Αριστερή παρέλαση…

Επειδή πολλή συζήτηση έγινε ένθεν κακείθεν σχετικά με τη μουσική υπόκρουση της παρέλασης στο Χαλάνδρι, θα ήθελα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματάκια.

Καταρχήν εμένα ποσώς με ενδιαφέρει αν στην παρέλαση θα ακούγεται ο Ναύτης του Αιγαίου, η Ενάτη του Μπετόβεν, ο ύμνος του ΕΑΜ ή η Παπαλάμπραινα. Μπορεί να τα κανονίσει έτσι ο δήμαρχος ώστε να μη γίνονται παρελάσεις;

Εδώ είναι όλο το θέμα.

Το μέγα πρόβλημα είναι η ίδια η παρέλαση, όχι τα ηχητικά…
 

Μερικοί λένε, εντάξει μωρέ τώρα, τι σου φταίνε οι παρελάσεις, παράδοση είναι, επίδειξη του σφρίγους της ελληνικής νεολαίας, ένδειξη ανάτασης και ετοιμότητας του έθνους και άλλα τέτοια ηχηρά.

Ε, αυτά είναι ακριβώς που με ενοχλούν. Και η παράδοση, τέτοια που είναι, και η επίδειξη του σφρίγους των νεολαίας και η φτηνή ένδειξη ανάτασης και ετοιμότητας του έθνους.

Με ενοχλεί να μπαίνουν τα παιδιά στη στρατοκρατική λογική, με ενοχλούν οι επιδείξεις των αεροπλάνων και των τανκς, όλος αυτός ο στόμφος, η πατριδοκαπηλία και η ψευδεπίγραφη ετοιμότητα.

Με ενοχλούν οι εργατοώρες που ξοδεύονται, η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τα αεριωθούμενα, το κόστος της κινητοποίησης του στρατού – με ενοχλούν ούτως ή άλλως, αλλά ακόμα περισσότερο σε καιρούς ανθρωπιστικής κρίσης.

Με ενοχλεί η αφέλεια του συμβολισμού και το πολεμοχαρές μήνυμα.

Με ενοχλεί όλη αυτή η μούχλα και ο αποπροσανατολισμός από τις αληθινές προτεραιότητες της χώρας, που δεν θα ’πρεπε να έχουν καμία σχέση με πολεμικές αρετές, αλλά με την ευρηματικότητα, τη δημιουργικότητα, την εξωστρέφεια και την αλληλεγγύη.

Αυτά μας λείπουν, και μόνο αυτά μπορούν να μας θωρακίσουν απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Δεν σε εκλέξαμε, σύντροφε, για να παραστήσεις τον αριστερό ντιτζέι, για να συνεχίσεις να κάνεις ό,τι και οι προηγούμενοι, αλλάζοντας το εμβατήριο για να μας εντυπωσιάσεις.

Έβαλες τη φιλαρμονική να παίξει τον ύμνο του ΕΑΜ και νομίζεις ότι κάτι έκανες. Φοβάμαι πως τίποτα δεν έκανες, τίποτα δεν συνέβη που να σχετίζεται με την πορεία της τοπικής κοινωνίας προς ένα άλλο σενάριο κοινοτικής συμβίωσης.

Είναι μεγάλο λάθος να κινείσαι με βάση τον πρόσκαιρο εντυπωσιασμό και την κραυγαλέα αριστεροσύνη.
Αριστερή πολιτική είναι να στήσεις δομές αλληλεγγύης, ν’ αλλάξεις τη λογική της πόλης, να παρέμβεις στη χωροταξία, να διευρύνεις τη δημόσια σφαίρα, να διώξεις τα ιδιωτικά τραπεζάκια και τα παρκαρισμένα ΙΧ από τους πεζόδρομους, να φτιάξεις ανακύκλωση, να αλλάξεις τις αναλογίες του πράσινου, να ενθαρρύνεις την αυτοοργάνωση του κόσμου, να εμπνεύσεις την πρωτογενή καλλιτεχνική δραστηριότητα, τον λαϊκό αθλητισμό, την κουλτούρα, να φτιάξεις βιβλιοθήκες, να βοηθήσεις την τοπική αγορά, να ξαναζωντανέψεις τις γειτονιές, να εμπεδώσεις την ασφάλεια.
Τα λέω χύμα, χωρίς να τα ιεραρχώ, και ασφαλώς ξεχνάω πολλά, αλλά σίγουρα δεν είναι αριστερή πολιτική να αναπαράγεις τις παλιές συνταγές με δήθεν προωθημένη συσκευασία. 

Οι άνθρωποι που παρακολούθησαν την παρέλαση δεν ξέρω κατά πόσον χάρηκαν με τις επιλογές σου, αλλά σίγουρα παρέμειναν παθητικοί θεατές ενός παλιομοδίτικου θεάματος, κι εσύ απλώς τους έδωσες μια αφορμή να το συζητήσουν λίγο, να το κουτσομπολέψουν, ίσως και να τσακωθούν.

Και για να σου το πω και πιο σταράτα, δεν σε εκλέξαμε για να διαιρέσεις την κοινωνία με διλήμματα του προηγούμενου αιώνα, ούτε για να πάρεις καμιά ρεβάνς.
Δεν αμφιβάλλω ότι θα υπήρξαν και κάποιοι σκληροπυρηνικοί που σου είπαν μπράβο για την πρωτοβουλία σου, που είδαν καλοπροαίρετα σ’ αυτήν μια κάποια καινοτομία και μια ιστορική δικαίωση.
Εγώ πάντως θα σου πω μπράβο μόνο αν καταφέρεις να ενώσεις όλη την τοπική κοινωνία -κι εκείνους που δεν σε ψήφισαν- γύρω από έναν προωθημένο στόχο, γύρω από έργα κοινωνικής ανατροπής και αλληλεγγύης.

Ή, ακόμα, όταν θα αναγκαστείς να συγκρουστείς με συμφέροντα και με το πιο οπισθοδρομικό κομμάτι του δήμου.

Όταν θα ξεβολέψεις τους μεσάζοντες, τους σύγχρονους μαυραγορίτες, τους τοκογλύφους, τους εργολάβους, όλους εκείνους που κάνουν τις γειτονιές και τις πόλεις μουντές, φτηνές και αβίωτες.

Όχι για το εμβατήριο, φίλε, αλλά για κάτι που να αξίζει πραγματικά τον κόπο, κάτι για το οποίο θα σκεφτεί ο δημότης σου ότι αξίζει να βγει από το καβούκι του και να κινητοποιηθεί.

Για κάτι που θα κάνει την πόλη και την κοινωνία πιο ανοιχτές, που θα δίνει ανάσα και προοπτική στον τόπο και στους ανθρώπους του, κάτι που να ενεργοποιεί τη νεολαία, να τη βάζει σε κίνηση, όχι από τα πάνω, όχι με τη φιλαρμονική αλλά με τη δική της πρωτοβουλία, την παρουσία, την έμπνευση και τη συμμετοχή.
Εν πάση περιπτώσει ας μην τα πολυλογώ, εντάξει, δήμαρχε, το έκανες το κομμάτι σου, έκλεψες την παράσταση και στην TV, αλλά ας στρωθούμε τώρα στη δουλειά να κάνουμε και κάτι που θα μας κάνει πιο χαρούμενους και πιο δημιουργικούς - όλους.

Λυπάμαι λίγο που σου χάλασα το εφέ, η αλήθεια είναι πως κι εγώ χάρηκα όταν εξελέγης, και τώρα βρίσκομαι -τόσο σύντομα- στην ανάγκη να διαφοροποιηθώ. Αλλά μην το βάζεις κάτω, έχεις ακόμα σχεδόν ολόκληρη την πενταετία μπροστά σου.

Μονάχα μην τη χαραμίζεις, σε παρακαλώ, σε «αριστερά» πυροτεχνήματα.
Επί τη ευκαιρία, καλή σου επιτυχία, δήμαρχε, σήμερα στον εισαγγελέα!

Χριστόφορος Κάσδαγλης

Press Project