

Είναι αργά βεβαίως για όποια αλλαγή της αυτοκαταστροφικής τάσεως που έχει δημιουργηθεί.

Προσβλέπουμε σε μια ψύχραιμη αντιμετώπιση του όποιου αποτελέσματος το βράδυ της Κυριακής.

Κώστας Ιορδανίδης

Καθημερινή