Βοθροκρατία…

Σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του δημοκρατικού πολιτεύματος (εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) ένα καπάκι τινάχθηκε στον αέρα και έφερε στην επιφάνεια μυρωδιές που ζέχνουν.

Πρόεδροι κομμάτων, βουλευτές, κωμικοί, αεριτζήδες, τραπεζίτες, όλοι μαζί σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν ταυτοχρόνως σε άλλο ένα σίριαλ που τραυματίζει θανάσιμα το ήδη λαβωμένο κορμί της ελληνικής δημοκρατίας.

Οι πάντες φέρονται να εξαγοράζουν και να εξαγοράζονται.

Να καταγγέλλουν και να καταγγέλλονται…

Το καπάκι του βόθρου στον αέρα και όλα τα ανθρώπινα απορρίμματα να επιπλέουν στο βούρκο της πολιτικής ανυποληψίας.

Για το εάν υπήρξε απόπειρα δωροδοκίας ή όχι θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη.

Για το πώς χειρίστηκαν την υπόθεση καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενοι μπορούμε να κρίνουμε όλοι. Αμφότεροι απέτυχαν.

Τόσο εκείνοι που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο ένα θέμα στοχεύοντας στην εκλογική τους επιβίωση, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως θύμα και στόχο του χρηματοοικονομικού συστήματος της χώρας, όσο και εκείνοι που προσπάθησαν να το θάψουν και να το διακωμωδήσουν μέσω πλήρως ελεγχόμενης τηλεοπτικής (και όχι μόνον) ενημέρωσης.

Η διαχείριση της υπόθεσης από τους θεσμούς της χώρας – η Δικαιοσύνη για την ώρα παραμένει στο αλώβητο καλούμενη να βγάλει το φίδι από την τρύπα – συνιστά μεγαλύτερο σκάνδαλο από εκείνο που καταγγέλθηκε.

Ωστόσο, ουδείς δείχνει να ενδιαφέρεται ή να αντιλαμβάνεται.

«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα...», μας ψιθυρίζει ο Βάρναλης, προσπαθώντας να μας προειδοποιήσει πως εναποθέτουμε τις τύχες μας στα Θεία, όταν απουσιάζει η ανδρεία, η θέληση, η γνώση και η αντιληπτική ικανότητα.

Και αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Ενας κόσμος παραζαλισμένος από τη μακροχρόνια κρίση, παραπληροφορημένος στο έπακρο, αδυνατεί να σχεδιάσει και να αποφασίσει για το ατομικό και συλλογικό του μέλλον.

Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση λερώνονται από τα βοθρολύματα και τσαλαβουτάνε στις ανεπεξέργαστες λυματολάσπες. Η ΝΔ δείχνει να αγωνίζεται να χάσει και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην κερδίσει.

Αμφότεροι βιάζονται. Για ποιο λόγο;

Μήπως έχουν σχέδιο για την επόμενη μέρα;

Μήπως γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν;

Οι μεν διαψεύστηκαν μέχρι τώρα, καθόσον κανένα μνημόνιο δεν «έσκισαν», καμία βελτίωση στη ζωή μας δεν επέφεραν, καμία θετική προοπτική δε δείχνει να ξεπροβάλει στο άμεσο μέλλον.

Οι δε αυτοδιαψεύδονται και αυτοαναιρούνται καθημερινά.

Από τη μια υποστηρίζουν ότι θα παίζουν λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη και από την άλλη «προειδοποιούν» ότι μας περιμένουν δύσκολες στιγμές.

Προφανώς αγνοούν ότι ο πεντοζάλης –ένας λεβέντικος κρητικός χορός- σημαίνει το πέμπτο ζάλο (δηλαδή βήμα) και συμβολίζει την πέμπτη κατά σειρά ελπίδα των Κρητικών για απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους.

Είναι καθαρά πολεμικός χορός και διαδηλώνει τον ξεσηκωμό, τη λεβεντιά, τον ηρωισμό και την ελπίδα.

Συνεπώς, εάν τον χορεύουν οι αγορές, προετοιμαζόμενες για πόλεμο, μάλλον εμείς θα είμαστε τα θύματα και ο αδαής λυράρης ο άμεσος συνεργός…

Αργύρης Αργυριάδης

Αγγελιοφόρος