Το διακύβευμα των ημερών

Αυτήν την στιγμή δύο πράγματα έχουν προτεραιότητα στον μικρόκοσμο που λέγεται Ελλάδα. Να σωθεί η χώρα από την λήθη της οικονομικής καταστροφής και της διακρατικής απομόνωσης, και να ξεφορτωθούμε τον θίασο αναρχορατσιστών και ανεγκεφαλοψεκασμένων, που εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία του 26% του εκλογικού σώματος (προσθέστε ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και πολλαπλασιάστε με το πόσοι ψήφισαν, η αποχή ξεπέρασε το 35%) για να σύρουν το σάπιο ιδεολογικό σαρκίο τους στα έδρανα της κυβέρνησης.

Σαφώς και το πρώτο είναι η ύψιστη και άμεση προτεραιότητα.

Πάνω από όλα η πατρίδα.

Και φυσικά και το δεύτερο προς τα εκεί αποσκοπεί: κάθε μέρα που περνάει με τον θίασο αυτό στην κυβέρνηση, στοιχίζει εκατοντάδες θέσεις εργασίας (55.000 μόνο χάθηκαν τον Ιανουάριο, με την προσμονή των αντι-επιχειρηματικών ιδεοληψιών του διαφαινόμενου νικητή ΣΥΡΙΖΑ), θέτει σε κίνδυνο επενδύσεις δισεκατομμυρίων (ΟΛΠ, Ελληνικό, Αεροδρόμια κλπ.), και βυθίζει όλο και περισσότερο την χώρα μας σε πλήρη ανυποληψία...

Η απομάκρυνσή τους αποτελεί πλέον εθνικό καθήκον!

Όμως, μπροστά μας έχουμε τη σημαντικότερη μάχη στην πενταετή μας αυτήν περιπέτεια. Και δυστυχώς στέλνουμε σφεντόνες απέναντι σε Πάνζερ.

Δύο οι πιθανότητες: Ή κάνουν κωλοτούμπα, ή μας πετάνε στα βράχια.

Ας αναλύσουμε λίγο τις δυο αυτές πιθανές εκδοχές, ξεκινώντας από την δεύτερη και χειρότερη.

Εάν επιμείνουν στην συγκρουσιακή πορεία, τότε διακινδυνεύουμε την παραμονή μας στο Ευρώ και ίσως ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μην μιλήσω για το ΝΑΤΟ, το οποίο δεν καλοβλέπει το γλείψιμο στον χρεωκοπημένο Βλαδίμηρο. Δεν μας δανείζει κανείς. Πάρτε το χαμπάρι.

Η Ρωσία καλά καλά δεν μπορεί να φέρει βόλτα τα του οίκου της, και η Κίνα δεν δανείζει αλλά  αγοράζει, και μάλιστα κοψοχρονιά (βλέπε Αργεντινή).

Για τις δε ΗΠΑ,  μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί το ότι μπορεί να μας δανείσει, υποτίθεται για να μην πέσουμε στην αγκαλιά της Ρωσίας. Κι αυτό γιατί δεν έχει σημασία να πέφτεις σε μια τρύπια αγκαλιά.

Ο έλεγχος των διαδρόμων της ενέργειας από τη Ρωσία, μέσω της πρόσδεσης Τουρκίας, Ελλάδας και πιθανώς άλλων χωρών λύνεται ως πρόβλημα πολύ εύκολα και όχι απαραίτητα με τη χρήση βίας όπως προσπάθησαν άκομψα οι Ρώσοι στην Ουκρανία. Οπότε;

Η Ελλάδα μένει χωρίς λεφτά για μισθούς και συντάξεις και απομονώνεται διεθνώς, με μόνους συμμάχους μια αρμαθιά αποτυχημένα πρώην και νυν κομμουνιστικά κράτη.

Για κάνα μήνα οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν να επιταχύνουν τη σοβιετοποίηση της χώρας: πογκρόμ, πολιτοφυλακές, προπαγάνδα, προβοκάτσιες. Αριστερά και όμορφα.

 Όμως, στην Ελλάδα υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά, την οποία ξεχνάνε όσοι συγκρίνουν την τωρινή κατάσταση με τα ιστορικά case studies επικράτησης ακραίων αριστερών καθεστώτων. Τα αριστερά καθεστώτα εκμεταλλεύονταν την απόλυτη φτωχοποίηση των κατοίκων μιας χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε το βόλεμα.

Οι περισσότεροι λαοί που σαγηνεύτηκαν από τις σειρήνες του καθεστωτισμού, ήξεραν ότι είχανε πιάσει πάτο. Οι Έλληνες γκρινιάζουν που χάσανε τον αφρό.

Τι σημαίνει αυτό; Πως την πρώτη μέρα που το ΑΤΜ θα βγάλει τον μουτζούρη, αντί για μισθό ή σύνταξη, όση προπαγάνδα και να έχει μεταβολίσει το υποσυνείδητο του Έλληνα, δε θα θυμάται ούτε ΓΑΠ, ούτε "Σαμαροβενιζέλους", ούτε Μέρκελ.

Το έχει αποδείξει άλλωστε τα τελευταία χρόνια, αφού είθισται ο κάθε νέος στην εξουσία να πληρώνει τα "σπασμένα" (το είδαμε το έργο και στη Κύπρο).

Και όσο πιο ενθουσιασμένος είναι στην αρχή (όπως με ΓΑΠ  έτσι και τώρα), τόσο μεγαλύτερη η απαξίωση που επιφυλάσσει σε όσους προδώσουν αυτόν τον ενθουσιασμό.

Οπότε, θα οδηγηθούμε σύντομα σε ρήξη. Ίσως εξαιρετικά βίαιη, χωρίς να χρειαστεί να περάσει πολύς  καιρός, και να ζήσουμε δυστοπικές καταστάσεις όπως αυτές που περιγράφει στο "Πολεμώντας το Καθεστώς" ο Νίκος Χιδίρογλου (ανατριχιαστικά γλαφυρό).

Και έτσι θα ξεφορτωθούμε τον εσμό.

Όμως πληρώνοντας το πιο ειδεχθές κόστος: την καταστροφή της χώρας, την ακύρωση των θυσιών μας, την υπονόμευση του μέλλοντος 2 έως 3 γενεών.

Τα συντρίμμια θα είναι τόσο ισοπεδωμένα, κυρίως σε διπλωματικό επίπεδο, που θα χρειαστούν χρόνια μέχρι να ορθοποδήσουμε ξανά ως έννομο και αξιοπρεπές κράτος.

Γλιτώνουμε με συνοπτικές διαδικασίες από αυτούς, αλλά χάνει η Ελλάδα… άρα όλοι μας.

Περνάμε τώρα στην δεύτερη πιθανή εκδοχή. Την κωλοτούμπα.

Καλώς να έρθει.

Ακόμα κι αν καταφέρουν να την ενδύσουν με έναν βρώμικο μανδύα δήθεν αξιοπρέπειας και τζάμπα μαγκιάς βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, ακόμα κι αν το πόπολο με ρίγη συγκίνησης τους υποδεχτεί ως σωτήρες, απλά επειδή του σερβίρανε ξαναζεσταμένο φαΐ, πιθανώς και με έξτρα δόση συντηρητικών.

Μιλάνε μερικοί για 2 και 3 τετραετίες Τσίπρα και λοιπά φαιδρά.

Με τον Δραχμαζάνη στα κάγκελα, τους μισθούς και τις συντάξεις αενάως πετσοκομμένα, τις υποδομές "ξεπουλημένες" και το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης διήγημα φαντασίας λιγότερο ρεαλιστικό από την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Ναι, θα μείνουν πάνω αρκετό καιρό. Πιθανώς να καταφέρουν να κάνουν αρκετή ζημιά σε μη οικονομικά θέματα (Παιδεία π.χ.). Όμως, η αποδεδειγμένη πλέον ανικανότητά τους είναι εχέγγυο της αποτυχίας της πολιτικής τους, τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης, όσο και σε επίπεδο καταπολέμησης της ανεργίας.

Ναι, θα τους φορτωθούμε για παραπάνω διάστημα, θα την έχει όμως εν πολλοίς "σκαπουλάρει" η χώρα και η θέση της στο διεθνές στερέωμα.

Και έτσι θα επέλθει τελικά και η παρακμή της "Πρώτης φορά Αριστερά" διακυβέρνησης… αρκεί να μη προλάβει αυτός ο θίασος που παριστάνει τη κυβέρνηση να καταστρέψει τη χώρα.

TopGunZ