Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…

Τα τελευταία δυο και κάτι χρόνια ο Σαμαράς δίνει τη μητέρα όλων των μαχών, μπας και ορθοποδήσει κάπως η χώρα, και μπας και παραμείνουμε στο κλαμπ των «πολιτισμένων χωρών».

Την ίδια ώρα που η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας φλέγεται, και οι οικονομίες ακόμη και πιο ισχυρών από εμάς χωρών κλυδωνίζονται.

Και τη μάχη αυτή τη δίνει έχοντας απέναντί του, εκτός από την τρόικα και τις διεθνείς αγορές, τον Αλέξη Τσίπρα (τον γλωσσομαθή) που έχει υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες, ποντάροντας στη κοντή μνήμη αλλά και στην πνευματική ανεπάρκεια του μέσου ψηφοφόρου…

Ο Σαμαράς όμως είναι αυτός που είναι, και παρά τα όποια λάθη έκανε αυτό το διάστημα που κυβερνά (όχι μόνος του), ακόμη και οι ορκισμένοι εχθροί του έχουν να λένε πως, αν  μη τι άλλο, είναι εργασιομανής και αταλάντευτος στο στόχο που έβαλε. Να μας κρατήσει στο ευρώ και στην ΕΕ.

Και ας δέχεται σφαλιάρες και υπονομεύσεις από παντού, ακόμη και μέσα από το ίδιο του το κόμμα.

Για μένα όμως, και έχω λοιδορηθεί γι αυτό, εκτός από εργασιομανής και ακούραστος είναι και γκραν μετρ του πολιτικού σκακιού, ή αλλιώς ο Μέσι της πολιτικής (διότι από Φυλακούρηδες, Τσικιντζέλες, και Μήτρογλου, έχουμε γεμίσει…).

Και αυτή του η ξεχωριστή ιδιότητα είναι που κάνει τη διαφορά.

Στη θέση του θα τα είχα παρατήσει προ πολλού, και θα άφηνα τον Αλέξη να βγάλει το φίδι από τη τρύπα (και να ψάχνει μετά να βρει ελικόπτερο διαφυγής)

Διότι τέτοιος λαός είμαστε, που ακόμη κι αν κατέβαινε ο Ιησούς να μας κυβερνήσει, ο πόλεμος που θα δέχονταν θα τον είχε γονατίσει.

Όντας λοιπόν Μέσι, τον Αλέξη σαν άτομο και σαν πολιτική οντότητα τον έχει προ πολλού για τη σφαλιάρα. Τον έχει του χεριού του.

Και το απέδειξε περίτρανα σε κάθε μονομαχία τους στη Βουλή (πρόταση, μομφής, ψήφιση προϋπολογισμού, κλπ).

Ο Αλέξης όμως, σαν άλλος Τζανετάκος, ζει για τη σφαλιάρα. Την έχει συνηθίσει και την έχει ανάγκη. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή του η επιμονή να τις τρώει.

Ζητώντας επίμονα εκλογές εδώ και τώρα (όπως πέρσι μονότονα φώναζε βοήθεια η Ζωζώ, με τον ντουντούκα της από δίπλα).

Ο Σαμαράς λοιπόν του έκανε το χατίρι.

Ρίχνοντάς του το γάντι.

Ανακοινώνοντας προεδρική εκλογή μέσα στο Δεκέμβρη, και όπου κάτσει η μπίλια.

Κάνοντας τον Αλέξη να αλλάξει τρία χρώματα. Να μελανιάσει.

Μέχρι και το στόμα του ίσιωσε ξαφνικά!

Ήταν που ήταν σφιγμένος και φοβισμένος προχθές στη Βουλή, τώρα τα έκανε κυριολεκτικά επάνω του.

Τρέμοντας με το ενδεχόμενο να μη δεν βρεθούν οι 180, και η χώρα να πάει σε εκλογές, όπου θα αποκαλυφτεί η απόλυτη γύμνια του, είτε κερδίσει αυτοδυναμία (χλωμότατο) είτε κληθεί να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας (χλωμό έως απίθανο).

Πάγια άποψή μου είναι εδώ και μήνες πως οι 180 είναι εξασφαλισμένοι.

Πως και γιατί δεν ξέρω, αλλά υποθέτω.

Το βασικό μου όμως επιχείρημα είναι ότι ελάχιστοι βουλευτές είναι τόσο ιδεολόγοι που να χαλαλίσουν  μισθούς και προνόμια άλλων 18 μηνών που απομένουν για την ολοκλήρωση της  θητείας τους.

Είδατε για παράδειγμα τον Μιχελογιαννάκη, αυτό το υπόδειγμα ιδεολογίας και ανιδιοτέλειας, που αφού άλλαξε τρία κόμματα μέσα σε τέσσερα χρόνια, ξεκίνησε και απεργία πείνας, την οποία διέκοψε μόλις άρχισε να ψιχαλίζει.

Για τέτοιους ιδεολόγους αντιμνημονιακούς βολευτές μιλάμε.

Από κει και πέρα, άντε και δεν υπερψηφιστεί ο Δήμας (όχι ο Πύρρος όπως νόμισαν πολλοί αγαναΧτιστές), και πάμε σε εκλογές…

Τι λέτε να γίνει;

Θα αποφασίσει ο λαός μας να επιστρέψει στα ρεβίθια και στις στεγνές φακές για λόγους … ιδεολογίας;

Να επιστρέψουμε δηλαδή στη δραχμή (ή στο τσίπρι), και να πλακωνόμαστε έξω από τα (κλειστά) βενζινάδικα για ένα μπιτόνι πετρέλαιο ή μαζούτ;

Λέτε το όνειρο του Αλέξη, που είναι να μας κάνει Βενεζουέλα ή Αλβανία του Ενβέρ, αυτάρκεις δηλαδή και περήφανους, λέτε αυτό να είναι και το όνειρο του μέσου Έλληνα, έστω αγαναχτιστή;

Και πως θα κάνει την ανέξοδη επανάστασή του ο μέσος εικοσάρης όταν στερέψει το χαρτζιλίκι του μπαμπά, και κοπεί το wi fi, για να μη πω και το internet;

Λέτε να υπάρχουν συμπολίτες μας που πραγματικά να θεωρούν ικανούς να μας κυβερνήσουν τον Στρατούλη, τον Πάντζα, και τον Κουράκη;

Ότι και να λέμε, το λαϊκό κριτήριο είναι πάντα ακονισμένο, και σε δύσκολες εποχές αλάνθαστο, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει περάσει ιστορικά δια πυρός και σιδήρου, και να επιβιώνει.

Χάρη στο αισθητήριο του απλού λαού που λέγαμε.

Που όταν κληθεί (αν κληθεί σε 2-3 μήνες) να επιλέξει μεταξύ της σκληρής σταθερότητας και της ακόμη σκληρότερης αστάθειας και κατάρρευσης που ευαγγελίζεται ο Σύριζα,  τότε θα επιλέξει σωστά.

Και μην εκπλαγείτε αν δείτε και τη ΝΔ να παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό από τον Σύριζα.

Έτσι λοιπόν για να το κλείνω, ο Σαμαράς του λέει του Αλέξη: Bring them on bro…

Και ο Αλέξης κάνει πως σηκώνει το γάντι, μιλώντας για «κινήσεις πανικού μιας φοβισμένης κυβέρνησης, κλπ», ξεχνώντας τεχνηέντως ότι αυτός είναι που ζητάει καθημερινά εκλογές!

Ελπίζοντας πάντα από μέσα του μη τυχόν και γίνουν.

Κορόιδο είναι ο Αλέξης να κυβερνήσει σε μια τέτοια περίοδο, με τους δείκτες πεσμένους λόγω της αβεβαιότητας, με τις συζητήσεις με τη τρόικα σε εξέλιξη, και με τις αγορές να καραδοκούν για να μας στείλουν αδιάβαστους;

Χαμχαλέκος είναι, κορόιδο δεν είναι.

Αυτός ποντάριζε σε μια σταθερότητα ελέω Σαμαρά, όπου θα αναλάμβανε τη κυβέρνηση, θα πειραματίζονταν με τη θεωρία του περί ντεφιού και αρκούδων, θα έτρωγε μέσε σε κανένα τρίμηνο το πρωτογενές πλεόνασμα, και μετά ποιος ζει ποιος πεθαίνει.

Τώρα όμως ο Σαμαράς του την έκανε τη τρίπλα.

Και η μπάλα είναι σε πρώτη φάση στα πόδια των βουλευτών, και αν δεν κάτσει το γκολ, τότε πάει στα πόδια του λαού.

Και ότι αποφασίσει αυτός. Μπορεί και αυτογκόλ…

Αν μας πρέπει Τσίπρας, τότε Τσίπρας, και τα σκυλιά δεμένα.

Πάνω απ’ όλα η βούληση του λαού.

Και μετά από την απομάκρυνση από το (ταμείο) ΑΤΜ ουδέν λάθος θα αναγνωρίζεται…

Για να κάτσει επιτέλους ο κάθε σαλεμένος δήθεν επαναστάτης κατεργάρης στον πάγκο του.

Τόσο απλά.

Strange Attractor

ΥΓ- Προσωπικά θα προτιμούσα αντί για  Δήμα ή κάποιον παρόμοιο, έναν Νανόπουλο, έναν Γαβρά, ή μια Αρβελέρ.

Κάποια τέτοια μη κομματική και μη πολιτική προσωπικότητα.

Τέλος πάντων.

ΥΓ2- Για να δείτε σε τι μπάχαλο ζούμε, και το κατά πόσο έχει χαθεί η μπάλα, ακούστε τι διάβασα κάπου: Το ότι η ΕΛΑΣ χρησιμοποίησε ελικόπτερο για να επιτηρεί τους κουκουλοφόρους είναι φασισμός!

Την ίδια ώρα που τα «παιδιά» που πετούσαν μολότοφ και  ψυγεία από τις ταράτσες είναι κοινωνικοί αγωνιστές, αλληλέγγυοι στον ήρωα Ρωμανό που θυσιάζεται για να πολεμήσει τον φασισμό!!!

Είπε κανείς τίποτα;

 ΥΓ 3- Και όπως σχολίασε εύστοχα ένας «φρεντ» στο Φέισμπουκ, αν η ψηφοφορία για πρόεδρο ήταν μυστική, ο Δήμας θα έβγαινε με τα τσαρούχια (270 ψήφους) από τη πρώτη βραδιά.

ΥΓ 4- Άμα κάνει η Περιστέρη και βρει και κανέναν Αλέξανδρο στη Μεσολακκιά, την κάτσαμε τη βάρκα φίλε Αλέξη καραμπουζουκλή...