Ο Αλέξης και ο... τρόμος μη τυχόν και κυβερνήσει!

Οι αγορές, οι επενδυτές, δεν παίζουν κομματικό κρυφτούλι. Απλά πράγματα.

Αμα βλέπουν σταθερότητα, μικρή διακινδύνευση, προοπτική, αγοράζουν.

Αμα βλέπουν κίνδυνο, πουλάνε. 

Οι Αμερικανοί δεν πούλησαν άρον άρον τις μετοχές τους στη Eurobank για να πλήξουν το αγλάισμα της παγκόσμιας επανάστασης που ονομάζεται Τσίπρας και να φοβηθεί η μπαμπάτσικη καλλονή, η Ξουλίδου, και να ψηφίσει Δήμα, αλλά γιατί προφανώς όλα τα καψοκαλύβικα που λέει ο Αλέξης τα θεώρησαν κίνδυνο να γίνουν τα λεφτά τους στάχτη και μπούρμπερη…

Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να προκαλέσει σε παγκόσμιους επενδυτές ενέργειες ενάντια στα ίδια τους τα συμφέροντα για να ωφεληθεί ο Χ Σαμαράς ούτε μπορεί ελληνικό κόμμα ή κυβέρνηση να υποβάλλει στον παγκόσμιο Τύπο το τσουνάμι που είδαμε με εκτιμήσεις για δέος και καταστροφή αν έρθουν οι Σκουρλέτηδες στην κυβέρνηση.

Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να υποχρεώσει τόσους αξιωματούχους, αναλυτές να «συκοφαντήσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Σόλο Ζουρνά ως ακραία δύναμη αστάθειας.

Το κάνουν τα στελέχη του μόνα τους επτά φορές την ημέρα και μαλώνουν και μεταξύ τους.

Ο Λαφαζάνης σηκώνει το μπαϊράκι κι ο Παππάς τρέχει να το μαζέψει.
Στη χαλαρή ομοσπονδία των συνιστωσών νομίζουν ότι βρίσκονται σε αμφιθέατρο φοιτητικής συνέλευσης και ότι όλα μένουν μεταξύ μας. 

Ολη την αρρωστημένη ψυχεδέλεια των αριστερίστικων αιρέσεων την έζησα στο μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής Θεσσαλονίκης, στο συνέδριο της Φοιτητικής Ενωσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το 1985, αν θυμάμαι καλά.

Οι διάφορες αιρέσεις αυτής της ψευτοθρησκείας χωρίς Θεό είχανε κάνα τρίωρο που πλακώνονταν, υποστηρίζοντας η καθεμία από μια διαφορετική φράξια του Φαραμπούντο Μαρτί, του FMLN, του αντάρτικου Μετώπου που δρούσε στο Σαλβαδόρ.

Ενεός από το πάθος των πιτσιρικάδων αγορητών, νόμιζες ότι σ' εκείνο το αμφιθέατρο κρίνονταν το μέλλον και η προοπτική του κεντροαμερικανικού αντάρτικου. Καμία σχέση.

Ομως η λεπτολογία για το γένος των κομμουνιστών αγγέλων ήταν απύθμενη, χωρίς ποτέ να μάθουν οι αληθινοί σαλβαδοριανοί επαναστάτες για τους εν Ελλάδι ζηλωτές τους, που μετά πήγαν για κρασοκατάνυξη στη θρυλική Δόμνα και αλλού. Το FMLN σήμερα φοράει κοστούμι. 

Οι δυο τελευταίοι πρόεδροι Δημοκρατίας είναι ηγετικά στελέχη του.

Ο νυν, ο Σαλβαδόρ Σάντσες Τσελέν, δεν είναι παρά ο παλιός αντάρτης «Κομαντάντε Λεονέλ Γκονζάλες».

Ηταν σοβαροί τότε, όταν αντιμετώπιζαν μια σκληρή δικτατορία, υπανάπτυξη, που τους είχε ριζοσπαστικοποιήσει, σοβαροί και τώρα, στη μετά τον «υπαρκτό» εποχή και αφού συμμετείχαν με ειλικρίνεια στη διαδικασία ειρήνευσης της χώρας.

Δεν είναι γκαζοτενεκέδες των Εξαρχείων, δεν πουλάνε τσαμπουκάδες και κλαρίνα ανάμεσα στα φραπόγαλα.

Ξέρουν τι εστί βερίκοκο και, επειδή είναι τόσο πατριώτες, που ο Αλέξης θα τους θεωρούσε… χρυσαυγίτες, είναι πραγματιστές και δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και τις εξωτερικές σχέσεις της πατρίδας τους με λύρες, ζουρνάδες και γιουκαλίλι.
Εχω συναντήσει στις δικαστικές αίθουσες μερικούς από τους πρωταγωνιστές εκείνου του κωμικοεπαναστατικού έπους δωματίου του 1985.

Εχει πήξει το μυαλό τους και, όταν σκωπτικά τους θυμίζω τι λέγανε, ως υγιείς άνθρωποι, γελάνε με λίγη νοσταλγία για τα νιάτα τους.

Πάντως σήμερα επαγγελματίες, οικογενειάρχες, με ευθύνες και ρεαλιστική επίγνωση του πώς λειτουργούν η κοινωνία, η οικονομία και οι διεθνείς σχέσεις, δεν λένε τέτοιες μπαλαφάρες.
Αυτό που προφανώς συμβαίνει στην Κουμουνδούρου και λένε τέτοιες τερατολογίες είναι πως τρέμουν μην κυβερνήσουν, προκαλώντας ακόμη και γκριμάτσες σε βουλευτές τους, που τους κόβει λίγο, όπως είδαμε στο βίντεο από την Κρήτη, όταν ακούστηκαν τα περί λύρας και πεντοζάλη από τον Τσίπρα.
Αν τα λένε και τα πιστεύουν, ότι θα διαπραγματευτούν το 2015 με τους εταίρους και δανειστές μας με εκβιασμούς, κλαρίνα και τσαμπουκάδες, δανειζόμενοι από τη Ρωσία, τη Νότιο Αφρική και τη θεια μου την Κούλα, όπως είπε ο Κομαντάντε Τόλιος, τότε είναι για το ντιβάνι του ψυχολόγου.
Μερικοί απολογητές τους λένε ψιθυριστά και στο κατ’ ιδίαν το απίθανο «έλα, μωρέ, δεν τα εννοούν». 

Τότε να το βουλώσουν ή να πουν τι αληθινά εννοούν και αυτό θα το εκτιμήσουν οικείοι και αντίπαλοι. Αρκετή ζημιά κάνουν που τα λένε, σπέρνοντας φόβο και ανησυχία, καθηλώνοντας ακόμη και την κατανάλωση, για να μη μιλήσω για το ανθρωποδιωκτικό του πράγματος για επενδυτές, την καχυποψία που ενσταλάζουν στους αυριανούς συνομιλητές της χώρας, εμφανίζοντάς μας ως τριτοκοσμική μπανανία.

Διότι, παρά την προπαγάνδα, με όλα μας τα προβλήματα, δεν είμαστε μπανανία. Μπορούμε όμως να τα καταφέρουμε να γίνουμε.

Σαν τα προσφιλή τους παραδείγματα ανελευθερίας, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα, όπου ο στρατός φυλάει τα ράφια των σούπερ μάρκετ και είναι περιχαρείς οι απλοί άνθρωποι, αν έχουν ψωμί και νερό.
Τα λένε λοιπόν για να παραμυθιάζουν τους απελπισμένους κι αυτό είναι τυχοδιωκτικά κάφρικο. Διότι τουλάχιστον αν τα πίστευαν θα ήταν ανιδιοτελείς αιθεροβάμονες κάφροι, ενώ τώρα είναι απλά πολιτικοί απατεώνες, με επίδοξο κλεψιμαίικο την εξουσία επί ερειπίων.
Η αλήθεια είναι όμως πως απλά τρέμουν.

Εχω δε την εδραία πεποίθηση ότι ο Τσίπρας, αν η ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ήταν μυστική και εκτιμούσε ότι ο Σταύρος Δήμας συγκέντρωνε 179, τότε, μισή ντροπή δική του, μισή του alter ego του, του Νίκου Παππά, θα ψήφιζε στη ζούλα Δήμα δαγκωτό…   

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Δημοκρατία