Κουνέλι…

Μπορεί ο Χίτλερ να γεννήθηκε κάτω από την σκιά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων αλλά μετά θάνατον, οι πιονιέροι που τακτοποιούν το αγελαίο κοινωνικό φαντασιακό με την απειλή του ναζισμού σε κονκάρδες, πρόσωπα και συγκεντρώσεις, ξεχνούν ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πρωτοεμφανίστηκαν κατά την λενινιστική τρομοκρατία.

Ωστόσο, οι προαναφερθέντες, επειδή γνωρίζουν ότι εν Ελλάδι η προσκόμιση φασιστικού παρόντος και μέλλοντος στα κοινωνικά δίκτυα, επηρεάζει αυτούς που πλέον αντιλαμβάνονται το γενικό θέατρο εντυπώσεων στην αρένα του ολοκληρωτισμού, ο οποίος είναι τουλάχιστον παλαιομοδίτικος με ορεσίβια αισθήματα για τα μεθεόρτια δυσάρεστα γλυκίσματα.

Η μηχανή του κιμά, πιστή στο εαμίτικο μετερίζι, ανοικοδομεί το μαρξιστικό καρκίνωμα με ύβρεις κι απειλές σε όσους αρνούνται να συμμορφωθούν με την πολιτική οικονομία.

Μαύρο τσεμπέρι, λευκό υπογένειο, νωδή φαντασίωση μικρασιάτικου γέρικου νόστου.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι εγχώριοι Καλμούχοι, διέπονται από ένα τεράστιο βάρος για την ίδια τους την ύπαρξη.

Χωρίς να έχουν ιδέα για τις στιχομυθίες μεταξύ της Μεγάλης Αικατερίνης και του Diderot, του William Thackeray με την μεγαλύτερη των αδερφών Brontë, του Melanchton με τον Λούθηρο, συμπεριφέρονται σαν τους Καθολικούς του 17ου αιώνα πριν ο Wellington ψηφίσει την άρση των απαγορεύσεων και των διώξεων. Ουσιαστικά, αυτοί που ουρλιάζουν διαδικτυακά για το δίκιο των κατοίκων της Γάζας, διαπνέονται από απαρχαιωμένη στυλιστική προτεσταντική ψυχολογική κατάρρευση που αγκιστρώνεται σε οτιδήποτε λαμβάνει χώρα για να μην καταρρεύσει το καθημερινό μύθευμα της δήθεν ευαισθησίας προς τρίτους. Εξάλλου, η αριστερίστικη ξεπερασμένη λύσσα, προσπαθεί να πείσει εαυτόν, ότι εξακολουθεί να νοιάζεται βάσει του διεθνισμού κοπής 19ου αιώνα, διαβάζοντας το Κεφάλαιο ως φιλόσοφοι· σαν τον cher Althusser.

Εν Ελλάδι, η κομμουνιστική χίμαιρα, το μίσος για τους Φιλελεύθερους, το συντηρητικό μένος για τον πλούτο και την ιδιοκτησία, η εθελοτυφλία αναρχοφασιστών, συριζοφασιστών και γλυκανάλατων συνιστωσών όσον αφορά την αγαστή συνεργασία μεταξύ ισλαμοφασιστών και ναζιστών στον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, θυμίζουν την παράνοια του Rimbaud στις ακτές της Σομαλίας όταν ο τελευταίος κυνηγούσε το σύμπαν του εγωτικού μηδενισμού.

Στην ουσία διαιωνίζεται η λαϊκίστικη υποκουλτούρα, στον μύλο που αλέθει: εμφυλιακή ψευδαίσθηση, ψυχολογικές περιχαρακώσεις, συμπαντικές επιθυμίες για να κρυφτεί η ιδεολογική ένδεια.

Αυτό που πράττεται έχει χορηγούς αυτούς τους ίδιους βολεμένους επαρχιώτες που φωνάζουν για δικαιοσύνη, περισσότερα χρήματα και ισότητα.

Ένας ψευδοϊδεολογικός ψυχαναγκασμός για να μην κλειστούμε απ’ έξω·  απ’τους πολλούς εξωθεσμικούς· απ’τον χωριάτικο παράδεισο που υπόσχεται ταξικά αντισημιτικά σκόρδα.

The Elf at Bay