Τσίπρας: Ο Δούρειος Ίππος ενός νομισματικού πολέμου;

Ποιο μήνυμα στέλνει άραγε μια χώρα που την ίδια στιγμή που συμβαίνει το πιο κρίσιμο Eurogroup για το μέλλον της, εκείνη βρίσκεται δια του υπουργού Εξωτερικών κ. Κοτζιά στη Μόσχα και δια του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κ. Λαφαζάνη στο Αζερμπαϊτζάν;

Σίγουρα το μήνυμα είναι διφορούμενο.

Και προς τις αγορές, και προς την Ευρώπη και κυρίως προς το εσωτερικό της.

Και αν οι λεονταρισμοί της πρώτης εβδομάδας οδηγήσουν σε μια επώδυνη κωλοτούμπα, είναι σίγουρο πως το περίεργο παιχνίδι του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου θα συνεχιστεί.

Πεδίο μάχης το νόμισμα και στόχος το ευρώ…

Για όποιον δε το έχει καταλάβει εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα επικρατεί μεγάλη νομισματική αναταραχή με την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και την Ιαπωνία, να έχουν ήδη προχωρήσει σε εσωτερική νομισματική υποτίμηση, όπως συμβαίνει και με το Ελβετικό Φράγκο.

Αυτή η παγκόσμια αναταραχή των νομισματικών ισορροπιών, χτυπάει κατά κύριο λόγο τον πυρήνα της Ευρωζώνης και κυρίως την Γερμανία.

Όσο και αν φαίνεται θετικό για τις εξαγωγές της να έχει ένα υποτιμημένο ευρώ έναντι του δολαρίου –μιας και τα προϊόντα της είναι φτηνότερα-η συνεχής καταβαράθρωσή του, μόνο καλό δεν είναι. Τόσο για την Γερμανία όσο και κυρίως για την Ευρώπη.

Καταρχήν είναι θέμα ασφάλειας. Οι αγορές έλκονται από σκληρά και σταθερά νομίσματα, όπως για παράδειγμα το δολάριο και δε θα αργήσουν να γυρίσουν τη πλάτη τους σε ένα ευάλωτο ευρώ.

Δευτερευόντως είναι θέμα ενέργειας. Η Γερμανία είναι μια παραδοσιακά βιομηχανική χώρα και το παιχνίδι των τιμών του πετρελαίου, θα πλήξει την παραγωγική της βάση

Τρίτον είναι θέμα εμπιστοσύνης. Μια γενικότερη νομισματική ανισορροπία θα οδηγήσει σε παράλυση την αγορά και θα μειώσει τη δυνατότητα της Γερμανίας να πουλήσει τα προϊόντα της.

Τέταρτο και πιο βασικό. Το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας είναι σε δολάριο, οπότε σε κάθε περίπτωση δεν ευνοεί μια κάθετη πτώση του ευρώ, τη δημοσιονομική της κατάσταση.

Στο πλαίσιο αυτό, το πολιτικό ρίσκο που δημιουργείται από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, είναι τεράστιο.

Το domino effect που θα προκαλέσει ένας τέτοιος κίνδυνος, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τις χώρες του Νότου, δεν αφήνει πολλά περιθώρια.

Είναι σε κάθε περίπτωση προφανές πως θα γεννηθούν σημαντικά προβλήματα ρευστότητας, στη χώρα που θα επιχειρήσει τη γενναία έξοδο. Κανείς στην Ευρώπη δε θα ήθελε να ρισκάρει μια πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση.

Ακριβώς γιατί σε βάθος χρόνου θα μειωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και της Γερμανίας.

Συνέπεια αυτής της συναλλαγματικής διαμάχης είναι ο εμπορικός πόλεμος.

Οι κυρώσεις στη Ρωσία είναι μέρος αυτού του εμπορικού πολέμου.

Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν πως ο πολιτικός εθνολαϊκισμός της συγκυβέρνησης δεν είναι απλά και μόνο μια ιδεολογική πλατφόρμα που έχει ως αμπαλάζ την περηφάνεια, την αξιοπρέπεια, και τη δύναμη του κυρίαρχου λαού.

Η βάση είναι η οικονομία και τα υπόλοιπα  εποικοδομήματα για να θυμηθούμε τον Μαρξ.

Μήπως λοιπόν οι κύριοι Τσίπρας-Καμμένος είναι μπροστάρηδες αυτού του διεμβολισμού της Ευρώπης;

Vanzetti

Antinews