Το Ποτάμι ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ;

Παρατηρώ ότι στο Ποτάμι έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τελευταία έντονος σκεπτικισμός ως προς το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας του κόμματος με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να μην τρέφει κανείς αυταπάτες, είναι δεδομένο ότι το Ποτάμι μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα κληθεί να παίξει το ρόλο του μικρού κυβερνητικού εταίρου, κατά πάσα πιθανότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αφενός έχει δηλώσει ήδη διαθέσιμο για κάτι τέτοιο, αφετέρου ακόμα κι αν δεν το είχε δηλώσει, τυχόν άρνησή του να συμπράξει στη δημιουργία κυβέρνησης θα το εξέθετε και θα το εξαφάνιζε πολιτικά, καθώς θα του φόρτωνε την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες και θα μετατόπιζε τη μεγαλύτερη μερίδα των ψηφοφόρων του στο πρώτο κόμμα.
Το Ποτάμι λοιπόν έχει εγκλωβιστεί σε αυτόν το ρόλο.

Σε τι πλαίσιο όμως θα γίνει αυτή η συνεργασία;

Μα στο πλαίσιο που διαμορφώνει ένας ΣΥΡΙΖΑ περί το 32% - 35% κι ένα Ποτάμι περί το 5% - 6%.

Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι συντριπτικός.

Θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ κατηγορείται ως ουρά της ΝΔ, μετέχοντας σε ένα κυβερνητικό σχήμα με αναλογία δυνάμεων εκλογών 2012, ήτοι ΝΔ 29% και ΠΑΣΟΚ 13%, δηλαδή πολύ ευνοϊκότερο για το ΠΑΣΟΚ εν σχέσει με αυτόν που προβλέπεται για το Ποτάμι.
Ποιος θα είναι ο ρόλος του κόμματος του κ. Θεοδωράκη μέσα σε ένα τέτοιο σχήμα; Θα είναι ο ρόλος που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα μπορούσε να ονειρευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αφενός ο συντριπτικός συσχετισμός δυνάμεων θα σημαίνει περίπου απόλυτη κυριαρχία ΣΥΡΙΖΑ ως προς τη χάραξη των βασικών κυβερνητικών συντεταγμένων με ένα Ποτάμι σε ρόλο κομπάρσου, αφετέρου η διακοσμητική έστω ύπαρξη του Ποταμιού μέσα σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα θα αποτελέσει το τέλειο πρόσχημα για το ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να κάνει την κωλοτούμπα απέναντι στους δανειστές και να τη χρεώσει στο Ποτάμι.

Ποιο θα είναι το αφήγημα; “Εγώ ήθελα να κάνω όλα αυτά που σας υποσχέθηκα, αλλά τι να κάνω; Δεν με αφήνει το Ποτάμι με το οποίο αναγκαστικά συγκυβερνώ”. Με άλλα λόγια και η απόλαυση της μερίδας του λέοντος της εξουσίας στο ΣΥΡΙΖΑ και ο μουντζούρης και όσα τυχόν αντιδημοφιλή μέτρα παρθούν στο Ποτάμι.
Κατόπιν όλων αυτών τίθεται το ερώτημα: αποτελεί τελικά ευφυή πολιτική στρατηγική ο εγκλωβισμός του Ποταμιού στις αγκυλώσεις περί παλιού νέου και στην άρνηση συμβολής στην ανασυγκρότηση του πολιτικού χώρου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;

Πότε θα είναι ευνοϊκότερος ο συσχετισμός δυνάμεων μέσα σε ένα κυβερνητικό σχήμα και άρα καλύτερες και οι προοπτικές για τη χώρα που είναι το βασικό ζητούμενο σε τελική ανάλυση;

Με ένα Ποτάμι στο 6% ή με μια μεγάλη κεντροαριστερή συμμαχία που θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στο 15% ή στο 18%;

Παναγιώτης Κωστούλας

Μακεδονία