«Διαστρέβλωση της πραγματικότητας».

Η Ελλάδα έχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.

Πάσχει από ένα σύνδρομο που πιθανότατα δεν το έχει κανένας άλλος λαός. Λέγεται «διαστρέβλωση της πραγματικότητας».

Μια μεγάλη μερίδα του κόσμου βλέπει τα πράγματα διαφορετικά απ’ ότι είναι. Ερμηνεύει τους νόμους διαφορετικά απ’ ότι είναι το κανονικό.

Δρα διαφορετικά απ’ ότι θα έπρεπε να δρα ένας νομοταγής πολίτης που σέβεται τη χώρα του, το διπλανό του, τους υπόλοιπους εκτός Ελλάδας.

Ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου τα πάντα συμβαίνουν με έναν εντελώς μοναδικό και διαφορετικό τρόπο. Χρησιμοποιεί παραμορφωτικό φακό ο οποίος κάνει τα πάντα διαφορετικά και τις περισσότερες φορές πολύ άσχημα…

Και εξηγούμαστε:

·Για μια μερίδα του πληθυσμού τα επεισόδια και το κάψιμο της Αθήνας θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Μια καθημερινή πράξη που δείχνει επαναστατικότητα.

«Δε βαριέσαι, ας πάμε να ρίξουμε καμιά μολότοφ, ας λεηλατήσουμε κανένα μαγαζί, ας διαλύσουμε τη δημόσια περιουσία», λένε και κατεβαίνουν στο κέντρο να τα… σπάσουν για χαβαλέ.

Όλο αυτό θεωρείται φυσιολογικό, ένα γεγονός σα να πηγαίνουμε στη δουλειά μας, στο γήπεδο, ή βόλτα με τα παιδιά μας.

·Υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί Έλληνες που πιστεύουν ακράδαντα ότι το να χτυπήσεις αστυνομικούς, να τους τραυματίσεις ή να τους σκοτώσεις είναι μια πράξη γενναία.

Και το κάνουν με την πρώτη ευκαιρία.

Αλλά το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως όταν την ώρα της μάχης ένας αστυνομικός σφαλιαρίσει έναν διαδηλωτή αμέσως γίνεται φασίστας, τραμπούκος, μπάτσος και ζητούν από την κυβέρνηση να τον διώξουν.

·Υπάρχουν χιλιάδες Έλληνες που θεωρούν ότι ένας ληστής τράπεζας, με εμφανείς τρομοκρατικές τάσεις είναι ήρωας επειδή κάνει απεργία πείνας και χρησιμοποιεί τους νόμους και το κράτος που ο ίδιος μισεί και πολεμά.

Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν ακράδαντα ότι ένας «αριστερός» ληστής έχει δικαιώματα πολύ περισσότερα από έναν δεξιό ή απλά από έναν άλλο ληστή. Σκεφτείτε μόνο το εξής: Πόσες φορές ενδιαφέρθηκε η Αριστερά ή άλλοι κοινωνικοί φορείς για ανήλικους φυλακισμένους που παραστράτησαν κάποια στιγμή στη ζωή τους;

Μόνο ο Ρωμανός έχει αυτή την ευκαιρία να τον στηρίζουν τα… κοινωνικά κινήματα.

Ακόμη και οι λεγόμενοι «νοικοκυραίοι», άνθρωποι δηλαδή του μόχθου που μετράνε τα ρέστα τους για να βγάλουν κι άλλο μήνα, θεωρούνται από μια μερίδα του κόσμου συντηρητικοί.

Αυτοί που δουλεύουν άπειρες ώρες και δεν έχουν χρόνο για μπάχαλα είναι πουριτανοί για τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.

·Κορυφαία διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Η ληστεία τράπεζας είναι «απαλλοτρίωση» που βοηθά τον ληστή να μην έχει ανάγκη τη μισθωτή εργασία.

Η εισβολή και λεηλασία σε καταστήματα από τα οποία κλέβουν ρούχα, παπούτσια, γυαλιά κ.λπ. είναι αναφαίρετο δικαίωμα.

Είναι… αναδιανομή πλούτου, έτσι την ονομάζουν τη ληστεία οι μπαχαλάκηδες.

Θα μπορούσαμε να απαριθμούμε δεκάδες περιστατικά διαστρέβλωσης της αλήθειας και της πραγματικότητας.

Όπως π.χ. όταν κλέβουν οι πολιτικοί το θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους.

Όταν κλέβουν οι πολίτες την εφορία λένε «έλα μωρέ, κι εμένα με κλέβει το κράτος».

Όταν βρίζουμε τον γείτονα, τον οδηγό στο δρόμο, τον συνάδελφο στη δουλειά απλά είναι «καθημερινά περιστατικά» κι όχι έλλειψη παιδείας και κοινωνικοποίησης.

Όταν καίμε τα πανεπιστήμια, ρίχνουμε σκουπίδια στα γραφεία καθηγητών, βρίζουμε και χτυπάμε πανεπιστημιακούς λέμε «είναι μπου… λο το πανεπιστήμιο και φταίει το κράτος».

Ή ακόμη: «Ε, τα κακόμοιρα τα παιδιά, νέοι 20άρηδες είναι να μην τους δικαιολογήσουμε για την επαναστατικότητά τους».

Δυστυχώς κάπως έτσι αυτή η χώρα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να γίνει μια σοβαρή, κανονική χώρα.

Όσο όμως θα υπάρχουν παραμορφωτικοί φακοί που όλα τα βλέπουν κατά πως τους βολεύει τόσο η πατρίδα θα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.

Τόσο θα λέμε κάθε μέρα «δε σώζεται αυτή η χώρα».

Και δεν θα μας φταίνε οι πολιτικοί για όλα τα δεινά της Ελλάδας.

Θα φταίει το κακό μας το κεφάλι... 

Antinews