Πολιτικό ξεκατίνιασμα…

Ο Βούτσης την έπεσε στην Κωνσταντοπούλου κι αυτή αντεπιτέθηκε, λούζοντας τον Βούτση και όλους τους Τσιπραίους με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς («αντιπαρέρχομαι το ιταμό ύφος, την παραληρηματική διατύπωση, τον έκδηλο σεξισμό, την προχειρολογία, την ακατάσχετη λασπολογία, το έλλειμμα εαυτού», «προσπαθεί να θεωρητικοποιήσει την πολιτική υποκρισία, την πολιτική διπροσωπία, την πολιτική απάτη, την προδοσία του λαού και των συντρόφων» κτλ.).

Ομως, πέραν των χαρακτηρισμών, το νέο πολιτικό ξεκατίνιασμα ανάμεσα στους τέως συντρόφους δεν στερείται πολιτικού ενδιαφέροντος.
Η Κωνσταντοπούλου δεν παρέλειψε να επαναλάβει τις γνωστές μεγαλοστομίες για το «καθήκον αληθείας, διαφάνειας, λογοδοσίας που η δημοκρατική κοινωνία διεκδικεί να υπηρετείται από τους εκπροσώπους της», για να παραθέσει αμέσως μετά διηγήσεις για πολιτικές ίντριγκες πίσω από κλειστές πόρτες, για τις οποίες ουδέποτε προηγουμένως μίλησε στον ελληνικό λαό (παρά το «καθήκον αληθείας, διαφάνειας, λογοδοσίας» που υποτίθεται ότι αυτή -σε αντίθεση με τους Τσιπραίους- υπηρετούσε)…

Προκειμένου να αποσείσει τις ευθύνες της, η Κωνσταντοπούλου ισχυρίζεται ότι είχε ενημέρωση μόνο προσωπικά από τον Τσίπρα, «ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, μας διαχειρίσθηκε όλους αριστοτεχνικά και καθ’ όλο το διάστημα της διαπραγμάτευσης διαπραγματευόταν με εμάς και όχι με τους δανειστές, εξερευνώντας τα όρια ή τις αδυναμίες του καθενός, ρίχνοντας δολώματα ή συσκοτίζοντας την κατάσταση, και εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη μας και το αίσθημα καθήκοντος».

Πότε το αντιλήφθηκε αυτό; Γιατί όσα περιγράφει στη συνέχεια, δείχνουν πως συμμετείχε στο δημοψήφισμα «μες στην καλή χαρά». Κι από τη βραδιά του δημοψηφίσματος (5 Ιούλη) κάνει ένα άλμα και πηγαίνει στις 9 Ιούλη. Στο μεταξύ, όμως, το Οχι είχε μετατραπεί σε Ναι στη σύσκεψη των αρχηγών στο προεδρικό μέγαρο. Τι έκανε τότε η Κωνσταντοπούλου (και οι υπόλοιποι, όπως ο Λαφαζάνης και η ομάδα του); Εδωσε στον Τσίπρα όλη την άνεση να πάει και να συμφωνήσει στο τρίτο Μνημόνιο!
Στις 9 Ιούλη, λέει, τη φώναξε ο Τσίπρας και της είπε -παρουσία των Βούτση και Φλαμπουράρη- «ότι θα φέρει με διαδικασία κατεπείγοντος “εξουσιοδότηση συμφωνίας'' στα αγγλικά». Αυτή διαφώνησε, προσπάθησε να τον μεταπείσει κι αυτός της είπε ότι «“μόνο μια Κυβέρνηση Εθνικού Σκοπού ή μια Δικτατορία'' μπορεί να αντεπεξέλθει στην κατάσταση». Κι αυτή ξεγελάστηκε ξανά θεωρώντας ότι είχε μπροστά της «έναν άνθρωπο καταβεβλημένο και πανικόβλητο, ενώ η πραγματικότητα απέδειξε ότι ο Τσίπρας προσπαθούσε με έμμεσους τρόπους να προετοιμάσει το έδαφος για αυτό που είχε προσυμφωνήσει και, ταυτόχρονα, να δικαιολογηθεί ενώπιόν μας με πειστικές αφηγήσεις».
Είναι τόσο αφελής πολιτικά όσο παρουσιάζεται η Κωνσταντοπούλου; Οχι, δεν είναι. Μετά τη σύσκεψη του προεδρικού μεγάρου στις 6 Ιούλη, και οι πλέον αφελείς γνώριζαν ότι ο Τσίπρας θα πάει στις Βρυξέλλες για να φέρει το τρίτο Μνημόνιο. Αυτή την εξουσιοδότηση ζήτησε από τα μνημονιακά κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτή του έδωσαν.

Η Κωνσταντοπούλου εμφανίζεται αφελής (τάχα την εξαπάτησε και πάλι ο Τσίπρας), προκειμένου να αποσείσει τις δικές της ευθύνες. Ολοι τους τότε έπαιζαν παιχνίδια, στηρίζοντας με τον τρόπο τους τον Τσίπρα (την ψήφο τους δεν τη χρειαζόταν, γιατί είχε τις ψήφους της μνημονιακής αντιπολίτευσης), ώστε να χρεωθεί αυτός το Μνημόνιο και να τον εξωθήσουν να τους διαγράψει. Δεν ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά για το δικό τους μικροπολιτικό συμφέρον. Αλλο αν στο τέλος το πλήρωσαν, γιατί ο Τσίπρας δεν τους ηρωοποίησε διαγράφοντάς τους, αλλά πήγε σε εκλογές, αναγκάζοντάς τους να φύγουν, με τη στάμπα των συνυπεύθυνων να τους συνοδεύει και να καθορίζει το ισχνό εκλογικό ποσοστό που πήραν.
Την κορόιδεψε, λέει, ο Τσίπρας στη συνάντησή τους στις 23 Ιούλη. Ετσι, την ίδια ώρα που αυτή δήλωνε ότι «ο Πρωθυπουργός και εγώ είμαστε εγγυητές της συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ», «απ’ το γραφείο Τσίπρα στο Μαξίμου έφευγε προς όλα τα ΜΜΕ non paper που μιλούσε για “θεσμική δυσαρμονία''». Για τον ελληνικό λαό, όμως, ισχύει αυτό που η ίδια είπε δημόσια τότε (ότι η ίδια και ο Τσίπρας εγγυόταν την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, μια βδομάδα μετά τη μνημονιακή συμφωνία!) κι όχι το «πιστοποιητικό αφέλειας» που δίνει η ίδια στον εαυτό της τόσους μήνες μετά.
Οσο για το επεισόδιο στο γραφείο της με Βούτση, Φίλη, Μαντά, Τζανακόπουλο και Μπαλάφα, δεν ήμασταν εκεί για να ξέρουμε τι συνέβη. Λέει πως ο Φίλης χτυπούσε τα χέρια του στο γραφείο της και της έλεγε ότι θα την «τελειώσουν». Ο Φίλης απαντά πως αυτά είναι «αποκυήματα της οργιώδους φαντασίας της» και πως ο ίδιος δεν μπορεί, ούτε θέλει να εξαφανίσει κανέναν. Δεν έχουμε αμφιβολία ότι διάφορα «γαλλικά» ακούστηκαν σ' εκείνη τη συνάντηση «συντρόφων».

Εμάς μας ενδιαφέρει η πολιτική ουσία. Και η πολιτική ουσία λέει πως είχε ήδη διαμορφωθεί μια τεράστια μνημονιακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η Κωνσταντοπούλου έκανε «συνδικαλιές» άθλιου τύπου και καψονάρισμα για λόγους προσωπικής της προβολής.

Κόντρα/Εξέγερση