Ο επαρχιωτισμός του Σύριζα…

Ίσως το μεγαλύτερο τελικό πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδειχθεί ο επαρχιωτισμός του.

Αυτός ο επαρχιωτισμός -δηλαδή, η έλλειψη οποιουδήποτε ενδιαφέροντος για τις εμπειρίες άλλων χωρών- είναι το κοινό σημείο που αποκομίζουν πολλοί ξένοι διπλωμάτες από τις επαφές τους με την ηγεσία και τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σε καμία από αυτές τις συναντήσεις τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκδηλώνουν οποιοδήποτε ενδιαφέρον να μάθουν πώς οι άλλες χώρες αντιμετώπισαν προβλήματα, όπως π.χ. της συνεργασίας δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, της βελτίωσης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, του ανοίγματος των αγορών, της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας κ.λπ.

Λες και οι άλλες χώρες δεν αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα με αυτά της Ελλάδας, όπως π.χ. τη χαμηλή παραγωγικότητα, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά. Λες και οι λύσεις που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ -στο βαθμό που προτείνει- αποτελούν νοηματικές παρθενογενέσεις και δεν έχουν ήδη δοκιμασθεί στο παρελθόν από πολλές άλλες χώρες.

Και όταν καμιά φορά, πολύ σπάνια, τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταδέχονται να θέσουν κάποια ερώτηση, τότε αρνούνται να πιστέψουν την απάντηση.

Όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ξένος διπλωμάτης: «Όταν είπα στον κ. Σταθάκη ότι στην πατρίδα μου οι δημόσιοι υπάλληλοι -ακόμα και οι πρέσβεις- απολύονται με την ίδια ευκολία με την οποία απολύονται οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, δεν ήθελε να το πιστέψει!».   

Αλλά δεν είναι μόνο η έλλειψη ενδιαφέροντος για τις διεθνείς εμπειρίες που στοιχειοθετεί τον επαρχιωτισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι και το γεγονός ότι πολλές από τις μάχες που δίνει για να προωθήσει ιδέες τις οποίες θεωρεί «πρωτοποριακές», στην ουσία είναι μάχες οπισθοφυλακής που δεν έχουν κανένα νόημα στη νέα πραγματικότητα.

Όπως μας έλεγε, πάλι, χαρακτηριστικά διπλωμάτης δυτικής χώρας. «Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει πολύ για την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος έτσι ώστε να ενισχύσει την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Αυτά, τη στιγμή που οι τράπεζες παγκοσμίως χάνουν συνεχώς τον ηγετικό τους ρόλο καθώς οι καταθέσεις αντικαθίστανται από ηλεκτρονικό χρήμα και η δανειοδότηση των επιχειρήσεων γίνεται πλέον άμεσα από τους πολίτες σε διεθνές επίπεδο- με φυσικά πολύ μεγαλύτερες αποδόσεις από τις καταθέσεις στην τράπεζα».

Φυσικά, το να παρουσιάζονται ως καινοτομίες λύσεις στα προβλήματα στην Ελλάδα που έχουν προ πολλού δοκιμασθεί αλλού, δεν αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο στην ιστορία της χώρας.

Ποιος, άλλωστε, θα ξεχάσει ποτέ το θεωρούμενο «νέo και ριζοσπαστικό αντιιμπεριαλιστικό αφήγημα» που λανσάρισε ο Ανδρέας τη δεκαετία του '70 - αφήγημα το οποίο είχε ήδη τότε ξωκείλει σε στασιμοπληθωρισμούς ή στα killing fields της Καμπότζης;

Τάκης Μίχας

Protagon